Μηδέν από μηδέν= 1-0

Ο αγώνας ήταν δύσκολος. Τα νεύρα στην τσίτα και το σερί των τριών αγώνων δίχως νίκη είχε γεμίσει άγχος τους «πράσινους». Φόβος και άγχος. Το παραδέχθηκε και ο τεχνικός του ΠΑΟ μετά το ματς. Αδικαιολόγητο για μια ομάδα με το όνομα και τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αλλά κατανοητό με τα όσα έχουμε δει φέτος από τη νέα ομάδα του «τριφυλλιού».

Εχουν αλλάξει τα πράγματα και οφείλουμε να το αποδεχθούμε. Είναι δύσκολο να το παραδεχθείς πως έχει κατέβει επίπεδο ο Παναθηναϊκός, αλλά είναι η πικρή αλήθεια. Με τα νέα δεδομένα η νίκη είναι το βασικό ζητούμενο. Κάπως πρέπει να έρθει. Το θέαμα, η τακτική και το αποτελεσματικό ποδόσφαιρο έχουν περάσει στην ιστορία (για την ώρα).

Μπάλα δεν είδαμε, αλλά ξαναλέμε: ελάχιστα μετράει αυτό. Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να νικήσει. Δεν επέδειξε δυναμισμό μήτε κάποιο σχέδιο για να το πετύχει. Το κατάφερε χάρη στη μια και μοναδική προσωπική ενέργεια στον αγώνα. Εγινε από τον Μπεργκ που νίκησε τον ασταθή Δασκαλάκη και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Μην ψάχνετε για φάσεις και ευκαιρίες. Δεν υπήρχαν. Πάνω - κάτω η μπάλα, αλλά χωρίς πλάνο. Ανευρο παιχνίδι που το πήρε το όνομα του Παναθηναϊκό χάρη στον ένα και μοναδικό παίκτη που αποδίδει σύμφωνα με το βιογραφικό και τις προσδοκίες που υπάρχουν για αυτόν: Τον Μπεργκ. Ο ΟΦΗ ήταν ακίνδυνος. Για την ακρίβεια, άτολμος. Δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Ειχε μοναδικό στόχο το πως δεν θα δεχθεί γκολ.

Οταν έμεινε με παίκτη λιγότερο στην αρχή του δευτερου μέρους, απλά περίμενε το μοιραίο έστω κι αν ο Παναθηναϊκός δεν τον τρόμαζε με την απόδοσή του. Το γκολ που θα έκρινε τη συνάντηση ήλθε και πέραν τούτου ουδέν. Ούτε οι Κρητικοί μπορούσαν, μήτε ο ΠΑΟ κυνήγησε κάτι παραπάνω.

Ο ΟΦΗ δεν μπορεί να σκοράρει και με ένα γκολ σε πέντε αγωνιστικές θα αρχίσει να έχει προβλήματα στη συνέχεια, έστω κι αν δεν το αξίζει με βάση τα όσα προσπαθεί. Ο Παναθηναϊκός ανέκτησε τη χαμένη του ψυχολογία και προχωρά. Ετσι όπως παίζει κανένα ματς δεν θα του είναι ευκολο. Ολα θα είναι στο όριο και θα του βγαίνει η ψυχή ως το φινάλε. Αυτό πια το μάθαμε καλά...