Δεν υπάρχει καμία διάθεση να απορρίψουμε όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Ενίοτε, μάλιστα, επειδή ο ίδιος μας έχει… αναγκάσει, απονείμαμε τα εύσημα είτε για τη συμπεριφορά του στους αγωνιστικούς χώρους είτε για τις ποδοσφαιρικές του επιδόσεις. Απλώς σήμερα θα σταθούμε σε μια «προέκταση» του πέμπτου γκολ στον αγώνα με τον Ιωνικό.
Δεν θα αναθεωρήσουμε δα τις ποδοσφαιρικές δομές. Ούτε έχουμε σκοπό να απομονώσουμε μερικά από τα στραβά και ανάποδα των ελληνικών γηπέδων για να πούμε ότι δεν μας ξεφεύγει τίποτα… Αλλωστε, μιλάμε για εικόνες που τις αντικρίζουμε σε κάθε αγωνιστική.
Τι έγινε, λοιπόν, με τον Λυμπερόπουλο ή τι θα μπορούσε καλύτερο να συμβεί... Τι θα μπορούσε να γίνει με τον Κουμορτζί ή Μπρους Λι… Κι ακόμα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο Ρομέρο στον αγώνα με τον Αρη…
Κατ' αρχάς με τον Λυμπερόπουλο, στο πέμπτο γκολ της ΑΕΚ είναι εμφανές ότι «παίρνει» την μπάλα με το χέρι και φτάνει μέχρι τη γραμμή του τέρματος, διατηρώντας πολλές αμφιβολίες για το αν θα τον αφήσουν να σκοράρει. Τελικά, ο διαιτητής κι ο βοηθός του δεν είδαν τίποτα. Ο «Λύμπε» σκοράρει και γυρνώντας προς τους υπόλοιπους σηκώνει τα χέρια με απορία, σαν να λέει «τι έγινε, ρε παιδιά, τι φωνάζετε;».
Θα θέλαμε από τον Λυμπερόπουλο να σταματήσει στη γραμμή και να διώξει την μπάλα άουτ. Ή να την αφήσει σταθερή για να την μπλοκάρει ο Ραμίρες. Να στραφεί στον διαιτητή και να του δείξει με τον ίδιο τρόπο, με την πασιφανέστατη ποδοσφαιρική χειρονομία, ότι η μπάλα χτύπησε στο χέρι του. Σήμερα θα μιλούσαμε για την κορυφαία στιγμή του fair play. Αυτό θα ήταν πραγματικό fair play κι όχι αυτά τα χλιαρά που συμβαίνουν συνήθως όταν ένας αντίπαλος είναι πεσμένος στον αγωνιστικό χώρο, που «εννέα στις δέκα» κάνει θέατρο, κι ο… αντίπαλος συνάδελφος πετά την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου για να διακοπεί το παιχνίδι.
Δεν θα αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ο Λυμπερόπουλος να εκτίμησε ότι το χέρι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ακούσια κίνηση κι όχι κάτι επιλήψιμο. Σε αυτή την περίπτωση, ίσως να μη δικαιούμαστε να συγκρατήσουμε τα παραπάνω.
Ο Μπενάρντ Κουμορτζί έχει «παίξει» στα μεταγραφικά σενάρια των τελευταίων εβδομάδων. Την Κυριακή μάς έπεισε ότι διαθέτει δύο και τρία «νταν» σε μια χαμένη διεκδίκηση της μπάλας με αντίπαλο τον δύσμοιρο Πουρσανίδη. Ο Τζάκι Τσαν, που, εκτός από πρωταγωνιστής, είναι και παραγωγός των ταινιών του, αν τυχόν τον έβλεπε θα ανακάλυπτε ένα μοναδικό ταλέντο, το οποίο βέβαια στον ποδοσφαιρικό χώρο δεν θα είχε την ίδια ευνοϊκή εξέλιξη. Αν υπήρχε ένας διαιτητής που σεβόταν την αποστολή του και απένειμε δικαιοσύνη, δεν θα τον «κιτρίνιζε», αλλά θα τον απέβαλε. Αφήστε που σε άλλο πρωτάθλημα, σε κάποιο προηγμένο, θα είχε επιληφθεί ο αθλητικός δικαστής ή θα είχε οδηγηθεί στο «αυτόφωρο».
Κίτρινη κάρτα ήταν η ποινή του και με αυτή ήρθε άλλη μία επιβεβαίωση για να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν πολλοί και σοβαρότεροι λόγοι για να στηριχθούν γεγονότα βίας από εκείνες τις χειρονομίες του Μπούσι που ευαισθητοποίησαν μέχρι και τον Αρειο Πάγο.
Η αγωνιστική που πέρασε λίγο έλειψε να προσδώσει νέα ονομασία στο ποδόσφαιρο… «Χειρο-ποδόσφαιρο» θα μπορούσε να ονομαστεί αυτό που έκανε ο Ρομέρο με περίσσιο θράσος: σκόραρε με το χέρι και πανηγύρισε απροκάλυπτα, σαν να πέτυχε γκολ σε «τελικό». Ο Τσίκινης ή ο βοηθός του ή και οι δύο μαζί, παρ' ότι επρόκειτο για μια δύσκολη φάση, τον «εκπαραθύρωσαν». Του έκοψαν τον βήχα και ακύρωσαν το… όμορφο γκολ, τον «κιτρίνισαν» και ο ΠΑΟ έμεινε στο «μηδέν».
Είναι, λοιπόν, πολλές οι περιπτώσεις που μπορούμε να σημειώσουμε και να διαπιστώσουμε πόσο εύκολα μπορεί να συνθέσει κανείς το σκηνικό της έντονης αντιπαράθεσης εντός αγωνιστικού χώρου και που δεν θα αργήσει να βγει έξω από τις γραμμές για να μεταφερθεί στην κερκίδα. Φαίνεται ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να περιμένουμε από τους παραπάνω πρωταγωνιστές κάτι περισσότερο από το να επιστρατεύσουν την πονηράδα τους προκειμένου να σημειώσουν ένα γκολ σ' έναν αγώνα, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει μεγαλύτερο όφελος από έναν ή λίγο περισσότερους βαθμούς και ενώ έχει κριθεί η μάχη του πρωταθλήματος, του Τσάμπιονς Λιγκ, της Ευρώπης. Είναι σχεδόν ξεκάθαρο ότι αντιδρούμε (δεν θα βγάλουμε την ουρά μας απ' έξω) αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον. Σαν να μη θέλουμε να ξεχωρίσουμε με την ανιδιοτέλειά μας, θυσιάζοντας κάτι που τελικά δεν έχει μεγάλη αξία. Δεν έχει αξία το πέμπτο γκολ της ΑΕΚ. Ούτε ο πανηγυρισμός του Ρομέρο για ένα γκολ-μαϊμού ούτε και η «καρατιά» του Κουμορτζί, από τον οποίο κανείς δεν εισέπραξε συγγνώμη. Ούτε αυτός που τη δέχθηκε ούτε και αυτοί που την είδαν και που λογικά τους εξόργισε.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
