Greeks do it Better: Οι κορυφαίες παραστάσεις Ελλήνων σε Final 4

Η ιστορία της Ευρωλίγκας είναι γεμάτη από σπουδαίες στιγμές που χάρισαν ελληνικές ομάδες. Όμως σε αντίθεση με συλλόγους άλλων χωρών, οι περισσότερες επιτυχίες των ελληνικών κλαμπ σε Final 4 φέρουν την υπογραφεί γηγενών παικτών, ενώ υπάρχουν και οι... Έλληνες του εξωτερικού που έχουν αποδειχτεί καθοριστικοί.

Ο ασταμάτητος Γκάλης έμεινε... τέταρτος

Πρόκειται ίσως για μια από τις μεγαλύτερες αδικίες της ιστορίας του μπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης έπαιξε σε τρία Final 4 με τον Άρη και μάλιστα συνεχόμενα (1988, 1989, 1990) και ένα με τον Παναθηναϊκό (1994), αλλά δεν κατάφερε σε κανένα από αυτά όχι μόνο να πάρει το τρόπαιο, αλλά έστω και να παίξει σε τελικό! Ο ίδιος πάντως έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του γι' αυτό, με τις παραστάσεις του στη Γάνδη το 1988 να μένουν στην ιστορία.

Στον ημιτελικό απέναντι στην Τρέισερ Μιλάνου σημείωσε 28 πόντους, αλλά ο θρυλικός Μπομπ Μακαντού οδήγησε την πληρέστερη ιταλική ομάδα στον τελικό με 87-82. Στον μικρό τελικό ο «Γκάνγκστερ» έβαλε άλλους 39 (!) και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Final 4 με 67 (ο Μακαντού έμεινε στους 64) , παρότι ο Άρης χάνοντας και από την Παρτιζάν (103-95) έμεινε τέταρτος.

Ο «Ράμπο» στο Τελ Αβίβ

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία τους στο Final 4 του Τελ Αβίβ το 1993. Γαλαξίας αστέρων, με Πάσπαλι, Τάρπλεϊ, Φασούλα από τη μια και Γκάλη, Βράνκοβιτς, Βολκόφ από την άλλη παρατάχθηκαν στο παρκέ για τον ημιτελικό. Όμως ο MVP του αγώνα μάλλον ήταν ένας... ρολίστας. Ο Γιώργος Σιγάλας έκανε καταπληκτική δουλειά στο μαρκάρισμα του Νίκου Γκάλη, που περιορίστηκε σε 8 πόντους με μόλις 4/9 σουτ και 3 λάθη.

Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και πολύ επιδραστικός στην επίθεση, αφού συνέβαλε στη νίκη της ομάδας του (77-72) με 15 πόντους. Βάλτε στην εξίσωση και 7 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα για να καταλάβετε πόσο πολύτιμος ήταν ο «Ράμπο» για τον Ολυμπιακό, που πάντως δεν τα κατάφερε στον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα (57-59). Έστω κι αν ο Σιγάλας ήταν και πάλι εξαιρετικός με 14 πόντους και 3 ριμπάουντ, την ώρα που υστέρησαν ο Πάσπαλι (15π. με 6/16 και δύο κρίσιμες χαμένες βολές) και ο Τάρπλεϊ (12π. με 5/19 και 5 λάθη).

Έκανε ό,τι μπορούσε ο Κακιούζης

Μία από τις πιο ξεχασμένες παραστάσεις Έλληνα αθλητή, είναι εκείνη του Μιχάλη Κακιούζη με την φανέλα της Σιένα στο Final 4 του 2004 στο Τελ Αβίβ. Στον πρώτο ημιτελικό διαμορφώθηκε ιταλικός εμφύλιος, με την Μοντεπάσκι να αντιμετωπίζει την Φορτιτούντο Μπολόνια, όμως την παράσταση έκλεψε ένα δικό μας παιδί.

Ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας στα χρόνια που ακολούθησαν είχε 23 πόντους (5/6 βολές, 6/9 δίποντα, 2/4 τρίποντα), 7 ριμπάουντ και 1 κλέψιμο σε 33 λεπτά, έστειλε το ματς στην παράταση με τρίποντο από τη γωνία στα 11'' πριν το τέλος της τέταρτης περιόδου (90-90) ωστόσο η Φορτιτούντο του Γιασμίν Ρέπεσα με τον Κάρλος Ντελφίνο να έχει 27 πόντους με 5/7 τρίποντα πήρε τη νίκη με 103-102.

Ένας Έλληνας Τσάρος στην Πράγα

Τριάντα πέντε χρόνια μακριά από την κορυφή της Ευρώπης ήταν ήδη πάρα πολλά για την ΤΣΣΚΑ. Μετά το φιάσκο της αήττητης ομάδας του Ντούσαν Ίβκοβιτς στο Final 4 της Μόσχας έναν χρόνο πριν, ο Θοδωρής Παπαλουκάς ηγήθηκε στην πορεία εξιλέωσης με τελικό προορισμό την Πράγα. Eκεί ο «Τεό», που προερχόταν ήδη από τον θρίαμβο της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ, πήρε την κατάσταση στα χέρια του.

Στα ημιτελικά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα και ο Παπαλουκάς έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του. Με 19 πόντους και μαεστρική καθοδήγηση των συμπαικτών του έφερε την ρωσική ομάδα στον τελικό με το 84-75 επί των Καταλανών. Ο τελικός απέναντι στη Μακάμπι ήταν ξανά δική του υπόθεση. Με 18 πόντους, 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα έβαλε την υπογραφή του στο 73-69 και πέρα από την μεγάλη κούπα πήρε και το βραβείο του MVP στο Final 4, πανηγυρίζοντας με την ελληνική σημαία.

Τιτανομαχία δύο κορυφαίων

Ο τελικός του Final 4 της Αθήνας το 2007 έφερε αντιμέτωπους δύο από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης. Δημήτρης Διαμαντίδης και Θοδωρής Παπαλουκάς σε μια μοναδική μονομαχία έδωσαν τα πάντα για τις ομάδες τους, με τον πρώτο να χαμογελά τελευταίος και να χαρίζει το τέταρτο στον Παναθηναϊκό εκθρονίζοντας την ΤΣΣΚΑ.


Ο «Τεό» καθήλωσε το κοινό με 23 πόντους και 8 ασίστ, μένοντας στον πάγκο μόλις για πέντε λεπτά και παράλληλα έχοντας 9/10 σουτ. Ο «Μήτσος», από την άλλη, απάντησε με 15 πόντους, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα ώθησε τον Παναθηναϊκό στην οριακή νίκη με 93-91.

Η πρώτη ραψωδία του Kill Bill

O Bασίλης Σπανούλης έχει αμέτρητες iconic στιγμές σε Final 4. Όμως ίσως η πιο ολοκληρωτική παρουσία του ήταν αυτή στο Βερολίνο το 2009, στο κατά πολλούς πιο δυνατό Final 4 της ιστορίας, πρόσφερε δύο καταπληκτικές παραστάσεις και έδειξε πως ανήκει στην elite των γκαρντ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Στον καταπληκτικό πρωτομαγιάτικο ημιτελικό των «αιωνίων» είχε 18 πόντους, 3 ριμπάουντ και 2 ασίστ για το 84-82 πικραίνοντας τον άνθρωπο που τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα, Παναγιώτη Γιαννάκη. Στον τελικό απέναντι στην ζάπλουτη ΤΣΣΚΑ είχε ένα καθοριστικό τρίποντο για το 68-60 μαζί με συνολικά 13 πόντους βλέποντας με ανακούφιση το buzzer-beater τρίποντο του πρώην συμπαίκτη του, Ραμούνας Σισκάουσκας, να μην καταλήγει στον στόχο. Το τελικό 73-71 χάριζε στον ίδιο την πρώτη από τις τρεις Ευρωλίγκες και το πρώτο από τα τρία βραβεία MVP σε Final 4 στην καριέρα του.

Ο Άγιος Γεώργιος και τα πιτσιρίκια

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 15 χρόνια στο πιο επικό φινάλε όλων των εποχών σε τελικό Ευρωλίγκας. Και μπορεί ο Βασίλης Σπανούλης να ήταν καταλυτικός στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και όχι μόνο, αλλά ο άνθρωπος που ολοκλήρωσε την ανατροπή των... ανατροπών για το θαύμα της Πόλης το 2012 ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης.

Το πεταχτάρι του, από ασίστ του Kill Bill που τράβηξε πάνω του την άμυνα και είχε τη διαύγεια να πασάρει στον ελεύθερο συμπαίκτη, λίγο πριν την εκπνοή, διαμόρφωσε το 62-61. Ο Άγιος Γεώργιος, όπως βαπτίστηκε έκτοτε αφού έδωσε κι άλλες αφορμές με μεγάλα καλάθια στο τέλος, είχε-περα από τον Kill Bill-και βοήθεια από... πιτσιρίκια. Ο Κώστας Παπανικολάου με 18 πόντους και φοβερή δουλειά πάνω στον Αντρέι Κιριλένκο, αλλά και οι Κώστας Σλούκας και Βαγγέλης Μάντζαρης, έγιναν... άντρες εκείνη τη βραδιά και για χρόνια αποτέλεσαν τον κορμό της ομάδας.