Στέρεψαν τα λόγια και η υπομονή μας

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός που εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν ήταν… Παναθηναϊκός. Μια ομάδα χωρίς σχέδιο και πάθος, δίχως αρχή, μέση και τέλος στο παιχνίδι της, που έμοιαζε ανίκανη να αντισταθεί στον αιώνιο αντίπαλο. Αλλά τι άλλο να πεις; Στέρεψαν τα λόγια και η υπομονή μας με αυτά που (δεν) βλέπουμε…

Είναι απλά τα πράγματα: μόνο οι 20.000 φίλαθλοι του «τριφυλλιού» και ο Μπέικον στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Όλοι οι υπόλοιποι -ανεξαιρέτως- περιφέρονταν μονάχα στο παρκέ και στους γύρω χώρους του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων χωρίς να έχουν αντιληφθεί τι διακυβεύεται.

Ένα… έκτρωμα (όσο βαρύ κι αν ακούγεται) που παρουσιάστηκε στο γήπεδο, ένα συνονθύλευμα παικτών που δεν σεβάστηκε ούτε τη βαριά φανέλα του συλλόγου, αλλά ούτε και τον κόσμο των «πράσινων», που στήριξε όσο ποτέ την ομάδα και εξαφάνισε τα εισιτήρια του αγώνα σε προπαραμονή Πρωτοχρονιάς για να πάρουν τελικά μία ακόμα πίκρα.



Όσον αφορά το αγωνιστικό, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να σημειώσεις και να καταγράψεις. Το τελικό σκορ και το -24 (71-95) τα λέει όλα. Αν εξαιρέσεις τα πρώτα 7-8 λεπτά, ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα λάθος σε άμυνα και επίθεση. Μα όλα όμως, χωρίς καμία υπερβολή.

Δεν κατάφερε να περιορίσει το inside game του Ολυμπιακού, που είχε εξαιρετική κυκλοφορία και περνούσε την μπάλα στον Φαλ σαν να μην υπάρχει αντίπαλος, ενώ όποιος «ερυθρόλευκος» επιχειρούσε διείσδυση στην «πράσινη» ρακέτα, έβρισκε μπροστά του αφύλαχτη διάβαση. Φυσικό κι επόμενο να έχει 14/15 δίποντα η ομάδα του Μπαρτζώκα στα πρώτα 13 λεπτά! Απλά αδιανόητο ποσοστό για ένα τόσο κρίσιμο και απαιτητικό ματς.

Στην επίθεση δεν υπήρχε σχέδιο για μια ακόμα φορά κι ενώ βρισκόμαστε στα τέλη Δεκεμβρίου. Η μπάλα στα χέρια του Μπέικον και ο… Θεός βοηθός. Κανένα play (ειδικά μετά από τάιμ άουτ), κανένα διάβασμα της αντίπαλης άμυνας (δεν χτύπησε τον αδύναμο αμυντικά Πίτερς), αλλά και καμία εκμετάλλευση των mismatch. Όσο ο Αμερικανός φόργουορντ έβρισκε διαδρόμους και πεδίο δράσης προς το αντίπαλο καλάθι, έδινε σκορ και προσπαθούσε να κρατήσει όρθια την ομάδα. Άλλωστε, πέτυχε τους 30 από τους 71 συνολικά πόντους της. Αλλά τι να κάνει ένας παίκτης απέναντι σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο;



Συνεργασίες είπατε; Αυτοματισμοί; Μάλλον άγνωστες έννοιες για το «τριφύλλι», που ολοκλήρωσε το παιχνίδι με μόλις 10 ασίστ και 11 λάθη. Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός είχε 28 ασίστ και 10 λάθη κι έδειχνε ανεπηρέαστος από την απουσία του πολυτιμότερου παίκτη του (Βεζένκοφ). Ακόμα και στα διαστήματα που οι «πράσινοι» επιχειρούσαν να ροκανίσουν τη διαφορά (στις αρχές της τρίτης περιόδου π.χ.), δεν έδειχναν να το πιστεύουν, ούτε πως είναι ικανοί να πλησιάσουν.

Οι παίκτες του Ράντονιτς έχαναν κατά κράτος όλες τις προσωπικές μονομαχίες με τους αντιπάλους τους, «χάριζαν» συνεχώς δεύτερες ευκαιρίες στους φιλοξενούμενους που αστοχούσαν σπανίως και παράλληλα δεν είχαν τα απαιτούμενα κουράγια για να διεκδικήσουν κάτι από το ματς. Ακόμα και στα διαστήματα που οι φιλοξενούμενοι έκαναν μεγάλα σερί και επιμέρους σκορ, δεν υπήρχε σημάδι αντίδρασης από την άλλη πλευρά. Μια αποκαμωμένη ομάδα...



Το μπάσκετ όμως είναι δίκαιο άθλημα και δύσκολα μπορείς να το… κοροϊδέψεις. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να πληρώνει τον τραγικό σχεδιασμό του καλοκαιριού, τις αδιανόητες εμμονές του προπονητή του που δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει σχεδόν τίποτα και προφανώς τα λάθη της διοίκησης, η οποία μοιάζει ανήμπορη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Κι επειδή -όπως λέμε- τα πάντα ξεκινούν από την κεφαλή, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του για την κατάντια του «εξάστερου», που πλέον υπέστη 10η σερί ήττα από τον αιώνιο αντίπαλό του και μάλλον βλέπει μπροστά του μία ακόμα «χαμένη» χρονιά στην Ευρωλίγκα. Ήρθε η ώρα να προχωρήσει σε βαθιές τομές και να αλλάξει πράγματα. Ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται…

Υ. Γ. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να απέχει μόλις δύο νίκες από την οκτάδα, ωστόσο είναι μάλλον ουτοπικό και… αστείο να συζητάμε για κάτι τέτοιο. Ειδικά από τη στιγμή που η «πραγματική» διαφορά -σε αγωνιστική εικόνα και απόδοση- μεταξύ των ομάδων που θα διεκδικήσουν θέση στα playoffs και στο «τριφύλλι» είναι μεγάλη. Πολλώ δε μάλλον τώρα που οι «πράσινοι» έρχονται από τη συντριβή στο ντέρμπι και δύσκολα μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και να συνέλθουν μετά από ένα τέτοιο στραπάτσο.

Υ. Γ. 2 Πάλι στο... μηδέν έμεινε όσον αφορά τον χρόνο συμμετοχής του ο Μαντζούκας. Δηλαδή τι λιγότερο θα μπορούσε να προσφέρει και πόσο χειρότερα θα τα έκανε;

Υ. Γ. 3 Την περασμένη σεζόν με το... μισό σχεδόν μπάτζετ και με τα μύρια όσα προβλήματα και ελλείψεις στο ρόστερ, ξηλώθηκαν όλοι (Διαμαντίδης, Αλβέρτης, Πρίφτης, Παππάς) γιατί η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική κι έχανε στα ντέρμπι με τον -καλύτερο περσινό- Ολυμπιακό (άσχετα αν πήρε ένα στο ΣΕΦ και πάλεψε στα περισσότερα εκ των υπολοίπων). Για να δούμε τι θα συμβεί φέτος...

Υ. Γ. 4 Το 2022 που θα μας αποχαιρετήσει σε λίγες ημέρες, είναι σίγουρα το χειρότερο έτος στη σύγχρονη ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!