Εντυπωσίασε στο πρώτο μέρος, αλλά έμεινε στο... ζερό. Η ΑΕΚ πραγματοποίησε μια από τις πιο κυριαρχικές της εμφανίσεις της στην έδρα του Ολυμπιακού, ωστόσο δεν κατάφερε να αποχωρήσει με το «διπλό» (0-0).
Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα έβγαλε επί χόρτου στοιχεία, τα οποία φαίνεται ότι μπορούν να περιοριστούν μόνο για ένα ημίχρονο και όχι για το... μέλλον της που -εφόσον συνεχίσει στην ίδια ρότα- δείχνει προδιαγεγραμμένο.
Το πολλαπλό διάβασμα του Αλμέιδα, το... PlayStation της «Ένωσης», η διαφορά αριστερής και δεξιάς πλευράς και το αποτέλεσμα που στεναχωρεί τους φίλους της, αλλά το οποίο δεν τελειώνει τίποτα. Τα συμπεράσματα του sport-fm.gr από την εμφάνιση των «κιτρινόμαυρων» στο «Γ. Καραϊσκάκης».
Το «διάβασμα» του Αλμέιδα για την… τηλεκατευθυνόμενη ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου
Πρώτο ημίχρονο βγαλμένο από… PlayStation για την ΑΕΚ. Η «Ένωση» μετά το 5' κυριάρχησε σε απόλυτο βαθμό εντός αγωνιστικού χώρου, κάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις… ό, τι ήθελε απέναντι στους γηπεδούχους.
Για ακόμα ένα ματς έκανε το δικό της παιχνίδι. Επέλεξε να πιέσει από τα πρώτα λεπτά με ένταση κυρίως στον άξονα και στα χαφ του Ολυμπιακού. Σπουδαία δουλειά από τους Αραούχο και Πινέδα, οι οποίοι έπεφταν πάνω σε Εμβιλά και Χουάνγκ, μη αφήνοντας να κυκλοφορήσουν την μπάλα. Ειδικά ο ρόλος του Αργεντινού φορ ήταν ακόμα πιο ιδιαίτερος σε σχέση με τον γνωστό του περιφερειακού επιθετικού, καθώς αυτή τη φορά προσομοίαζε περισσότερο σε... εσωτερικό μέσο λόγω των κινήσεών του στον άξονα σε φάση πρέσινγκ. Ο Αλμέιδα αφενός είχε διαβάσει το ατού των γηπεδούχων, αφετέρου κατάφερε να το αξιοποιήσει. Κι αν το πρώτο είναι εύκολο, το δεύτερο μόνο δεδομένο δεν είναι. Έτσι, οι «κιτρινόμαυροι» ανακτούσαν συνεχώς κατοχή με τον αγαπημένο τους τρόπο, βγάζοντας διαρκώς επιθέσεις. Παράλληλα, αντιμετώπιζαν εξαιρετικά το αντίστοιχο πρέσινγκ των γηπεδούχων στις περιπτώσεις που το επιχειρούσαν (ενδεικτική η φάση του 35').
Η ΑΕΚ όχι μόνο είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά ήξερε και τι να την κάνει. Κι αυτό διότι διαθέτει και τους… μπαλάτους παίκτες αλλά και το σχέδιο που απαιτούνται. Τρομερές οι συνδυαστικές προσπάθειες του «δικεφάλου», ο οποίος έκανε την καλύτερή του εμφάνιση σ' αυτόν τον τομέα δεδομένης και της δυσκολίας της έδρας και του αντιπάλου. Οι «κιτρινόμαυροι» χτύπησαν κυρίως μεταξύ των στόπερ και των ακραίων αμυντικών των Πειραιωτών -έχοντας διαβάσει τη σχετική τους αδυναμία- με τα γνωστά τους εκπληκτικά τριγωνάκια και «ένα-δύο». Ειδικά ο Γκατσίνοβιτς έδωσε… ρέστα. Μαγικό το παιχνίδι του Σέρβου άσου στο πρώτο μέρος. Με τον εν λόγω τρόπο, οι φιλοξενούμενοι πατούσαν πολλές φορές περιοχή, δημιουργώντας τουλάχιστον τέσσερις κλασικές ευκαιρίες σ' αυτό το διάστημα.
Κι εδώ έρχεται το μεγάλο πρόβλημα της φετινής ΑΕΚ: Η αναποτελεσματικότητά της βάσει των ευκαιριών που δημιουργεί. Μειονέκτημα που πλήρωσε στην Τρίπολη. Απόψε φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Λιβάι, ο οποίος βέβαια έχει σημειωθεί ότι επιτελεί υπέροχα τον ρόλο του «σκαλοπατιού» (για το σπάσιμο μπαλιών), ενώ τη φετινή σεζόν έχει και επτά γκολ. Δεν γίνεται να… στηθεί στον τοίχο. Ο Αλμέιδα στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι τόνισε ότι οι παίκτες του θα έπρεπε να το έχουν πιστέψει περισσότερο στα τελειώματά τους. Δεν έχει άδικο.
Η διαφορά αριστερής και δεξιάς πλευράς
Παραμένουμε στην ΑΕΚ του πρώτου μέρους, με την εντυπωσιακή επιθετική λειτουργία. Η αλήθεια είναι ότι οι φιλοξενούμενοι προσπαθούσαν να επιχειρήσουν και από τις δύο πλευρές. Κυρίως βέβαια από την αριστερή. Τουλάχιστον από αυτή τους… έβγαινε περισσότερο. Και υπήρχαν πολλοί λόγοι γι' αυτό. Τα προαναφερθέντα τριγωνάκια που έφτιαξαν συνδυασμοί των Αραούχο (όταν τραβιόταν προς τα αριστερά -σημαντική παράμετρος για την «επιτυχία» αυτής της πλευράς), Γκατσίνοβιτς, Μοχαμάντι και Γκαρσία ήταν εκπληκτικά (ειδικά στο διάστημα 16'-19'), με τις κάθετες του Σέρβου χαφ να βρίσκουν συνήθως τον τελευταίο. Το «κλειδί» -πέρα από τη δεδομένη ποιότητα- ήταν το παιχνίδι με τη μία, προφανώς και δείγμα δουλειάς.
Αντίθετα από την απέναντι πλευρά, εκείνη των Άμραμπατ και Ρότα, δεν συνέβαινε το ίδιο. Εάν και συνεργάστηκαν πετυχημένα σε αρκετές περιπτώσεις, ο Μαροκινός άσος την… κούραζε λίγο παραπάνω. Κρατούσε βέβαια κατοχή, αλλά έλειπε το άμεσο παιχνίδι που υπήρχε από αριστερά. Επιπλέον, οι περισσότερες τελικές του ενέργειες (μεταβιβάσεις) δεν ήταν οι ενδεδειγμένες. Προφανώς και δεν είναι αμφισβητείται η ποιότητά του (κάθε άλλο), αλλά η απουσία του Ελίασον ήταν εμφανής. Δεδομένου του παραπάνω ήταν σωστή η αντικατάστασή του με τον Φαν Βέερτ (στο 75'), ώστε να μετατοπιστεί στα άκρα ο Λιβάι.
Το «μπλοκάρισμα» των ατού του Ολυμπιακού
Η ΑΕΚ του πρώτου ημίχρονου κινδύνεψε ελάχιστα. Κι όταν συνέβη αυτό, προήλθε κατά βάση από δικά της ατομικά λάθη, κυρίως των Βίντα και Μουκουντί (παρά την εξαιρετική συνεργασία που έχουν και τη δεδομένη ποιότητά τους). Ευτυχώς για την ίδια, είχε σωστές αντιδράσεις στα περισσότερα από αυτά.
Η καλή αμυντική λειτουργία του «δικεφάλου» σ' αυτό το διάστημα βασίστηκε στο μπλοκάρισμα των ατού των αντιπάλων του. Αφενός στην απενεργοποίηση του δυνατού τους κέντρου. Όπως σημειώθηκε παραπάνω με το πρέσινγκ των Αραούχο και Πινέδα, κυρίως, πάνω σε Εμβιλά και Χουάνγκ. Ως εκ τούτου, η μπάλα έφτανε με δυσκολία και στον Χάμες. Επιπλέον, η «Ένωση» -έχοντας διαβάσει το καλό παιχνίδι των Πειραιωτών με τις βαθιές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας (όπως το έπραξαν στη Λειβαδιά)- έπαιζε πιο πίσω την αμυντική της γραμμή σε σχέση με άλλα ματς, χωρίς όμως να οπισθοχωρεί.
Το σημαντικό ήταν ότι διατηρούσε ισορροπία μεταξύ των γραμμών της, έχοντας πετυχημένες αμυντικές μεταβάσεις στις περιπτώσεις που χρειάστηκε.
Έπεσε στο β' μέρος, αλλά και πάλι έδειχνε ότι μπορεί
Και πάμε και στην ΑΕΚ του δεύτερου ημιχρόνου. Η «Ένωση» δεν ήταν σε καμία περίπτωση το ίδιο κυριαρχική. Σίγουρα ήταν δύσκολο να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς σε όλο τον αγώνα. Ωστόσο, το βασικό της θέμα είχε να κάνει αφενός με την έλλειψη συγκέντρωσής της, αφετέρου με την αδυναμία της να βγάλει τις συνεργασίες του πρώτου 45λέπτου.
Βέβαια, δεν πρέπει να λησμονείται και ο αντίπαλος, ο οποίος εμφανίστηκε πιο οργανωμένος μεσοαμυντικά και με καλύτερη αντιμετώπιση στα ατού των φιλοξενούμενων, όπως για παράδειγμα τον περιορισμό του Γκατσίνοβιτς. Εξάλλου, όταν οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν στο «Γ. Καραϊσκάκης» είναι λογικό να έχουν και τα δικά τους καλά διαστήματα. Διότι επί της ουσίας, οι Πειραιώτες απείλησαν από το 46' μέχρι το 60' και στη διπλή φάση του 74' με τους Παπασταθόπουλο και Γκάρι Ροντρίγκες. Στιγμές, όπου η έλλειψη συγκέντρωσης των «κιτρινόμαυρων» αντικατοπτρίστηκε και στο ανασταλτικό κομμάτι με αμυντικές ολιγωρίες.
Την ίδια στιγμή, η ΑΕΚ ήταν περισσότερη απειλητική από ό, τι ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος. Το κυριότερο, όμως, έδειχνε ότι -παρά την πτώση της- ανά πάσα στιγμή μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες. Από εκεί και πέρα, η διακοπή λόγω καπνογόνων δεν ευνόησε καμία ομάδα, κυρίως βέβαια τους γηπεδούχους.
Εμφάνιση από τα… παλιά – Αποτέλεσμα που στεναχωρεί, αλλά δεν τελειώνει τίποτα
Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία των επισκέψεων της ΑΕΚ στην έδρα του Ολυμπιακού έχει μια διαχωριστή γραμμή, η οποία οριοθετείται στο 2006. Το «πριν» περιλαμβάνει πολυάριθμες νίκες για την «Ένωση, το «μετά» μόνο φωτεινές εκλάμψεις. Στο προκείμενο όμως. Οι «κιτρινόμαυροι» πραγματοποίησαν μία από τις καλύτερές τους εμφανίσεις στην έδρα των Πειραιωτών.
Όπως είχε σημειωθεί και πριν το παιχνίδι, πήγαν ως… πραγματική ΑΕΚ. Με το δικό τους στυλ παιχνιδιού, το οποίο ήταν και κυριαρχικό στο πρώτο ημίχρονο. Δεδομένης αυτής της υπεροχής, είναι λογική η στεναχώρια των φίλων της, αλλά ταυτόχρονα και ενδεικτική των βημάτων προς τα μπρος (αλλά και προς το... παρελθόν εν μέρει) που έχει μετρήσει η ομάδα τους. Κι αυτό λόγω της πρόσφατης ιστορίας της σ' αυτήν την έδρα, γιατί πριν το 2006 είχαν και πολλές χαρές.
Από εκεί και πέρα, έχει υπογραμμιστεί ότι τίποτα δεν θα τελείωνε για την ΑΕΚ εάν ο Παναθηναϊκός απόψε ξέφευγε βαθμολογικά. Όχι μόνο γιατί το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο μπροστά του (με την «Ένωση να υποδέχεται τους πράσινους» δύο φορές, αλλά και να έχει βγάλει ήδη το «Γ. Καραϊσκάκης», τη Λεωφόρο και το «Κλ. Βικελίδης» από το πρόγραμμα της κανονικής περιόδου) αλλά κυρίως επειδή δεν χτίζει ομάδα για μία σεζόν. Προσοχή: Προφανώς -όπως έχει αποδείξει και εντός αγωνιστικού χώρου- έχει ως στόχο τον τίτλο. Και με την εξαιρετική της εμφάνιση σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα, έστω κι αν τελικά δεν νίκησε, βροντοφώναξε ότι μπορεί ακόμη να ελπίζει. Το βασικό όμως γι' αυτήν είναι να θέσει τις βάσεις των επόμενων χρόνων, των πρώτων στη Νέα Φιλαδέλφεια, με τον Ματίας Αλμέιδα στον πάγκο της. Κι από ό, τι έδειξε και στο Φάληρο, όχι μόνο τις βάζει, αλλά το κάνει και εντυπωσιακά...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
