Έφτασε η ώρα να αναλάβουν όλοι στον Παναθηναϊκό τις ευθύνες τους

Σε ένα ματς που χάνεις με 33 πόντους διαφορά δεν υπάρχουν και πολλές «μπασκετικές» εξηγήσεις. Ο Παναθηναϊκός απλά δεν εμφανίστηκε στο Βελιγράδι και παραδόθηκε αμαχητί στον Ερυθρό Αστέρα, που έκανε τα… απλά, ήταν ψυχωμένος και εκμεταλλεύτηκε όλες τις αδυναμίες του «τριφυλλιού».

Οι «πράσινοι» τα έκαναν όλα λάθος σε άμυνα και επίθεση, σε μια εφιαλτική βραδιά για εκείνους. Στο εκτελεστικό κομμάτι δεν υπήρχε δημιουργία, συνεργασίες και όλοι σχεδόν επιδίδονταν σε ατομικές ενέργειες για να βρουν σκορ. Κόντρα στους σκληραγωγημένους -και διαβασμένους- Σέρβους, αυτό έμοιαζε με αποστολή αυτοκτονίας, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπήρχε σκορ από την περιφέρεια (3/22 τρίποντα) και τα λάθη διαδέχονταν το ένα τ’ άλλο (19 συνολικά, 13 στο πρώτο ημίχρονο).

Προσθέστε σ’ αυτό και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ (σ.σ. μόνιμη πληγή): οι γηπεδούχοι πήραν 38 έναντι 20 του «τριφυλλιού». ΟΚ, αυτό θα είχε λογική αν βάλουμε στην εξίσωση τα πολλά άστοχα σουτ των παικτών του Πρίφτη. Μόνο που οι «ερυθρόλευκοι» πήραν 12 επιθετικά ριμπάουντ και οι φιλοξενούμενοι μόλις 14 αμυντικά. Αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα για την έλλειψη σθένους και εγωισμού από πλευράς Παναθηναϊκού (+τις κακές τοποθετήσεις).



Αυτή λοιπόν ήταν η χειρότερη εμφάνισή του σε ευρωπαϊκό επίπεδο εδώ και 25 χρόνια, εξ ου και η πιο βαριά ήττα του σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Επειδή το έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα blogs: ουδείς από τους φίλους της ομάδας έχει την απαίτηση από τη φετινή ομάδα των «πράσινων» να τερματίσει στην οκτάδα της Ευρωλίγκας ή να κάνει παρέλαση σε έδρες σαν και του Ερυθρού Αστέρα. Ουδείς…

Όλοι όμως έχουν την απαίτηση από τους παίκτες του Πρίφτη να δείχνουν αξιοπρέπεια και μαχητικότητα σε όλα τα ματς και τουλάχιστον να παίζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να τιμούν τη «βαριά» φανέλα που φορούν. Αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, τότε ας αποχωρήσουν από μόνοι τους. Δεν ζήτησε κανείς υπερβολικά πράγματα. Τα απλά και λογικά, τα οποία κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε φέτος.

Επίσης κι επειδή το αναφέρουμε συνέχεια σε πολλές περιπτώσεις κόντρα σε πιο «πλούσιους» αντιπάλους. Το μπάτζετ δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στο ματς του Βελιγραδίου. Άλλωστε, δεν διέθεσε πολλά περισσότερα χρήματα ο Ερυθρός Αστέρας για να φτιάξει τη φετινή ομάδα του, η οποία παίζει πάντα στα όρια της και ζορίζει τους αντιπάλους της. Φυσικά και δεν πρόκειται για ανώτερο ποιοτικά σύνολο από τους «πράσινους».



Γι’ αυτό και επικρατεί οργή και απόγνωση στις τάξεις των φιλάθλων, που έχουν κάθε δίκιο να βράζουν με την εικόνα της ομάδας. Και στην τελική πόσο τιμάει τους παίκτες του Παναθηναϊκού να γίνονται έρμαιο στις ορέξεις του 35χρονου Σιμόνοβιτς, του Νταβιντόβατς και του Λαζάρεβιτς; Με κάθε σεβασμό φυσικά στους προαναφερθέντες, που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν και το έκαναν με τιμιότητα.

Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Ήρθε η ώρα να βγουν μπροστά -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης. Αυτοί οι δύο οφείλουν (και μπορούν) να πάρουν… κεφάλια σε επίπεδο ρόστερ. Το μήνυμα προς τους παίκτες πρέπει να είναι σαφές: «Όσοι δεν είναι ικανοί να σταθούν σε αυτό το επίπεδο, να το πουν τώρα και να αποχωρήσουν». Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μήπως θα πρέπει και η νυν διοίκηση να δώσει πιο πειστικές εξηγήσεις στους φιλάθλους για όλα όσα αφορούν την ομάδα;

Ένα μερίδιο (ίσως το μικρότερο από όλους) της ευθύνης βαραίνει και τον κόουτς Πρίφτη. Κυρίως διότι δεν προετοίμασε πνευματικά και αγωνιστικά την ομάδα του γι’ αυτό που θα συναντούσε στη «Χάλα Πιονίρ». Άφησε τον Γουότερς να «βολτάρει» στο πρώτο ημίχρονο. Έναν παίκτη που όλοι γνωρίζαμε ότι είναι ο ιθύνων νους και ο πιο ποιοτικός των Σέρβων (μαζί με τον Κάλινιτς). Έναν παίκτη που τον ήξερε καλά και ο ίδιος, αφού τον είχε υπό τις οδηγίες του στην Ούνιξ.



Άρα λοιπόν οι «πράσινοι» όφειλαν να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι στην αντιμετώπιση του Αμερικανού γκαρντ. Και όχι να τον αφήσουν να κάνει το παιχνίδι του. Λες και ήταν καλεσμένοι στο «πάρτι» του. Ένα ακόμα στοιχείο που «βαραίνει» τον 53χρονο τεχνικό είναι το γεγονός πως δεν δείχνει να πιστεύει πολύ στην ομάδα του, αλλά και η επιμονή του σε κάποιους ξένους παίκτες (όπως ο Πέρι και ο Έβανς), οι οποίοι αποδεδειγμένα πλέον δεν… μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Ο αντίλογος βέβαια λέει ότι με αυτά τα χρήματα που διέθετε ο Παναθηναϊκός, δεν (θα) μπορούσε να αποκτήσει κάτι καλύτερο. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί άλλοθι όμως για το χάλι που είδαμε στο Βελιγράδι. Ε και στην τελική, ας αλλάξει φιλοσοφία και σ’ αυτό το κομμάτι. Χίλιες φορές να παίζει 20λεπτα στην Ευρωλίγκα ο Μαντζούκας, που μπορεί να εξελιχθεί και να βελτιωθεί μέσα από τους αγώνες, παρά κάποιος ξένος που δεν «πονάει» τη φανέλα και δεν αποτελεί κάτι ιδιαίτερο σε επίπεδο μπασκετικού ταλέντου. Ήρθε η ώρα λοιπόν ο Πρίφτης να λάβει σημαντικές αποφάσεις και να αναστρέψει το βαρύ κλίμα που υπάρχει. Είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί να το πράξει και θα έχει τη στήριξη της διοίκησης.



Κλείνοντας κι επειδή -ως συνήθως μετά από άσχημες βραδιές- γίνεται πολλή κουβέντα για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του «εξάστερου». Μήπως έφτασε η στιγμή για να βγει μπροστά κάποιος από τους δεκάδες επιφανείς Παναθηναϊκούς (πόσο κλισέ αυτό) και να κάνει κίνηση για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών; Να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα εμπνεύσει τον σύλλογο και θα δώσει όραμα στους φίλους της ομάδας. Αυτό θέλουν, αυτό έχουν ανάγκη.

Άλλωστε, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό ότι είναι ανοιχτός σε πώληση και παραχωρεί τις μετοχές του. Επιπροσθέτως, ο ίδιος έχει ορίσει την τιμή παραχώρησης που θεωρεί ότι αξίζει το «τριφύλλι». Κάτι που είναι σεβαστό, παρότι υπάρχουν πολλές φωνές που λένε ότι είναι υπερβολικά τα 25 εκατομμύρια ευρώ, ότι δεν βοηθάει στην ομαλή μετάβαση της ομάδας -που τόσο αγαπάει- στην επόμενη μέρα κι ότι αυτό είναι το δικό του μερίδιο ευθύνης.

Υ. Γ. Το λέμε συνέχεια και θα καταντήσουμε γραφικοί. Πέραν των μπασκετικών αναλύσεων, το μεγάλο πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού είναι η νοοτροπία. Ηττοπάθεια και μηδενικός εγωισμός.

Υ. Γ. 2 Υπάρχουν στην αγορά και μπορούν να βρεθούν κι άλλοι «Μέικον»...

Υ. Γ. 3 Από το ζενίτ με την Εφές στο ναδίρ του Βελιγραδίου μέσα σε 8 ημέρες.