Ένας αυτοκαταστροφικός παίκτης, στην ομάδα που μπορεί να σε κάνει παράδειγμα αποφυγής

Είναι σίγουρα μια δύσκολη στιγμή αυτή του αποχαιρετισμού για το κοινό της ΑΕΚ προς τον Μάρκο Λιβάγια. Δύσκολη αλλά και περίπλοκη. Γιατί η Ένωση αποτελεί ακόμα και τώρα και θ’ αποτελεί πάντα, την απόλυτη ομάδα, όπου η αποθέωση από την κατακραυγή, θα έχουν την ελάχιστη δυνατή απόσταση. Όπως και να έχει ο Μάρκο Λιβάγια, έβαλε την υπογραφή του στην καταπληκτική σεζόν του 2017-18, αλλά και στην πρόκριση της ομάδας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ως την στιγμή που μετά το τέλος του αγώνα με τους Ούγγρους, είχε το επεισόδιο με τον Λάζοβιτς.

Από εκεί και μετά για να μην μακρηγορούμε, έγιναν πάρα πολλά σφάλματα με τον Λιβάγια. Το πρώτο φυσικά ήταν αυτό που προαναφέραμε με το επεισόδιο. Μια εξέλιξη που εμπόδισε ασφαλώς την ΑΕΚ και σίγουρα και τον διοικητικό ηγέτη της, για να είμαστε απολύτως δίκαιοι να μπορέσει να εξασφαλίσει καλά χρήματα για τον Κροάτη, αφού με το σκηνικό εκείνο προξένησε τεράστια ζημιά στην εξέλιξη της καριέρας του. Από εκεί και μετά υπήρξαν πάρα πολλές αιτίες και αφορμές για να οδηγηθεί σε ένα πρόωρο τέλος με πώληση του Κροάτη, η καριέρα του στην Ένωση. Το επεισόδιο με τον Παναθηναϊκό, σίγουρα αποτελεί ένα τέτοιο, μια ενέργεια που σε κανονική ομάδα θα είχε φέρει δραστικά μέτρα. Όπως και οι περιορισμένες καλές εμφανίσεις σε ντέρμπι, όπως και η φετινή του ταπεινωτική στιγμή στην αναμέτρηση με την Μπράγκα, όταν έχασε την μπάλα και κάθισε στο έδαφος για να βλέπει την ομάδα του να δέχεται γκολ.

Ο Λιβάγια θα έπρεπε να έχει φύγει μετά τον χαμένο τελικό με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον να έχει πουληθεί ή στην χειρότερη να έχει ξεκαθαρίσει από τότε το θέμα του. Θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί καλύτερα όπου έγινε σαφές σε σύντομο χρονικό διάστημα, από την ώρα που ξεκίνησε η σεζόν 2018-19, πως με τον Πέτρο Μάνταλο δεν είχαν θέση στην ίδια ομάδα. Η ΑΕΚ προσπάθησε με πολλούς προπονητές να παντρέψει αυτούς τους δύο αγωνιστικά, με αποτέλεσμα αυτή η συνύπαρξη να της δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα παντοιοτρόπως παρά την ωφελήσει.

Η ΑΕΚ χειρίστηκε λάθος, μια δύσκολη περίπτωση, όχι μόνο γιατί δεν ανανέωσε εγκαίρως το συμβόλαιο του, αλλά κυρίως γιατί δεν αντιλήφθηκε αγωνιστικά πως ο παίκτης αυτός που είχε υποπέσει σε πάρα πολλά κρούσματα σοβαρά, που μάλιστα απειλούσαν μονίμως τη συνοχή της ομάδας. Αν η ΑΕΚ είχε επικρατήσει στο ματς με τον Παναθηναϊκό, όταν προηγήθηκε 2-0 και ηττήθηκε 3-2, θα μπορούσε να είχε σωθεί μια ολόκληρη σεζόν.

Αλλά το γεγονός πως η ομάδα ανέχθηκε τα καμώματα, έστω και αν ο Κροάτης αποτελούσε τον πιο ποιοτικό της παίκτη, είναι το κλασσικό παράδειγμα, για το πόσο διστακτική είναι η κιτρινόμαυρη ΠΑΕ να πάρει αποφάσεις. Αυτή η αποχώρηση ήταν μοιραία, αλλά άδοξη και για τους δύο. Μένει ένα πεντακοσάρικο, για να λέει κανείς πως κάτι έσωσε από αυτή την υπόθεση, αλλά ουσιαστικά ξέρει πως οι δικές της δυσλειτουργίες ως οργανισμός, οδήγησαν σε ένα διαζύγιο που δεν έδωσε στην ΑΕΚ παρά ελάχιστα πίσω.