Γιατί ο Σορτς δεν έχει «κολλήσει» με τον Παναθηναϊκό και πώς μπορεί να αλλάξει αυτό

Ο Τι Τζέι Σορτς δεν έχει προσφέρει ως τώρα στον Παναθηναϊκό AKTOR ούτε κατά… προσέγγιση όσα έδωσε την περασμένη σεζόν στην Παρί, όταν-υπενθυμίζουμε-ήταν τρίτος στην κούρσα για τον MVP της σεζόν πίσω από τον Ναν και τον Βεζένκοφ. «Κατά 90% δεν είμαι χαρούμενος με τις εμφανίσεις του. Ίσως δικό μας θέμα, ίσως δικό του», δήλωσε ο Εργκίν Αταμάν μετά τη βαριά ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα.

Πού οφείλεται το γεγονός ότι ο βραχύσωμος γκαρντ δεν είναι ως τώρα αυτό που προσδοκούσε ο Παναθηναϊκός; Και υπάρχει δυνατότητα αυτό να αλλάξει ή θα έχει τη μοίρα των… Βιλντόσα και Μπράουν, που ήρθαν επίσης με περγαμηνές αλλά μήνα με το μήνα ο ρόλος τους «έφθινε» μέχρι να αποχωρήσουν; Ας επιχειρήσουμε να δώσουμε απαντήσεις…

Όχι η κατάλληλη «θωράκιση»

Η ποιότητα του Σορτς δεν αμφισβητείται. Όμως για να αναδειχθεί και να μένει περισσότερο στο παρκέ για την επίθεση, θα πρέπει να μην εκτίθεται στην άμυνα. Το μικρό του δέμας είναι ένας σημαντικός περιορισμός, σε σημείο που να αποτελεί ένα διαρκές μις ματς και κάθε αντίπαλος να τον «σημαδεύει» σε αυτή του την αδυναμία. Ο Παναθηναϊκός, σε αντίθεση με την Παρί, δεν έχει φροντίσει να πλαισιώσει με τέτοιον τρόπο τον Αμερικανό, τόσο στο ρόστερ γενικότερα όσο και στα σχήματα που χρησιμοποιείται, προκειμένου να «καμουφλάρει» αυτό το μειονέκτημα.

Είναι χαρακτηριστικό πως στην περσινή Παρί από τα 27,3 λεπτά που αγωνιζόταν ανά ματς μοιραζόταν το παρκέ για 26,1 λεπτά με τον Τάισον Γουόρντ, για 25,5 με τον Μίκα Γιάντουνεν, για 19,3 με τον Κεβάριους Χέιζ, για 10,1 με τον Κόλιν Μάλκολμ και για 9,5 με τον Γιακούμπα Ουατάρα. Κοινώς, ο Τιάγκο Σπλίτερ (πλέον πρώτος προπονητής στους Μπλέιζερς) φρόντιζε να θωρακίζεται ανασταλτικά πλαισιώνοντας τον Σορτς με καλούς αμυντικούς από την περιφέρεια μέχρι και τη ρακέτα. Αντιθέτως, ο Σορτς μοιραζόταν το παρκέ μόλις για 7,1 λεπτά με τον επίσης αδύναμο αμυντικά Ιφί και για 3,9 με τον βαρύ ψηλό Κράτσερ.

Στον φετινό Παναθηναϊκό ο Σορτς ως επί το πλείστο πλαισιώνεται από παίκτες που αντί να τον καλύπτουν αμυντικά τον εκθέτουν περισσότερο. Από τα 14,7 λεπτά που παίζει κατά μέσο όρο, με τον Τζέριαν Γκραντ αγωνίζεται για μόλις 5,7 λεπτά ανά αγώνα και με τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη για 1,6 στα ίδια σχήματα, ενώ αντίθετα με τον Ναν παίζει 9,3, με τον Σλούκα 7,1 και με τον Γιούρτσεβεν 6,3.

Και πώς να τρέξει;

Βασικό όπλο του Τι Τζέι Σορτς είναι το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο. Όμως το fast break προϋποθέτει άμυνα και ριμπάουντ, σημεία στα οποία ο φετινός Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα. Οι «πράσινοι» έχουν παθητικό 117,3 πόντους ανά 100 κατοχές ως τώρα στην Ευρωλίγκα, την δωδέκατη (ή όγδοη χειρότερη) επίδοση στην άμυνα, ενώ μαζεύουν μόλις το 66% των διαθέσιμων αμυντικών ριμπάουντ (πρακτικά οι αντίπαλοι ανανεώνουν 1/3 επιθέσεις τους) έχοντας μια από τις χειρότερες επιδόσεις στη διοργάνωση (15η). Επιπροσθέτως με μόλις 5,4 κλεψίματα ανά αγώνα είναι προτελευταίοι στη σχετική λίστα. Πώς, λοιπόν, μπορεί ο Σορτς να πατήσει το γκάζι, όταν η ομάδα του στη συντριπτική πλειονότητα των κατοχών των αντιπάλων μαζεύει την μπάλα από το διχτάκι ή τους βλέπει να ανανεώνουν τις επιθέσεις τους; Το γεγονός ότι ο Αμερικανός μοιράζεται το παρκέ με τον Τζέντι Όσμαν περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη του (για 10 λεπτά ανά αγώνα) δείχνει μια διάθεση να τρέξει ο Παναθηναϊκός, αλλά δίχως άμυνα ή ριμπάουντ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις.

Δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να αποδώσει off-ball

Ουδέποτε στην καριέρα του ο Σορτς ήταν ο παίκτης που μπορούσε να γίνει επιδραστικός μακριά από την μπάλα. Πάντα στις ομάδες του ήταν το σημείο αναφοράς «τρέχοντας» ο ίδιος τις επιθέσεις και όχι περιμένοντας σε μια… γωνιά τη σειρά του να εκτελέσει. Στον Παναθηναϊκό που διαθέτει μια περιφέρεια με ball-dominant παίκτες όπως ο Κέντρικ Ναν και ο Κώστας Σλούκας περιμέναμε πως θα δυσκολευόταν να προσαρμοστεί. Ο Σορτς έχει μεν το δεύτερο μεγαλύτερο usage (ποσοστό των επιθέσεων που διαχειρίζεται σουτάροντας ή δημιουργώντας όσο είναι στο παρκέ) με 23%, ωστόσο είναι πολύ πίσω από το 29,8% του Ναν, με τον οποίο συνυπάρχει στις πεντάδες στα 9,3 από τα 14,7 λεπτά που παίζει ανά αγώνα στην Ευρωλίγκα.

Ταυτόχρονα, οι δυο τους δεν έχουν βρει ακόμη κώδικα επικοινωνίας, καθώς ο Σορτς έχει δώσει συνολικά μόλις τρεις ασίστ στον Ναν σε 83,4 λεπτά που έχουν παίξει μαζί, ενώ ο Ναν στον Σορτς… μία. Έτσι ο Σορτς συχνά, κυρίως στα σχήματα που συνυπάρχει με τον Ναν αλλά και σε αυτά με τον Σλούκα, περιορίζεται σε ρόλο… «πλάγιου», που παίζει off-ball και έτσι δεν μπορεί να απειλήσει: σε 132:03 στη φετινή Ευρωλίγκα έχει εκτελέσει μόλις πέντε τρίποντα ευστοχώντας μόνο στο ένα.

Υπάρχει «σωτηρία» σε αυτή τη συνεργασία;

Ο Τι Τζέι Σορτς είναι πολύ καλός παίκτης και ο Παναθηναϊκός έχει κάνει μια διετή επένδυση με ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο πάνω του για να… καταθέσει τα όπλα και να συμβιβαστεί με την ιδέα πως αυτός ο «γάμος» δεν μπορεί να λειτουργήσει. Θα είναι μεγάλο σφάλμα ο Αμερικανός να «καεί» από τόσο νωρίς. Ο Εργκίν Αταμάν αντί να κάνει αχρείαστες δημόσιες κρίσεις για τον παίκτη του, που στο κάτω-κάτω μόνο έλλειψη διάθεσης ή ξενερωμένος δεν δείχνει, θα πρέπει να αναζητήσει τη φόρμουλα μέσα από την οποία θα γίνει αποδοτικός. Άλλωστε εκείνος τον επέλεξε, εκείνος εισηγήθηκε την απόκτησή του και προφανώς και εκείνος γνωρίζει καλά τις αρετές του. Η λογική «μπες και παίξε» δεν έχει εφαρμογή πάντα και σε όλους τους παίκτες, καθώς ορισμένοι βάσει χαρακτηριστικών-αγωνιστικών ή… σωματικών-χρειάζονται το κατάλληλο περιβάλλον για να αποδώσουν. Και ο Σορτς είναι ένας από αυτούς!

Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, ο Σορτς να γίνει επιδραστικός; Καταρχάς με την κατάλληλη αμυντική θωράκιση. Όση ποιότητα και αν διαθέτει ένα δίδυμο με τον Ναν ή ένα τρίδυμο με τον Σλούκα, είναι δυσλειτουργικό όταν και οι τρεις θέλουν την μπάλα και ταυτόχρονα πολύ ευάλωτο ανασταλτικά αφού στερείται αμυντικού φίλτρου και μεγέθους. Ο Σορτς είναι βέβαιο πως θα αποδώσει καλύτερα έχοντας δίπλα του τουλάχιστον έναν εκ των Γκραντ και Καλαϊτζάκη για να φέρνουν ισορροπία στην πρώτη ζώνη άμυνας, αλλά και τον Χουάντσο ή και τον υγιή Λεσόρ ή έναν οποιονδήποτε άλλο ικανό αμυντικά σέντερ στη front line για να καλύπτουν πίσω του. Στην επίθεση, όσο θα έχει την μπάλα στα χέρια και χάρη στην ικανότητά του να περνά εύκολα τον πρώτο αμυνόμενο χάρη στην ταχύτητά του, χρειάζεται να πλαισιώνεται από καλούς σουτέρ, όπως ο Όσμαν, ο Ρογκαβόπουλος, ο Γκριγκόνις, ο Χουάντσο ή ο Μήτογλου και όσους-τέλος πάντων-μπορούν να λειτουργήσουν καλά χωρίς να θέλουν μόνιμα την μπάλα στα χέρια.

Η συνύπαρξη με έναν εκ των Ναν ή Σλούκα (όχι και με τους δύο) μπορεί να γίνει… βιώσιμη και δεν πρέπει να θεωρείται πρώιμα καταδικασμένη. Αρκεί οι υπόλοιποι της πεντάδας να έχουν ένταση στην άμυνα και στην επίθεση η μπάλα να είναι στα χέρια του Σορτς, με τον Ναν ή τον Σλούκα να την παίρνουν μετά την πρώτη περιστροφή και αφού ο κοντορεβιθούλης έχει ανακατέψει την αντίπαλη άμυνα.

Με τέτοιες προπονητικές παρεμβάσεις, ο Σορτς μπορεί να αρχίσει να δίνει πράγματα στον Παναθηναϊκό. Και μολονότι σε αυτό το ρόστερ δύσκολα θα γίνει ανάλογα επιδραστικός ή θα έχει αντίστοιχα νούμερα με αυτά της Παρί, μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο γρανάζι που τελικά δεν θα κλέψει αρμοδιότητες από τον Ναν ή τον Σλούκα, αλλά θα κάνει και τη δική τους δουλειά ευκολότερη.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube