Υπάρχουν κάποιες ταινίες και σειρές που μπαίνουν για πάντα στο μυαλό σου. Αυτές που μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους σε έχουν ταρακουνήσει. Υπάρχουν και τα θρίλερ, που μπαίνουν, μεν, στο μυαλό σου, αλλά για να ξυπνήσουν φόβους και ανησυχίες που δεν ήξερες καν ότι έχεις.
Πέντε συντάκτες του sport-fm.gr θυμούνται τον απόλυτο τρόμο και γράφουν για την ταινία που τους έκανε να κοιμηθούν λίγο πιο δύσκολα το βράδυ.
A l’interieur – Χρήστος Ρομπόλης
Όντας λάτρης των θρίλερ λίγα είναι αυτά που πλέον μπορούν να εκπλήξουν. Αυτό το «διαμαντάκι» της new age γαλλικής σκηνής τρόμου, που κυκλοφόρησε το 2007 και λίγα χρόνια μετά έπεσε στο δρόμο μου, τα κατάφερε και με το παραπάνω.
Μια χήρα, που έχασε τον άντρα της σε τροχαίο, την παραμονή της προγραμματισμένης γέννας της δέχεται την «επίσκεψη» μιας μυστηριώδους γυναίκας που σκοπό έχει να εισβάλει στο διαμέρισμά της και να αρπάξει το μωρό της πριν καν αυτό δει το φως του κόσμου.
Η μάχη του μητρικού ενστίκτου για την προστασία του αγέννητου βρέφους με τη λυσσαλέα προσπάθεια που κάνει η τρομακτική εισβολέας με τα άγνωστα κίνητρα είναι πραγματικά καθηλωτική. Το φιλμ συνδυάζει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και gore, με πολλές ανατροπές και ένα συγκλονιστικό φινάλε.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και η ένταση είναι στο «κόκκινο» και στα 80 λεπτά διάρκειας της ταινίας. Συνίσταται για παρακολούθηση με γερό και κατά προτίμηση άδειο στομάχι.
Geralds Game – Εύα Ζαχαριουδάκη
Ίσως θα έπρεπε να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Να μην το αναφέρω ξανά, να συνεχίσω τη ζωή μου με προσπαθώντας να ξεχάσω τις νύχτες που πέρασα με ΟΛΑ τα φώτα αναμμένα από το βράδυ που το είδα. Όμως όχι, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για το θρίλερ που συνοδεύει τους εφιάλτες μου.
Το παράξενο μυαλό του Mike Flanagan -που μας έχει προσφέρει ακόμα περισσότερους εφιάλτες με το επίσης καταπληκτικό Hush και τα στοιχειωμένα Hillhouse και Bly Manor- συνδυάστηκε με τον τρομακτικότερο όλων, Steven King.
Όπως συνηθίζεται, όλα γίνονται σε ένα εξοχικό σπίτι στη μέση του πουθενά. Ο Gerald και η Jessie προσπαθούν να αναθερμάνουν τη σχέση τους, δοκιμάζοντας ερωτικά παιχνίδια. Ο Gerald, μετά από δύο Viagra, πεθαίνει από ανακοπή και αφήνει την Jessie στο κρεβάτι δεμένη με χειροπέδες. Για να ελευθερωθεί δεν χρειάζεται μόνο το κλειδί, αλλά πρωτίστως να κυριαρχήσει απέναντι στον εαυτό της.
Ασφυκτικό, ανατριχιαστικό, με σκληρές σκηνές, απόκοσμες μορφές, συμβολισμούς και οράματα. Πραγματικός εφιάλτης.
Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ - Διονύσης Καππάτος
Η πρώτη τρομάρα που είχα λάβει ήταν με τον «Εξορκιστή»... Από τότε, ταινίες με αντίστοιχο περιεχόμενο αποτελούσαν πρόκληση για το θάρρος μου. Έτσι μετά από πολλά χρόνια η μοίρα με έφερε σε μια κινηματογραφική αίθουσα, μετά από επιλογή άλλων, να είμαι έτοιμος να παρακολουθήσω τον «Εξορκισμό της Εμιλι Ρόουζ».
Αρχικά πίστευα ότι θα την παλέψω, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι αρκετά μεγάλος για φοβηθώ από μια ταινία. Όταν όμως είδα δύο άτομα να φεύγουν από την αίθουσα τρομαγμένα από τα πρώτα -κιόλας- τριάντα λεπτά, τότε, όλα πήγαν... περίπατο.
Ατμοσφαιρική αρκετά, η ταινία αυτή «καρφώθηκε» στο μυαλό μου σαν μέτρο σύγκρισης για όλες όσες ακολούθησαν.
Το στόρι; Η νεαρή Εμιλι πεθαίνει από άγνωστες αιτίες. Βασανισμένη και παραμορφωμένη. Ποιος φταίει; Κάποιος δαίμονας ή κάποια ψυχική ασθένεια που την ώθησε να κακοποιήσει τον εαυτό της; Η ταινία, υποτίθεται ότι είναι βασισμένη στην πραγματική ιστορία της 24χρονης Γερμανίδας, Anneliese Michel, η οποία πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες μετά από έναν εξορκισμό που κράτησε μήνες.
Αν και τελικά ο σκηνοθέτης μπερδεύει το θρίλερ με το δικαστικό θρίλερ (σε λεπτομέρειες δεν μπαίνουμε) καταφέρνει με κάποιες σκηνές στην αρχή να τρομάξει και μάλιστα για τα καλά. Ειδικά εκείνη στο δωμάτιο με το ρολόι καρφωμένο στις 3:15. Ώρα που ανεξήγητα πάντα για την επόμενη εβδομάδα με έβρισκε ξύπνιο!
The Haunting of Hill House - Αναστασία Βοσνάκη
Καλές οι κωμωδίες, καλά τα γέλια και οι στιγμές που ξεκαρδίζεσαι με επικές ατάκες, αλλά σαν ένα καλό θρίλερ δεν έχει. Αυτό το αίσθημα φόβου και αγωνίας που έχεις όταν παρακολουθείς μια ταινία τρόμου, είναι μοναδικό. Πάμε να δούμε μια από τις καλύτερες σειρές τρόμου που έχει βγει κατά τη γνώμη μου.
Δεν πρόκειται για ταινία, αλλά για σειρά με 50λεπτα επεισόδια στο Netflix, η οποία με έκανε να… διπλοτσεκάρω τα πάντα στο σπίτι πριν κοιμηθώ. Η υπόθεση είναι σκοτεινή και παρακολουθείς σκηνές που ειδικά στο τέλος σου κόβουν την ανάσα…
Η υπόθεση έχει να κάνει με μια οικογένεια, τους δυο γονείς και τα πέντε παιδιά, ο οποίοι ζούνε κλασικά σε ένα ερημωμένο μέρος και σε ένα σπίτι μεγάλο και αρκετά… creepy. Με συνεχόμενα throwback στο παρελθόν, βλέπουμε την οικογένεια πριν κάποια χρόνια και πως είναι και… επιβιώνει σήμερα.
Περίπλοκη αρκετά, θα σε κάνει να καταλάβεις τι συμβαίνει μετά τα 2-3 επεισόδια, αλλά σε τραβάει τόσο πολύ που δεν θα μπορείς να σταματήσεις να τη βλέπεις.
Καλογυρισμένη, σκοτεινή, σε βάζει μέσα στη σειρά, σε… φοβίζει και σε αφήνει με ένα στενάχωρο συναίσθημα στο τελευταίο επεισόδιο, αλλά ταυτόχρονο σου αφήνει την ιδέα ότι αυτό έπρεπε να γίνει.
Αnnabelle - Χρήστος Κατριμουστάκης
Αν δεν το έχεις με τα θρίλερ, ακόμα και η ιστορία μια πορσελάνινης κούκλας μπορεί να σου κολλήσει στο μυαλό και να σου στερήσει τον ύπνο. Από πού να πρωτοπιαστώ, από τον δαίμονα που μπαίνει μέσα στην Άναμπελ, το μπλέξιμο εκκλησίας και ιερέων που προσπαθούν να βρουν μια λύση;
Μια οικογένεια, δολοφονίες, διάφορα μέλη αίρεσης και περίεργη ανατριχιαστική ήχοι από τα κλασικά αμερικανικά ξύλινα σπίτια είναι αρκετά για να σε κάνουν να ανάψεις το φως, αφού το σκοτάδι κάνει όλα τα παραπάνω χειρότερα και η σύνδεση με «Το Κάλεσμα», είναι αναπόφευκτη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό που «τρομάζει» πραγματικά κάποιον, είναι η πλευρά του πνεύματος και της… άλλης πλευράς, που δεν είναι κάτι που ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί και ακόμα και στην θέα μια ταινίας δοκιμάζει τα όρια του, όποια και αν είναι αυτά.
_195959.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
