ΑΕΚ με μέταλλο, προσωπικότητες και σφραγίδα Νίκολιτς

Η χαρά των απανωτών ευρωπαϊκών νικών, είναι κάτι που είχε λείψει για χρόνια από τους φίλους της ΑΕΚ. Μπορεί με το διπλό στην Φλωρεντία, πολλοί να μίλησαν για την κακή κατάσταση στην οποία βρισκόταν η ιταλική ομάδα, αλλά για το αποψινό, χρειάζεται να έχεις μια ομάδα με πολλά καρύδια. Να πας να κερδίσεις με ανατροπή, κόντρα στην πρωτοπόρο της διοργάνωσης, που βρίσκεται και μέσα στην πρώτη εξάδα ενός πολύ ανταγωνιστικού πρωταθλήματος, θέλει ψυχή, καρδιά και χαρακτήρα. Ο Μάρκο Νίκολιτς πήρε μια ομάδα με καταρρακωμένο ηθικό, που σε ένα σύντομο διάστημα έχει δώσει πάρα πολλά ματς, 28 με το σημερινό, όπου δοκιμάστηκε, έπαιξε άσχημα, έπαιξε καλά, έχει επιδείξει όμως μια συνέπεια στη βελτίωση, στην πρόοδο και στην ανάπτυξη της, τον τελευταίο μήνα. Τώρα που για την ΑΕΚ ήταν ίσως το πιο κρίσιμο σημείο της περιόδου, μετράει επτά συνεχόμενες νίκες και εννιά στα τελευταία δέκα ματς. Η πρόοδος της από ματς σε ματς, είναι αλματώδης και με την απαραίτητη ενίσχυση τον Γενάρη, μπορεί να τρυπήσει το ταβάνι, που ίσως είχε βάλει σαν όριο και ο πιο αισιόδοξος, για την φετινή σεζόν. Μια νίκη που μην ξεχνάμε πως έχει και τεράστια σημειολογία, αφού ήρθε στα μέρη, που όπως τόνισε και στην ομιλία του, πριν το ματς, ο ιδιοκτήτης της, βρίσκονται οι ρίζες της ομάδας.

Για την ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ, θεωρώ πως τη μεγαλύτερη συμβολή ως τώρα, την έχουν λίγο παραπάνω από τους άλλους οι ποδοσφαιριστές που σκόραραν απόψε. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, από το 25λεπτο ειδικά από το 46’ μέχρι το 70’ είναι καταιγιστικό και τα γκολ που σημειώνει η Ένωση, είναι λίγα. Ο Γιόβιτς σε έναν ηγετικό ρόλο να παίρνει την μπάλα και να μοιράζει παντού, σαν φορ δεκάρι, τα χαφ με πρώτον και καλύτερο τον Μαρίν, αλλά και τον Περέιρα να οργώνουν την μεσαία γραμμή, τον Πινέδα στα γνωστά στάνταρ του και εδώ θα βάλω και τον Βίντα. Γιατί χωρίς πλέον να έχει την ικανότητα να τρέξει, παρέδωσε με τις τοποθετήσεις του στο δεύτερο μέρος, μαθήματα, για το πώς παίζεται η θέση του στόπερ, ακόμα και τώρα. Με το καθαρό μυαλό. Κι όσο κι αν ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτος, δύσκολα μπορεί αυτή την καθαρότητα στη σκέψη που έχει ο Κροάτης, να την αποκτήσει ποτέ ο Μουκουντί.



Θεωρώ ωστόσο πως σε αυτή την ευρωπαϊκή πορεία, υπάρχει ένας παίκτης που λίγο περισσότερο από τους άλλους, έχει βάλει την υπογραφή του, στην ίδια σειρά με τον Πινέδα και επίσης και με τον Κοϊτα. Ο Ραζβάν Μαρίν, έχει κρίνει ή έχει δώσει τα μέγιστα στα ματς σταθμούς μέχρι τώρα στην ευρωπαϊκή της πορεία για φέτος. Με την είσοδο του στον επαναληπτικό με την Μπερ Σεβά, με το εξαιρετικό ματς που κάνει κόντρα στον Άρη Λεμεσού από το 15ο λεπτό και μετά, όπου σκόραρε κιόλας. Έχει κάνει τοπ ματς με την Άντερλεχτ, εξίσου καλό με την Φιορεντίνα, αλλά το σημερινό δεύτερο του ημίχρονο είναι μυθικό. Κόβει, γαζώνει με σερί κάθετες την άμυνα της Σαμσουνσπόρ, αφού από μια τέτοια κερδίζει το φάουλ ο Κοϊτα και ο Ρουμάνος με μια μαγική εκτέλεση αλλάζει τη ροή του ματς. Ένα μεταγραφικό ριφιφί που έκανε η ΑΕΚ με πολύ λίγα για την αξία του, χρήματα, έχουν φέρει στα ταμεία της Ένωσης, πολλά περισσότερα. Με αυτόν σε πρωταγωνιστικό ρόλο στα πιο κομβικά ματς, ο Δικεφάλος πάει για μια απίστευτη ευρωπαϊκή συγκομιδή. Ο άλλος που μπορεί να πάρει ένα τεράστιο μερίδιο από τη δόξα, με την αδιανόητη γκολάρα που έχει βάλει είναι ο Κοϊτά, που όμως, οφείλει να έχει συνέπεια και να γίνει πιο μεστός στο πότε θα δώσει την μπάλα και πότε θα τελειώσει μια φάση μόνος του.

Θα κλείσω με Νίκολιτς. Είχε ένα δύσκολο διάστημα, όπου πολλά πράγματα του έχουν πάει στραβά. Όμως κέρδισε από νωρίς, για τους κανονικούς φίλους της ομάδας, ένα μεγάλο στοίχημα, που ήταν οι τρεις σερί προκρίσεις στο Conference. Ακόμα και αν αυτό αποτελούσε το μόνο του κατόρθωμα ήταν έτσι και αλλιώς μια παρακαταθήκη. Η προίκα που δημιουργεί η Ένωση με τις νίκες της φέτος σε αυτή τη διοργάνωση είναι τεράστια. Η Ένωση ξεκίνησε, με 7000 βαθμούς την ευρωπαϊκή της περιπέτεια και μπορεί να βρεθεί κοντά ή πάνω από τους 19.000 στο τέλος της League Phase, όπως ενημέρωσε πριν λίγο ο ειδικός επί των θεμάτων, πρώην υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ, Ανδρέας Δημάτος. O Nίκολιτς, για μένα το έχασε, όταν αμφιταλαντεύτηκε ανάμεσα στο να παίζει με συστήματα που θα έχουν έμφαση στο κέντρο ή αν θα προτιμήσει να εκμεταλλευτεί περισσότερο τα εξτρέμ. Εκεί, ακριβώς επειδή επέλεξε το δεύτερο, που ήταν και διαφορετικό από αυτό που είχε κυρίως δουλέψει, φάνηκε να το χάνει. Όμως έχει πολύ σοβαρά ελαφρυντικά, αφού τα κατορθώματα του φέτος, που δεν είναι καθόλου αμελητέα με τη συγκομιδή και στο πρωτάθλημα, έχουν γίνει με ένα ρόστερ που έχει ελλείψεις, περιορισμένο βάθος και με παίκτες που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σε ορισμένες θέσεις. Αλλά που έχει πάρει τα μέγιστα από τους μέσους του, χάρη στους οποίους μια πολύ δύσκολη σεζόν, μπορεί να εξελιχθεί σε άκρως συναρπαστική για την ΑΕΚ.