Έγινε... «Ελπίδα» και μοίρασε ελπίδα ο Παναθηναϊκός!

Ας γυρίσουμε τον χρόνο μια εβδομάδα πίσω. Στην Κωνσταντινούπολη είδαμε έναν κανονικό Παναθηναϊκό, που κοίταξε στα μάτια την Εφές και έχασε μέσα από τα χέρια του τη νίκη. Το ζητούμενο ήταν λοιπόν να δοθεί μια συνέχεια στην πολύ καλή απόδοση εκείνου του ματς. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι υπήρχε η ανησυχία σε όλους πως ο τρόπος που ήρθε αυτή η ήττα σε συνδυασμό με την προβληματική προετοιμασία λόγω του χιονιά, τις απουσίες Μέικον και Παπαγιάννη, αλλά και την έλλειψη βαθμολογικού κινήτρου, θα προκαλούσαν μια κάποια «χαλαρότητα» στην ομάδα του Πρίφτη ενόψει της αναμέτρησης με την Μπασκόνια.

Αντ’ αυτού, συνέβη το αντίστροφο: οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν με… μάτι που γυαλίζει στο ματς και από τα πρώτα λεπτά έδειξαν τις διαθέσεις. Κάτι σαν την κακοκαιρία «Ελπίδα» που μας ταλαιπώρησε τις προηγούμενες ημέρες. Μόνο που το «τριφύλλι» μοίρασε ελπίδες στους φίλους του και φρόντισε να σπάσει την... παγωμάρα που επικρατούσε στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Το επιμέρους σκορ 22-8 στην εισαγωγική περίοδο άλλωστε τα λέει όλα. Σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του κυκλοφορούσαν εξαιρετικά την μπάλα, είχαν υπομονή και σχέδιο στο παιχνίδι τους. Επιπροσθέτως, ήταν κυρίαρχοι κάτω από τη ρακέτα, ήλεγξαν απόλυτα τα ριμπάουντ και δεν επέτρεψαν στους λαβωμένους Βάσκους να ελπίζουν.

Και μόνο το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε φουριόζος σε παιχνίδι, συνιστά είδηση για τη φετινή του παρουσία στην Ευρωλίγκα. Κακά τα ψέματα, δεν είναι και το πιο σύνηθες για την ομάδα του Πρίφτη, που είναι αναγκασμένη στις περισσότερες περιπτώσεις να κυνηγάει τους αντιπάλους της από τα πρώτα λεπτά και να αναζητά επικές αντεπιθέσεις για να διεκδικήσει τη νίκη. Τώρα πήρε τη… ρεβάνς. Αρκεί να συνεχίσει έτσι.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι «πράσινοι» οφείλουν να έχουν ως οδηγό για τη συνέχεια της διοργάνωσης την απόδοσή τους στα 3 πρώτα δεκάλεπτα. Οι αριθμοί έδειξαν ότι μέτρησαν 13 ασίστ στο πρώτο μέρος, στατιστικό αξιοπρόσεκτο για το φετινό «τριφύλλι» και μια τρανή απόδειξη της διάθεσης που είχαν οι γηπεδούχοι για να μεταφέρουν -αλτρουιστικά- την μπάλα στο παρκέ με στόχο να βρεθεί ο ελεύθερος συμπαίκτης τους.



Η κυριαρχία του Παναθηναϊκού μεταφράστηκε σε +18 στο πρώτο μέρος (38-20), το οποίο μετατράπηκε σε +25 στο φινάλε της 3ης περιόδου (57-32), κατά την οποία οι παίκτες του Πρίφτη συνέχισαν με την ίδια αυταπάρνηση στην άμυνα και αρκετά υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης στην επίθεση. Δεν σταμάτησαν να… παίζουν και δεν σήκωσαν χειρόφρενο, ενώ εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την τρομακτική αστοχία της Μπασκόνια και πολύ άνετα έφτασαν στο ροζ φύλλο αγώνα.

Μπορεί στο 4ο δεκάλεπτο να επήλθε μια κάποια χαλάρωση, αλλά ήταν κάτι απολύτως φυσιολογικό στη συγκεκριμένη κατάσταση που βρίσκονταν οι δύο ομάδες. Άλλωστε, οι «πράσινοι» είχαν κάνει τη δουλειά νωρίτερα δημιουργώντας τις συνθήκες για την επικράτησή τους και δεν χρειάστηκε να φορτσάρουν στο φινάλε.

Καθοριστικός σε όλα αυτά είναι ο Νέντοβιτς. Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές: ο καλός και ορεξάτος «Νέντο» ανεβάζει επίπεδο τον Παναθηναϊκό. Τόσο με την εκτελεστική δεινότητα και τη διαύγεια που τον διακρίνει, όσο και με τις δημιουργίες και τους χώρους που ανοίγει για τους συμπαίκτες του. Είναι κλασάτος παίκτης ο Σέρβος. Από άλλες «πράσινες» εποχές…



Όσον αφορά το ντεμπούτο του Γιόβιτς, δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο το σημερινό ματς. Ο έμπειρος γκαρντ έδειξε διάθεση και πάθος, έβαλε και τα… τριποντάκια του, αλλά σίγουρα χρειάζεται χρόνο για να φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Σε οργανωτικό επίπεδο, δεν ξεδίπλωσε τις αρετές του, ωστόσο φάνηκε κοντρολαρισμένος και ήρεμος στο κατέβασμα της μπάλας. Το σίγουρο πάντως είναι με την παρουσία του και με το δίμετρο (σχεδόν) κορμί του «γεμίζει» το παρκέ και προσφέρει ένα πολύτιμο στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας.

Υ. Γ. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου γίνεται στόχος κριτικής από πολλούς για τις μετριοπαθείς εμφανίσεις του, ωστόσο το τελευταίο διάστημα ταλαιπωρείται πάρα πολύ από την ιγμορίτιδα και καλό θα είναι να είμαστε λίγο προσεκτικοί στην περίπτωσή του. Όλοι (ακόμα και ο ίδιος) αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι αυτός ο κανονικός «Παπ».

Υ. Γ. 2 Ο Οκάρο Γουάιτ κάνει μπόλικη δουλειά και στις δύο άκρες του παρκέ, τα δίνει όλα και πιθανότατα δεν του αναγνωρίζεται όσο πρέπει. Αχ αυτές οι βολές σε Μόναχο και Κωνσταντινούπολη...