Στον αθλητισμό λένε ότι όλα τα αποτελέσματα είναι χρήσιμα, ακόμη και η ήττα αν τη διαχειριστείς σωστά. Αυτό έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης μετά το στραπάτσο της Τρίτης, το ίδιο καλείται να κάνει και ο Παναθηναϊκός με τη σειρά του και να πάει αποφασισμένος στην Μαδρίτη για να ξαναπάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Για την ήττα από την Ρεάλ και την ισοφάριση μπορούμε να πούμε πολλά και να γράψουμε άλλα τόσα. Η ουσία είναι ότι κέρδισε η καλύτερη ομάδα μέσα στο παρκέ. Η βασίλισσα επέβαλλε τον δικό της ρυθμό της και έλεγξε τον αγώνα στην μεγαλύτερη διάρκεια του. Ήταν η ομάδα που πάλεψε και πήρε τα ριμπάουντ, ενώ οι παίκτες της κυνήγησαν σκυλιασμένα κάθε κατοχή.
Το αντίθετο έκανε ο Παναθηναϊκός. Οι πράσινοι πίστεψαν ότι αν απλά κάνουν τα αυτονόητα θα ξανανικήσουν την ομάδα του Λάσο, όμως σε αυτό το επίπεδο κάθε ματς είναι διαφορετικό. Αυτή τη φορά οι Ισπανοί ήταν αυτοί που μπλόκαραν με τα ψηλά κορμιά τον Νικ Καλάθη και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Το τριφύλλι έχασε το μυαλό του, ο Γκιστ συμπαρασύρθηκε κάνοντας μια από τις χειρότερες του εμφανίσεις, ο Πασκουάλ μπλόκαρε και ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε στο τέλος με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο ματς, με επιθέσεις που βασιζόταν στο ένστικτο και όχι στο μυαλό.
Η Ρεάλ πήρε σχεδόν τα διπλάσια ριμπάουντ από την ομάδα του Πασκουάλ, ήταν εκνευριστικά εύστοχη στο δεύτερο ημίχρονο από τα 6.75 και απόλυτα συγκεντρωμένη για 40 λεπτά. Ταυτόχρονα, οι φιλοξενούμενοι ήταν αυτοί που είχαν τους παίκτες που έκαναν τη διαφορά. Και ποιοι ήταν αυτοί; Ο Ρέγες, ο Κάρολ και ο Ρούντι που μετράνε από 15 χρόνια ο καθένας στο τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκας.
Θα πει κανείς ότι και η διαιτησία έπαιξε το ρόλο της, ειδικά στο πρώτο μέρος του αγώνα. Ωστόσο, στο δεύτερο και καθοριστικό ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που δεν διεκδίκησε την τύχη του με τον σωστό τρόπο. Πάντα στην Ελλάδα ψάχνουμε τα αίτια της ήττας, δεν είναι κακό όμως να παραδεχθείς ότι έχασες επειδή ο αντίπαλος ήταν καλύτερος.
Και τώρα τί; Θα αναρωτηθεί κανείς… Τώρα απλά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αφήσει τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία στην άκρη, να συγκροτηθεί και να πάει στην Μαδρίτη για το κόλπο τη Τετάρτη. Αν εμφανιστεί διαβασμένος και συγκεντρωμένος και όχι με το μπλαζέ στιλάκι του δεύτερου αγώνα, ασφαλώς και μπορεί να ξαναβάλει θέματα στη βασίλισσα. Αν ο Παναθηναϊκός παίξει με βάση τις δυνατότητες και το ταλέντο του κανείς δεν μπορεί να του κόψει τον δρόμο.
Σε αυτό το κομμάτι υπάρχουν δύο δεδομένα για όσους μπερδεύουν τη φετινή σειρά με τη περσινή απέναντι στην Φενέρμπαχτσε. Πρώτον οι δύο ομάδες είναι πιο κοντά αγωνιστικά ενώ πέρσι τέτοιον καιρό η ομάδα του Ομπραντοβιτς δεν παιζόταν. Επίσης ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρα καλύτερος σε σχέση με πέρσι και πιο γεμάτος σαν ομάδα, αλλά και πιο έμπειρος. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τη συνολική πορεία της ομάδας το τελευταίο διάστημα και όχι μεμονωμένα από το πρώτο ματς με την Ρεάλ που άγγιξε τη τελειότητα, ούτε από το δεύτερο που δεν έκανε σχεδόν τίποτα σωστά.
Επίσης ενόψει του τρίτου τελικού και τη συνέχεια της σειράς θα πρέπει να έχουμε υπόψη την ιδιαιτερότητα στην κόντρα Πασκουάλ-Λάσο, δύο προπονητές που έχουν κοντραριστεί δεκάδες φορές στο ισπανικό κλάσικο και ξέρουν πολύ καλά ο ένας τον άλλο. Τη Τρίτη ο Τσάβι έπιασε κορόιδο τον Πάμπλο, την Πέμπτη έγινε το ανάποδο, ας ελπίσουμε ότι την ερχόμενη Τετάρτη θα ξαναρθεί η σειρά του Πασκουάλ…
Άλλωστε τόσο οι παίκτες όσο και το τεχνικό επιτελείο χρωστάνε στην ομάδα ένα μεγάλο διπλό και η κατάλληλη στιγμή έφτασε και αποτελεί πλέον μονόδρομο για τον Εξάστερο αν θέλει να ξαναβρεθεί σε F-4.
Υ.Γ. Άσχημο πράγμα ο μηδενισμός και δεν ταιριάζει στο μπασκετικό Παναθηναϊκό. Όλοι δικαιούνται μια άσχημη μέρα στη δουλειά αλλά μέχρι εκεί…
Υ.Γ. 1 Σε μια κακή συνολικά βραδιά ο Πέιν ήταν από τα λίγα κέρδη του Παναθηναϊκού.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
