Το αφύσικο και το «να βγάλουμε την υποχρέωση»

Το εξ αναβολής ματς με τη Ζαλγκίρις δεν ήρθε σε καθόλου ευνοϊκή συγκυρία για τον Παναθηναϊκό, καθώς έχει ξεμείνει από παίκτες λόγω της απίστευτης κακοδαιμονίας που τον έχει χτυπήσει τη φετινή σεζόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι απόψε παρατάχθηκε δίχως καθαρόαιμο playmaker και με μόλις 8 διαθέσιμους παίκτες συν τον πιτσιρικά Αβδάλα. Τον Γουάιτ δεν τον προσθέτουμε στην εξίσωση, διότι απλά έσφιξε τα δόντια για να είναι παρών στο ΟΑΚΑ σήμερα με αθλητική περιβολή και όχι με πολιτικά.

Αφήστε δε, που οι προπονήσεις της τελευταίας εβδομάδας γίνονται μετά… βίας. Πώς να παρουσιάσεις αυτά που έχεις στο μυαλό σου όταν δεν μπορείς να το δουλέψεις στις προπονήσεις; ΟΚ, την Παρασκευή έγινε η υπέρβαση από τους «πράσινους» κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα που συνοδεύτηκε από νίκη, ωστόσο θα ήταν αφύσικο (ή μήπως υπερφυσικό;) να συμβεί το ίδιο -με ανάλογο αποτέλεσμα- και κόντρα στους Λιθουανούς, μόλις 4 ημέρες μετά.

Πολλώ δε μάλλον που οι παίκτες του Πρίφτη μπήκαν στο παιχνίδι δίχως ιδιαίτερη διάθεση να παλέψουν στην άμυνα και χωρίς να έχουν σωστή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση. Έδωσαν το δικαίωμα στους φιλοξενούμενους να βρουν ρυθμό και εύκολους πόντους, κάτι που τους έφερε στο +19 στο φινάλε της πρώτης περιόδου (10-29). Άντε τρέξε μετά να καλύψεις το χαμένο έδαφος.



Το κρίσιμο στοιχείο που έκανε την ειδοποιό διαφορά στο πρώτο ημίχρονο ήταν τα ριμπάουντ, στα οποία έκαναν θραύση οι φιλοξενούμενοι, με πρωτομάστορα τον Λοβέρν. Κυρίως στα επιθετικά: στις 16 άστοχες προσπάθειές τους σε αυτό το διάστημα, πήραν δεύτερες ευκαιρίες στις μισές εξ αυτών (8)! Όσα αμυντικά είχαν και οι γηπεδούχοι δηλαδή… Μήπως δεν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο και κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα για τον Παναθηναϊκό;

Όπως είπε και ο κόουτς Πρίφτης, όταν δεν σε νιώθει ο αντίπαλος στην άμυνα, τότε δεν έχεις τύχη. Να ανοίξουμε μια παρένθεση εδώ και να σταθούμε στη στάση του Έλληνα τεχνικού, ο οποίος δεν χρησιμοποίησε καθόλου το άλλοθι των απουσιών στη συνέντευξη Τύπου, ούτε άλλες δικαιολογίες. Οφείλουμε να του αποδώσουμε τα εύσημα γι’ αυτό.

Πάμε πάλι στα του παιχνιδιού. Η αγωνιστική ανάταση του Νέντοβιτς στο 3ο δεκάλεπτο (σ.σ. πέτυχε 16 πόντους σε αυτό), έδωσε μια χαραμάδα ελπίδας στο «τριφύλλι», αλλά οι Λιθουανοί είχαν βρει ήδη ρυθμό επιθετικά, εκμεταλλεύτηκαν όλα τα mismatch και έβαζαν όλα τα μεγάλα σουτ, με κύριους εκφραστές τους Ουλάνοβας, Λοβέρν, Κάβανο και Μιλάκνις.



Άλλωστε, δεν τιμάει και πολύ τους «πράσινους» το γεγονός πως είχαν δεχθεί 76 πόντους μέχρι το 30ό λεπτό του ματς από τη χειρότερη -βάσει βαθμολογίας, όχι βάσει εικόνας- ομάδα της διοργάνωσης, η οποία είχε μέσο όρο 70 πόντους μέχρι το τζάμπολ του αγώνα στο ΟΑΚΑ! Παρά το γεγονός πως βελτιώθηκαν κάποια πράγματα μετά το 25’, δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής για τον Παναθηναϊκό, που βίωσε ένα ακόμα πικρό βράδυ στη φετινή Ευρωλίγκα (83-96). Ευτυχώς τελειώνει το μαρτύριο…

Κλείνοντας, θα θέλαμε να σταθούμε στο πλέον ανησυχητικό σημάδι από τους παίκτες του «τριφυλλιού». Αυτό ήταν η έλλειψη μαχητικότητας και σκληράδας, κυρίως στην άμυνα. Αυτή η λανθασμένη νοοτροπία του στυλ «να βγάλουμε την υποχρέωση». Αντί να «δαγκώνουν» και να μάχονται για κάθε μπάλα, για κάθε ριμπάουντ, για κάθε κατοχή, προκειμένου να καλύψουν το έλλειμμα λύσεων, ήταν υπερβολικά χαλαροί και «μαλθακοί». Αυτό μόνο και πάμε παρακάτω…

Υ. Γ. Δεν θα γκρίνιαζε κανείς αν ο Παναθηναϊκός πάλευε και έχανε στις λεπτομέρειες π.χ. από τη Ζαλγκίρις. Και όχι με κάτω τα χέρια...

Υ. Γ. 2 Το πρόβλημα των απουσιών γιγαντώνεται καθώς κάποιοι παίκτες επιβαρύνονται πολύ περισσότερο από το... κανονικό, με συνέπεια να ξεμένουν από δυνάμεις και καθαρό μυαλό στα δύσκολα.