Έπαιξε με τη φωτιά η -συνολικά ανώτερη- ΑΕΚ, που έχει τεράστια παρακαταθήκη ενόψει Playoffs!

Με τεράστιο «διπλό» αποχώρησε από το «Γ. Καραϊσκάκης» η ΑΕΚ, η οποία επικράτησε 2-1 του Ολυμπιακού.

Για τους νταμπλούχους Ελλάδος που ήταν συνολικά ανώτεροι, αλλά και οι οποίοι έπαιξαν με τη... φωτιά.

Εντέλει, όμως πήραν το «τρίποντο», ακόμα ένα σε φετινό ντέρμπι. Δεδομένο με τεράστια σημασία ενόψει και Playoffs. Μέχρι τότε βέβαια προέχουν το ματς Κυπέλλου με τον Άρη και ο αγώνας με τον Παναθηναϊκό την επόμενη Κυριακή (14/1), όπου με ενδεχόμενη νίκη θα περάσουν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Αμφότερα στην OPAP Arena.

Αναλυτικά, τα 5 σημεία από την επικράτηση της ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού:

Τα δύο πρόσωπα της -συνολικά ανώτερης- ΑΕΚ

Εξαιρετικό μπάσιμο στην αναμέτρηση από την ΑΕΚ: Με σχέδιο, ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, πίεση ψηλά και φάσεις. Όπως άλλωστε συνηθίζει η «Ένωση» επί Ματίας Αλμέιδα στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπου πετυχαίνει τη δεύτερη σερί νίκη της (με τον Αργεντινό τεχνικό). Να μπαίνει δηλαδή και να κυριαρχεί. Εάν και ο Γκατσίνοβιτς ξεκίνησε αρκετά δραστήριος, πολύ γρήγορα οι νταμπλούχοι Ελλάδος μετέφεραν το παιχνίδι τους δεξιά, εκεί όπου ο Άμραμπατ εξέθεσε πολλάκις τον Ορτέγκα (φαινόταν να υπάρχει συγκεκριμένη τακτική στόχευση) θυμίζοντας και το Ελίασον-Κίνι του πρώτου γύρου (για μικρότερο διάστημα).

Η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ με στατική φάση, έψαξε γκολ στα καπάκια (σημαντικό) και το βρήκε με τον ίδιο τρόπο, με βασικό πρωταγωνιστή τον Λιβάι. Ωστόσο, εντέλει πήγε στα αποδυτήρια με προβάδισμα μόλις ενός γκολ. Ίσως και άδικο βάσει της εμφάνισης των δύο ομάδων, με τους Πειραιώτες να σκοράρουν στην πρώτη τους τελική. Φάση, βέβαια, που οι «κιτρινόμαυροι» πρέπει να τα έχουν μόνο με τον εαυτό τους λόγω της ανισορροπίας που εμφάνισαν στην αριστερή πλευρά της άμυνάς τους.

Παρόλα αυτά, η ΑΕΚ εμφάνισε τελείως διαφορετικό πρόσωπο στο δεύτερο ημίχρονο. Για την ακρίβεια μέχρι και το 75', για μισή ώρα δηλαδή. Πολύ μεγάλο διάστημα και θα μπορούσε κάλλιστα να το έχει πληρώσει. Στα πρώτα λεπτά του β' μέρους έφτιαξε κάποιες προϋποθέσεις, όχι όμως της ίδιας ποιότητας με τις φάσεις της στο πρώτο μέρος. Εξάλλου, το βασικό για τον «δικέφαλο» ήταν ότι δεν έπαιζε στο ίδιο τέμπο. Δύσκολο να ήταν θέμα κούρασης από τόσο νωρίς, το πιο πιθανό είναι να έχει να κάνει με ένστικτο αυτοσυντήρησης από τους παίκτες. Λανθασμένο προφανώς και κάτι στο οποίο δεν μας συνηθίζει το σύνολο του Αλμέιδα, ο οποίος ενδεχομένως να καθυστέρησε στις αλλαγές του (όπως αποδείχθηκε με την επιλογή του, που του βγήκε απόλυτα, να δέσει ακόμα περισσότερο το κέντρο με τον Γιόνσον και να τοποθετήσει πιο μπροστά τον Πινέδα για τις ανακτήσεις και το γρήγορο τρανζίσιον). Στην τελική ευθεία, λοιπόν, η ΑΕΚ όχι μόνο παρουσιάστηκε εκ νέου απειλητική, αλλά έφτιαχνε και τη μία μεγάλη φάση μετά την άλλη έχοντας και δοκάρι, κυρίως μέσω αντεπιθέσεων.

Στo τελικό συμπέρασμα, η ΑΕΚ ήταν ανώτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Καθολικά στο πρώτο μέρος και έχοντας τις μεγαλύτερες στιγμές -έστω και μαζεμένες στο φινάλε- στο δεύτερο.

Σε ό, τι αφορά τις αμφισβητούμενες φάσεις. Καταρχάς, δεν φαίνεται να υπάρχει παράβαση στο πέναλτι που ζητούν οι Πειραιώτες, με τον Ναβάρο να έχει αρχίσει να πέφτει χωρίς επαφή και εν συνεχεία να πατά τον Κάλενς. Η προηγούμενη με το ακυρωθέν τέρμα του Μασούρα, είναι πολύ δύσκολη. Προς… χέρι είναι, αλλά δύσκολη σε κάθε περίπτωση. Συζητήσιμη και η πτώση του Πινέδα. Θα μπορούσε να δοθεί παράβαση, αλλά και το αντίθετο. Δεν επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα, οπότε πάμε παρακάτω…

Οι «αγαπημένες» στατικές φάσεις της ΑΕΚ

Έχουν ειπωθεί αρκετά εσχάτως γι' αυτό το κομμάτι, οπότε δεν χρειάζονται και πολλά περισσότερα. Ακόμα δύο γκολ που βρίσκει φέτος η ΑΕΚ από στατικές φάσεις, από πέρυσι άλλωστε είχαν φανεί τα πρώτα δείγματα γραφής σ' αυτόν τον τομέα. Προϊόν φυσικά της πολλής δουλειάς από τον Ματίας Αλμέιδα, με το επιτελείο και τους ποδοσφαιριστές του.

Στα του... σήμερα, η ΑΕΚ άρχισε να κερδίζει γρήγορα πολλά κόρνερ. Στην αρχή φάνηκε να τα σπαταλά. Προειδοποίησε στο πέμπτο εξ αυτών, με την κεφαλιά του Βίντα, για να σκοράρει εν συνεχεία δις κατ' αυτόν τον τρόπο. Δύο εξαιρετικές εκτελέσεις του Άμραμπατ, ένα επιβλητικό άλμα του Λιβάι και ένα επίσης πολύ ωραίο τελείωμα του Τσούμπερ.

Ακόμα μία απάντηση του Λιβάι για τους… φορ της ΑΕΚ «που δεν σκοράρουν»

Είχε σηκωθεί πολλή κουβέντα το προηγούμενο διάστημα για τα φορ της ΑΕΚ που... δεν βρίσκουν φέτος δίχτυα. Υπάρχει φυσικά και η καλοπροαίρετη και η κακοπροαίρετη κριτική. Αναφερόμαστε περισσότερο στη δεύτερη. Εκείνη δηλαδή που σταμάτησε μετά την τελευταία επιστροφή του Λιβάι, ο οποίος από τότε μετρά έξι γκολ σε πέντε του συμμετοχές. Εκείνη δηλαδή που δεν «έβλεπε» ότι ο βασικός φορ της ΑΕΚ δεν σκόραρε, επειδή απλά δεν… έπαιζε.

Ο δεύτερος στην ιεραρχία, Εσέκιελ Πόνσε, αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο. Ουσιαστικά, ο Αργεντινός άσος έχει μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία, αυτή κόντρα στην Κηφισιά. Το βασικό πρόβλημα έγκειτο στο ότι στο πρώτο διάστημα φαινόταν να μην έχει προσαρμοστεί στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του ή και το αντίστροφο. Κάτι που φαίνεται να έχει βελτιωθεί και πλέον αναμένονται και τα αποτελέσματα. Ενώ, o Φαν Βέερτ έχει μόλις 173' συμμετοχής τη φετινή σεζόν.

Στα του Λιβάι πάλι. Ήταν εκ νέου εμφανής στο «Γ. Καραϊσκάκης» η τεράστια διαφορά στο να τον έχει στη σύνθεσή της η ΑΕΚ. Τόσο για τις μπαλιές στον χώρο (περιορίστηκαν βέβαια αρκετά γρήγορα), όσο και για τις συνδυαστικές προσπάθειες. Όπως φυσικά και για τις στατικές φάσεις, έχοντας γκολ και άμεση συμμετοχή και στο 0-2, με την κεφαλιά του να βγάζει την μπάλα στον Τσούμπερ μετά την κόντρα στον Μπιανκόν.

Η σημαντική παρακαταθήκη της ΑΕΚ ενόψει Playοffs

Τέταρτο φετινό ντέρμπι της «Ένωσης» απέναντι σε ομάδα του «Big-4». Σύνολο τρεις νίκες και μία ισοπαλία. Αποτελέσματα που συνδυάστηκαν και με πειστικές (και με το παραπάνω) εμφανίσεις σε ό, τι αφορά τους αγώνες με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, σε μικρότερο βαθμό και σε αυτούς με τους Πειραιώτες (όπου συνολικά ήταν ανώτερη). Εάν υπολογίσουμε και το παιχνίδι με τον Άρη, η «σούμα» ανεβαίνει στο 4Ν-1Ι.

Δεδομένο, πέρα από όλα τα άλλα (βαθμολογία κανονικής διάρκειας, λόγους πρεστίζ κτλ), πολύ σημαντικό ενόψει και των Playoffs. Το είδαμε άλλωστε και πέρυσι. Εκεί όπου οι «μεγάλοι» θα παίζουν συνεχόμενα ντέρμπι μεταξύ τους, με την ΑΕΚ να φαίνεται να έχει ξεκάθαρα το «πάνω χέρι» σ' αυτόν τον τομέα.

Η επιλογή Ρότα, η ευκαιρία του Κάλενς που δικαιούται την παραμονή και η επιστροφή Φερνάντες

Θα μπορούσαμε να σταθούμε σε αρκετά πρόσωπα. Τα είπαμε για Λιβάι. Η γενική σούμα για Άμραμπατ είναι… τέρμα θετική (αμφότερα τα γκολ από δικές του εκτελέσεις κόρνερ, πολλές καταστάσεις από την πλευρά του), εάν και στο φινάλε το... κούραζε κάπου-κάπου (όχι πρώτη φορά, αλλά... αυτός είναι ο Ολλανδομαροκινός με τα υπέρ και τα κατά του). Από κοντά και ο Πινέδα.

Από εκεί και πέρα. Ο Ματίας Αλμέιδα εμπιστεύτηκε την εμπειρία του Ρότα έναντι του Πήλιου, ξεκινώντας τον στο αριστερό άκρο της άμυνας (και τον Σιντιμπέ στο δεξί). Πρώτη φορά που τον χρησιμοποιεί στην εν λόγω θέση. Εάν εξαιρέσουμε τη φάση του 2-1 όπου φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, ο Έλληνας μπακ έκανε καλό παιχνίδι έχοντας και αρκετές προωθήσεις.

Έπειτα, σχετικά με τον Κάλενς. Από την αρχή της σεζόν, ο Περουβιανός στόπερ δείχνει πολύ καλό πρόσωπο κάθε φορά που κλήθηκε να αγωνιστεί. Κύριο προσόν του η ταχύτητα στις επεμβάσεις του (έπονται και άλλα, όπως το ότι είναι καλός με την μπάλα κτλ). Ίσως στο «Γ. Καραϊσκάκης» να πραγματοποίησε και την καλύτερή του εμφάνιση με τα κιτρινόμαυρα. Η απουσία του Μουκουντί ελέω της συμμετοχής του με την εθνική Καμερούν στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, του δίνει μια καλή ευκαιρία να «κλειδώσει» την παραμονή του στον «δικεφάλο». Σίγουρα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο (σε ό, τι αφορά τις μεταγραφές), αλλά εάν συνεχίσει έτσι, θα την αξίζει. Η οψιόν αγοράς του από την Τζιρόνα, δε, είναι σημαντική, αλλά όχι και απαγορευτική για τον «δικέφαλο».

Τέλος, αξίζει και μια… βούλα για τον Φερνάντες που πέρασε αλλαγή στις καθυστερήσεις. Ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός άφησε πίσω του τον σοβαρό τραυματισμό και είναι και πάλι εδώ (αγωνιστικά) για τον «δικέφαλο». Επιστροφή πολύ σημαντική τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα του.