Εμφάνιση κανονικού Παναθηναϊκού και μοίρα… φετινού Παναθηναϊκού

Κι εκεί που πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα με τον Παναθηναϊκό, έρχεται ένα νέο χτύπημα για να σου θυμίσει ότι κάποια «κατάρα» βαραίνει τη φετινή ομάδα. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Στα όρια του… μεταφυσικού αυτά που συμβαίνουν φέτος.

Στη Βιτόρια, η ομάδα του Πρίφτη έφτασε ένα ριμπάουντ μακριά από τη νίκη. Στο Μόναχο «απείχε» δύο βολές (του Γουάιτ) από το ροζ φύλλο. Στο εντός με την Μπαρτσελόνα χάθηκε σε 1-2 λεπτομέρειες. Στο εντός με την Ούνιξ χάθηκε στο σουτ. Δύο ημέρες πριν από το ματς με το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ ανιχνεύεται θετικό κρούσμα κομβικότατου παίκτη, με αποτέλεσμα να σταματήσουν οι προπονήσεις και να προκληθεί αναταραχή στην ομάδα, με συνέπεια την καθαρή και δίκαιη ήττα.

Ε στην Κωνσταντινούπολη είπε να το κάνει ακόμα πιο… μαγικό, χάνοντας ένα δικό του παιχνίδι για μία βολή. Η απλοϊκή ανάγνωση τουλάχιστον αυτό λέει: αν έβαζε την πρώτη βολή στα 14 δευτερόλεπτα ο Γουάιτ, οι «πράσινοι» θα είχαν προβάδισμα 3 πόντων και φυσικά θα ήταν εντελώς διαφορετική η αντιμετώπισή τους στην τελευταία άμυνα. Και στη χειρότερη ο αγώνας θα πήγαινε στην παράταση.



Όμως με τα «αν» δεν κέρδισε ποτέ κανείς κάτι. Έτσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι η ζωή και πρέπει να συμβιβαστούμε αυτή τη συνθήκη, όσο οδυνηρή κι αν είναι. Υπάρχουν όμως και αρκετά θετικά από την απόδοση του Παναθηναϊκού στην έδρα των πρωταθλητών Ευρώπης, όπου άξιζαν να νικήσουν, όπως παραδέχθηκε και ο -αντίπαλος- Αταμάν.

Πριν από το παιχνίδι προέκυψε ο τραυματισμός του Παπαγιάννη, που αποτελεί την «κολώνα» και έναν από τους πλέον φορμαρισμένους παίκτες του «τριφυλλιού». Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι η ομάδα του Πρίφτη θα περνούσε μαρτυρικό βράδυ στην Πόλη και πιθανότατα θα διασυρόταν, όπως συνέβη με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Άλλωστε, δεν είχε και το ίδιο βαθμολογικό κίνητρο με τους Τούρκους.

Παρ’ όλα αυτά, οι σκέψεις αυτές πήγαν περίπατο αφού -συν τοις άλλοις- η απουσία του 24χρονου σέντερ καλύφθηκε εξαιρετικά από τους υπόλοιπους, με τους Έβανς και Σαντ-Ρος να κατεβάζουν σωρηδόν τα «σκουπίδια». Άπαντες έδειξαν τρομερή μαχητικότητα (κυρίως σε ριμπάουντ, άμυνα) και αυταπάρνηση, είχαν υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και κοίταξαν στα μάτια τους αντιπάλους τους. Ναι, μπορούμε να πούμε ότι αυτή ήταν μια εμφάνιση αντάξια του ονόματος και της ιστορίας που κουβαλάει ο Παναθηναϊκός.



Όποιος έλεγε πριν από το τζάμπολ, ότι οι «πράσινοι» θα κυριαρχούσαν απόλυτα στα ριμπάουντ (40 έναντι 33) και θα επέβαλαν -σε τέτοιο βαθμό- τον δικό τους ρυθμό σε αυτόν τον αγώνα, μάλλον θα του φορούσαν… ζουρλομανδύα. Ο Πρίφτης και οι συνεργάτες του ωστόσο πιστώνονται το πολύ καλό «διάβασμα» του παιχνιδιού, όπως και την εξουδετέρωση των -περισσότερων- επιθετικών όπλων της Εφές.

Μπορεί το ματς να μην ξεκίνησε καλά για το «τριφύλλι» (τουλάχιστον στο εκτελεστικό κομμάτι), αλλά μόλις μπήκαν στην εξίσωση οι «δολοφόνοι» Νέντοβιτς και Μέικον, το πράγμα άλλαξε και έγειρε υπέρ των φιλοξενούμενων. Οι δύο γκαρντ εκτελούσαν από… παντού και έφεραν την ομάδα τους μπροστά στο σκορ, ενώ οι σύνθετες άμυνες που επέλεξε το τεχνικό επιτελείο (ζώνη σε κάποιες φάσεις) βραχυκύκλωσαν εν πολλοίς τους Τούρκους.



Τα 4 μόλις λάθη των «πράσινων» στο πρώτο ημίχρονο επιβεβαιώνουν τα προαναφερθέντα περί συγκέντρωσης. Στην 3η περίοδο βέβαια, οι παίκτες του Πρίφτη έχασαν το καθαρό μυαλό με το οποίο πορεύονταν, έκαναν 7 μαζεμένα σφάλματα (4 στα πρώτα 2,5 λεπτά!) και γκρέμισαν ό,τι με κόπο έχτιζαν. Κάπου εκεί σκεφτήκαμε όλοι ενδόμυχα ότι η ομάδα του Αταμάν θα ξεφύγει και το «τριφύλλι» θα καταρρεύσει τελείως, με συνέπεια να υποστεί μία ακόμα βαριά ήττα.

Ευτυχώς, ο Παναθηναϊκός στο κακό του διάστημα δεν κατεδάφισε ολοκληρωτικά τα όσα έφτιαξε προηγουμένως. Στο 4ο δεκάλεπτο έδειξε χαρακτήρα και ψυχικά χαρίσματα για να φέρει και πάλι το παιχνίδι στα δικά του χέρια. Εκεί χρειαζόταν απλά ένα τελειωτικό χτύπημα. Αυτό δεν ήρθε ούτε με το σουτάκι του Μέικον στα 29’’, ούτε με τη βολή του Γουάιτ στα 14’’, που θα έφερναν τη διαφορά στο +3.

Όσον αφορά την τελευταία φάση, η απόφαση του «πράσινου» επιτελείου για να μην γίνει φάουλ μοιάζει να είναι η λογική. Κι ας μην έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Παίζεις την άμυνα (όπως έγινε και στον τελικό του Βερολίνου το 2009, όπου το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο) και το τελειώνεις. Ή αν κάνεις φάουλ, θα το κάνεις σε κάποιον (π.χ. Ντάνστον) που ξέρεις ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αστοχήσει. Μόνο που το υποψήφιο… θύμα βρισκόταν στον πάγκο στην τελευταία επίθεση της Εφές.

Συν τοις άλλοις, μέχρι να φτάσει η μπάλα στα χέρια του Πλάις, οι παίκτες του Πρίφτη είχαν κάνει όσα έπρεπε: δεν επέτρεψαν στον Μίτσιτς να επιτεθεί και δεν έδωσαν χώρους στους υπόλοιπους. Μπερδεύτηκαν όμως (ο Έβανς για την ακρίβεια) στην περιστροφή πάνω στον πανύψηλο σέντερ της Εφές και κάπως έτσι βγήκε το ελεύθερο σουτ του Μοερμάν, που δεν… λάθεψε. Η «κακή» μοίρα του «τριφυλλιού», που το συνοδεύει όλη τη σεζόν.

Υ.Γ. Ο λόγος που δέχθηκε τεχνική ποινή σε μια ανύποπτη φάση ο Πρίφτης είναι απλά για… γέλια. Για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι οι διαιτητές δεν σέβονται καθόλου τον Παναθηναϊκό.

Υ. Γ. 2 Ο Καββαδάς έκανε δουλίτσα πετυχαίνοντας 8 πόντους και έφθειρε τους αντίπαλους ψηλούς, ενώ απέδειξε ότι μπορεί να δώσει λύσεις, ειδικά αν πάρει την μπάλα κοντά στο καλάθι.

Υ. Γ. 3 Κρίμα για τον Οκάρο που έχασε πάλι τη βολή (3 συνολικά), γιατί έκανε πολύ καλή -κατά τ’ άλλα- εμφάνιση, με highlights τα δύο εντυπωσιακά καρφώματα στο δεύτερο μέρος.

Υ. Γ. 4 Ο Νέντοβιτς εκτελούσε και χρέη playmaker στο ματς με την Εφές, καθώς ο Πέρι δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει. Όσο πιο σύντομα φτάσει σε επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης ο Γιόβιτς, τόσο το καλύτερο.

Υ.Γ. 5 Πρέπει επειγόντως να σπάσει αυτή η «κατάρα» με τα εκτός έδρας και να φτάσει το «τριφύλλι» σε διπλό μακριά από την Ελλάδα.