O φοβικός Καρέρα κρατάει πίσω την εξέλιξη της ΑΕΚ

Επειδή, η αλήθεια κρύβεται πίσω από την πρώτη εντύπωση πάντοτε, στα δύο τελευταία παιχνίδια της ΑΕΚ, όποιος θέλει να βάλει το χέρι στην καρδιά, πριν μιλήσει, σίγουρα θα έχει εκπλαγεί από πολλές από τις επιλογές στην βασική ενδεκάδα.

Δεν πάω παραπίσω τη συζήτηση, γιατί εκεί θα πέσει το επιχείρημα των απουσιών, όπου και πάλι σε πλείστες περιπτώσεις έγινε πάντως λάθος διαχείριση του υλικού, με αποτέλεσμα να βγουν επιπλέον τραυματισμοί (βλ. Λιβάι Γκαρσία που παρότι ήταν δεδομένο πως ήταν στα όρια, ξεκίνησε σε τρία ματς σερί, αποτέλεσμα στην εκκίνηση του τρίτου στο Περιστέρι να κλατάρει). Ας το πάρουμε λοιπόν για τα δύο τελευταία ματς, όπου η ΑΕΚ μετά τη διακοπή, κατέβαινε πλήρης.

Η ΑΕΚ κατέβηκε απέναντι στην ΑΕΛ, με Τσιντώτα τερματοφύλακα, την ώρα που έπρεπε να πάρει κάποια στιγμή ευκαιρίες, ο Αθανασιάδης. Με τον Μπακάκη να μένει και πάλι στον πάγκο για να παίξει ο Παουλίνιο, με τον πρώτο όμως να μην έχει ρυθμό.

Την Κυριακή επελέγη ο Αλμπάνης να ξεκινήσει στο ένα άκρο, την στιγμή που Λιβάια και Τάνκοβιτς θα έμπαιναν στο ματς της Πέμπτης, χωρίς να έχουν πάρει πολλά λεπτά συμμετοχής, άρα χωρίς ρυθμό. Επίσης ο Σάκχοφ στη Ριζούπολη έπαιξε για 10ο συνεχόμενο παιχνίδι βασικός και στο χθεσινό ματς για 11ο.

Όλα αυτά λοιπόν έχουν άμεση συνάρτηση για το τι είδαμε χθες. Διότι η ΑΕΚ και με τον Μάνταλο παρόντα στα πρώτα 72 λεπτά του αγώνα της Ριζούπολης, δεν έβγαλε αυτή τη συνεχόμενη φρεσκάδα και ροή που θα περιμέναμε να δούμε στο ματς με την ΑΕΛ. Το ξέσπασμα ήρθε στο φινάλε, λόγω της ποιοτικής διαφοράς των δύο ομάδων.

Φτάνουμε στο χθεσινό ματς, στο οποίο η ΑΕΚ καταφέρνει, άσχετα με το αν δεν σημειώνεται γκολ στο πρώτο μέρος από την αντίπαλο του, να βάλει ψυχολογικά στο παιχνίδι τους Ουκρανούς. Επιλέγοντας το μοναδικό σχήμα που κινδυνεύει ν’ αναδειχθούν οι αδυναμίες της ΑΕΚ , η ομάδα είναι ακίνδυνη στο πρώτο μέρος, παίζοντας με οκτώ αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές, με έναν τερματοφύλακα που δίχως να έχει άλλο επίσημο ματς πριν, αγωνίζεται μετά από 19-20 μήνες και με τους δύο μπροστινούς, να έχουν ο ένας 25 λεπτά ποδοσφαίρου και ο άλλος 13 μαζί με τα χασομέρια στη Ριζούπολη, μετά από 21 μέρες.

Αντίθετα με αυτούς ο ένας του κέντρου, δηλαδή ο Σάκχοφ ξεκινούσε χθες για 11ο σερί παιχνίδι, έχοντας παίξει σε όλα και έχοντας βγει σε ελάχιστα απ’ αυτά ως αλλαγή, δηλαδή μόνον σε δύο. Με τη Λέστερ για 20 λεπτά και με την ΑΕΛ σε 8. Άρα ένας άνθρωπος που έχει παίξει 900-28 λεπτά στα δέκα προηγούμενα παιχνίδια, είναι λογικό να παρουσιάσει κάμψη στην απόδοση του.

Το 3-5-2 χωρίς τον Μάνταλο είναι πρακτικά άχρηστο, απλά γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλο να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως υπάρχει θα είχε λογική να τραβηχτεί πιο πίσω ο Λιβάια ή ο Τάνκοβιτς και να προσπαθήσουν να παίξουν αυτό το ρόλο. Ο Καρέρα επιλέγει να μην πάει σε 4-2-3-1 ενώ είχε επιλογές να βάλει στα άκρα και ξεκινάει στο ματς με την ασθενέστερη ομάδα του ομίλου, χωρίς κάποιο από τα σέντερ φορ, πράγμα που στο 4-2-3-1 θα συνέβαινε. Ο Καρέρα κάλεσε τη Ζόρια να πάρει το ματς και αυτή επί της ουσίας, μετά και την εξέλιξη της αποβολής του Σάκχοφ το κατάφερε.

Φυσικά ο φόβος του Καρέρα δεν φάνηκε για πρώτη φορά χθες και συνηθίζει να προσαρμόζει την ομάδα του πάνω στον αντίπαλο, ακόμα και με μικρότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Ο Ιταλός μπορεί να είχε δικαιολογίες, στα προηγούμενα ματς εξαιτίας των πολλών απωλειών. Τώρα όμως δεν υπάρχει καμία; Μπορεί να υπάρχει λογική εξήγηση, γιατί η ΑΕΚ βγαίνει από την ανάπαυλα χωρίς αλλαγή, μετά από μια τέτοια εικόνα στο 0-0 στο πρώτο μέρος; Μπορεί να μην έχει πλέον χρόνο συμμετοχής ο Γαλανόπουλος στη θέση ενός καταπονημένου Σάκχοφ;

Είναι δυνατόν να επιλέγεται πορτιέρε που έχει να παίξει 19-20 μήνες, σαν βασικός για ευρωπαϊκό ματς; Μπορεί να μην αλλάζει το σύστημα, μετά την παραγωγική ένδεια του πρώτου μέρους; Ο Καρέρα σε ένα ακόμα παιχνίδι, δεν πήρε απλά κάτω από τη βάση, αλλά συμπεριφέρεται φοβικά και απαξιώνει ένα ρόστερ, που τουλάχιστον από τη μέση και μπροστά έχει πολλά να δώσει. Για τον ίδιον ζωηρά αμφιβάλλω πλέον, αν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω στην ΑΕΚ. Εκτός αν ο ίδιος αποφασίσει να αλλάξει, πράγμα που δεν δείχνει και τόσο διατεθειμένος να πράξει για την ώρα.