Διαλύει την πεπατημένη ο Γιοβάνοβιτς και κάνει πράξη το «Είσαι καλός; Παίζεις»!

Ο ενθουσιασμός που υπήρχε για την Εθνική Ελλάδος πλέον αποδεικνύεται και έμπρακτα ότι δεν ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα.

Βλέπουμε πως το πρωτάθλημα έχει μπει στην τελική του ευθεία, ακόμη και αν ο τίτλος έχει ήδη κριθεί σε μεγάλο βαθμό, σχεδόν κανείς δεν στεναχωριέται που αντί να δει την ομάδα του να παίζει, θα μπορέσει να απολαύσει και πάλι τη «γαλανόλευκη».

Πλέον η Ελλάδα αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στο ενδιαφέρον των φιλάθλων και η αδιαφορία που υπήρχε μέχρι πρότινος έχει αντικατασταθεί από την προσμονή και η αιτία είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων που έχουν οδηγήσει τον κόσμο να αγκαλιάσει την ομάδα. Γι' αυτό άλλωστε περιμένουμε και sold out στην αναμέτρηση με τη Σκωτία. Υπάρχει δίψα για αυτή την ομάδα και δύσκολα κρύβεται.



Σίγουρα το μεγάλο και νεανικό ταλέντο που υπάρχει στο ρόστερ είναι ένας ξεκάθαρος λόγος. Οι επιλογές του Χρήστου Ζαφείρη και του Κωνσταντίνου Καρέτσα, δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών, να επιλέξουν να αγωνιστούν για την Ελλάδα, είναι ένας ακόμη. Όμως ο μεγαλύτερος βαθμός ευθύνης πηγαίνει στον άνθρωπο που κάθεται στην άκρη του πάγκου, στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Ο Σέρβος έχει καταφέρει να συνδυάσει το οικογενειακό κλίμα που είχε η ομάδα, με το αστείρευτο ταλέντο που διαθέτει και το αποτέλεσμα που βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο είναι εντυπωσιακό. Χρόνια είχαμε να δούμε αυτό το κράμα στην Εθνική Ελλάδος και γι' αυτό η προσμονή συνεχώς μεγαλώνει. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιοβάνοβιτς καταφέρνει κάτι παρόμοιο, καθώς και με τον Παναθηναϊκό η ιστορία δεν διέφερε πολύ...

Βέβαια όμως για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται και η κατάλληλη διαχείριση. Χρειάζεται να βρεθεί ένας τρόπος ώστε το βαθιά καχύποπτο ελληνικό φίλαθλο κοινό να μην εστιάζει σε λάθος πράγματα, είτε αυτοί είναι δημοσιογράφοι, είτε οπαδοί.

Για χρόνια υπήρχε η πεποίθηση (η οποία πολλές φορές ήταν και σωστή) ότι για να παίξει ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής στην Εθνική επιβάλλεται να αποτελεί μέρος του Big-4. Παίκτες που έβγαζαν μάτια με ομάδες μικρότερης κλίμακας σπάνια έως και ποτέ δεν βρισκόντουσαν στις κλήσεις, κάτι που αποτελούσε ένα αγκάθι στη συνείδηση του κόσμου και δικαίως. Δημιουργούσε το αίσθημα της αδικίας, με αποτέλεσμα να απομακρύνει τους φιλάθλους από την ίδια την ομάδα.

Εδώ ακριβώς έρχεται ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για να γκρεμίσει με βαριοπούλα αυτήν τη παλαιολιθική πρακτική. Οι (λίγες μέχρι στιγμής) κλήσεις του επιβραβεύουν τους ποδοσφαιριστές που διαπρέπουν ανεξαρτήτως ομάδας ή χώρας στην οποία και αγωνίζονται. Πλέον ο κανόνας που φαίνεται να υπερισχύει είναι ένας και μάλιστα πολύ απλός: «Παίζεις καλά; Σε θέλω στην Εθνική».



Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ταξιάρχης Φούντας βρίσκεται στις επιλογές του Γιοβάνοβιτς, ακόμη και αν παίζει στον ΟΦΗ, για το ομοσπονδιακό τεχνικό αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Η χρονιά του Φούντα μέχρι στιγμής είναι εξαιρετική με εννέα γκολ και μία ασίστ. Το ίδιο ισχύει και για τον Τάσο Χατζηγιοβάνη που αγωνίζεται στον Asteras AKTOR. Ο Γιοβάνοβιτς έχει δείξει πολλάκις ότι τον εμπιστεύεται και το ότι βρίσκεται στην Τρίπολη διόλου τον επηρεάζει. Ακόμη και η προσπάθεια που γίνεται να πειστεί ο Κώστας Φορτούνης και να επιστρέψει στην Εθνική ομάδα κυμαίνεται στην ίδια κλίμακα λογικής.



Σαφώς βέβαια υπάρχουν και ποδοσφαιριστές που είναι σπουδαίας και επιβεβαιωμένης ποιότητας οι οποίοι έμειναν εκτός κλήσεων, όπως οι Στέφανος Τζίμας και Γιώργος Κυριακόπουλος (μεταξύ άλλων). Αυτοί όμως είναι οι μεγάλοι άτυχοι που βρέθηκαν σε μία περίοδο που η Εθνική είναι πλήρης σε αυτές τις θέσεις. Και αν για τον Τζίμα θεωρήσουμε ότι η κλήση του αποτελεί απλώς θέμα χρόνου, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τον Κυριακόπουλο που εδώ και χρόνια «αδικείται» παρά τις αμέτρητες και εντυπωσιακές εμφανίσεις που πραγματοποιεί σταθερά στη Serie A. Είναι δύσκολο να κουνηθούν οι Γιαννούλης και Τσιμίκας.



Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δείχνει με πράξεις και όχι απλώς με λόγια ότι η δική του Εθνική ομάδα απαρτίζεται από τους ποδοσφαιριστές που αξίζουν να βρίσκονται εκεί ή από αυτούς που αξίζουν να επιβραβευτούν για τη συνολική τους προσπάθεια. Ακόμη και αν κάποιες κλήσεις μπορεί εμείς να μην τις κατανούμε, μικρή συμασία έχει, διότι πάντοντε ο προπονητής ξέρει καλύτερα και αυτό είναι κανόνας.