Αυτή είναι η πρώτη αγωνιστική που η ΑΕΚ έδειξε αδυναμία. Έδειξε «λίγη» να πάρει το παιχνίδι που έπρεπε για να εκμεταλλευτεί την αναπάντεχη, την ουρανοκατέβατη απώλεια του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι. Και μπορεί όλοι να είχαν στο μυαλό μέσα στην εβδομάδα ότι θα ήταν πολύ καλά αν η ΑΕΚ κατάφερνε να μείνει στην ίδια απόσταση από την κορυφή το Σάββατο το βράδυ όμως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα η λευκή ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό είναι γκέλα και αφήνει και πολλές αμφιβολίες για το μέλλον. Πρώτη φορά.
Κι ας μην είναι ήττα όπως στην Τούμπα, κι ας μην είναι εντός έδρας ισοπαλία όπως με τον Ολυμπιακό. Όχι γιατί ο Παναθηναϊκός είχε να ζηλέψει κάτι από την ΑΕΚ ή από τις άλλες δύο ομάδες. Με παίκτες χαμηλού προφίλ και μπάτζετ δεν έπαιξε απλά με πάθος και αποφασιστικότητα αλλά προσπάθησε και έπαιξε ποδόσφαιρο στο επίπεδο που μπορεί και είχε και τις πιο κλασικές ευκαιρίες. Αλλά γιατί, κακά τα ψέματα, η ΑΕΚ αν είχε το ίδιο επίπεδο απόδοσης με τον Παναθηναϊκό θα νίκαγε. Και δεν έχασε επειδή ο ΠΑΟ δεν είχε 2-3 παίκτες διαφοράς. Θα αρκούσαν σίγουρα με αυτή την εικόνα της ομάδας του Ουζουνίδη…
Η ΑΕΚ από την πλευρά της είχε από το 1 μέχρι το 90 ένα στιλάκι λες και κάποια στιγμή θα γινόταν το γκολ μόνο από την ποιότητα της μεσοεπιθετικής γραμμής της. Μα δεν είναι νοοτροπία πρωταθλήτριας αυτή. Και δεν είναι νοοτροπία των ηγετικών στελεχών της που πρέπει ως πρωταθλητές να μπαίνουν μπροστά σε αυτά τα παιχνίδια. Ο Μάνταλος, ο Λιβάγια και ο Σιμόες ήταν οι τρεις μεγαλύτερες απογοητεύσεις.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Ούτε καν η κούραση που φέτος την ακούμε συνέχεια λες και μιλάμε για καμιά ομάδα που φτιάχτηκε για να παίζει ένα ματς την εβδομάδα. Ο Σιμόες είχε να παίξει από τον αγώνα με την Μπάγερν, ο Μάνταλος το ίδιο με μια συμμετοχή λεπτών όταν ήδη είχε κριθεί το ματς με τον Άρη, ο Λιβάγια έπαιξε με την Άρη αλλά δεν ήταν αποστολή ούτε με την Μπάγερν, ούτε στο κύπελλο. Ήταν και οι τρεις κάκιστοι και έδιναν και το στίγμα της ομάδας. Και οι τρεις έμειναν 90 λεπτά στο γήπεδο.
Ο Μπογέ πήγε δεξιά για να παίξει ο Μάνταλος στην αριστερή πλευρά και έτσι το πρώτο ημίχρονο χάθηκε και για τους δύο. Ο Μπογέ επειδή φάνηκε πως δεν είναι το ίδιο παραγωγικός δεξιά, ο Μάνταλος επειδή δεν είναι στα καλά του γενικά. Στο δεύτερο ο Αργεντίνος πήγε στην πλευρά του αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πάρει ρυθμό και έγινε και πρώτη αλλαγή χωρίς να είναι αυτός που έπρεπε να βγει βάσει εικόνας. Το να κουράστηκε δεν αποτελεί δικαιολογία, ο Μάνταλος έδειχνε κουρασμένος από το πρώτο λεπτό. Ο Πόνσε που ήταν ο καλύτερος της τετράδας μπροστά έγινε αλλαγή και έμεινε μέσα ο Λιβάγια. Ο μόνιμα εκνευρισμένος Λιβάγια που είχε και κάρτα με εκείνο το αδικαιολόγητο φάουλ από πίσω στον… Μαυρομάτη έξω από την περιοχή του ΠΑΟ. Και βέβαια είναι τρομερό το ότι ο Σιμόες τελείωσε το ματς με διάσειση(!) και έγινε αλλαγή τρίτη αλλαγή ο Γαλανόπουλος που δεν ήταν καλός αλλά έδειχνε να έχει πολλές περισσότερες δυνάμεις και βέβαια δεν είχε… διάσειση.
Αν είχαμε τον Σάββα και τον επικοινωνιακό… στόλο του Ολυμπιακού θα λέγαμε ότι ο Αυστριακός ήταν σε… αποστολή από τον Τεό επειδή δεν έδωσε το πέναλτι στον Λιβάγια στο τράβηγμα του Πούγγουρα την ώρα που ήταν έτοιμος να εκτελέσει. Δεν το είδε, δεν το έδωσε. Ο άνθρωπος ήταν φανερό πως ήρθε να παίξει το παιχνίδι με έναν ωραίο ρυθμό, σφύριζε μόνο όταν ήταν απαραίτητο και έδωσε ότι είδε περιορίζοντας και τις κάρτες στις απολύτως απαραίτητες. Ευτυχώς που δεν ήταν Έλληνας για να ασχολούμαστε με άλλα πράγματα εκτος από τα ουσιώδη. Και η ουσία είναι πως η ΑΕΚ έδειξε για πρώτη φορά λίγη στην κρίσιμη στιγμή. Με 4 βαθμούς απόσταση και ιδίως μετά από μια αγωνιστική που όλοι έλεγαν πως στην καλύτερη περίπτωση η απόσταση θα έμενε στους 6 ο ΠΑΟΚ που δεν μπόρεσε να νικήσει τον μισό Ατρόμητο που είχε και την μισή άμυνα σε κακή μέρα θα είχε σίγουρα μεγάλη πίεση. Η ΑΕΚ του έφτιαξε το βράδυ.
Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟ ήταν το ότι δεν άντεχε την πίεση ψηλά και έχανε την μπάλα σε σημείο που η ΑΕΚ θα μπορούσε με μία το πολύ δύο πάσες να φτάσει σε θέση βολής. Οπότε το πέτυχε δεν έκανε τις σωστές πάσες. Χειρότερη από όλες η φάση που ο Μάνταλος έχασε το κοντρόλ την ώρα που περίμεναν δύο μέσα στην περιοχή! Όμως έπρεπε η ΑΕΚ να πιέσει πολύ περισσότερο ψηλά για να κλέψει μπάλες όπως πρέπει να κάνει μια μεγάλη ομάδα με βλέψεις για πρωτάθλημα όταν βρει την αδυναμία του αντιπάλου. Ήταν μια απογοήτευση. Και η ομάδα και ο προπονητής τόσο για την εικόνα της ομάδας όσο και για τις αλλαγές που ήταν λες και βγήκαν οι πιο… εύκολοι.
Πιθανότατα δεν ισχύει αυτό το κριτήριο αλλά δυστυχώς έτσι φάνηκε. Και σε αυτή την ομάδα ένα είναι το σίγουρο. Δεν υπάρχει αναντικατάστατος. Όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι, με την καλή έννοια, αναλώσιμοι. Αυτό που προέχει είναι η νίκη. Με την καλύτερη θεωρητικά ενδεκάδα από την αρχή της σεζόν, με δεδομένο ότι ο Χουλτ ήταν πάλι σούπερ οπότε δεν ήταν πρόβλημα η απουσία Λόπες, η ΑΕΚ έκανε το χειρότερο της παιχνίδι. Αυτό κι αν είναι τροφή για σκέψη…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
