Ολυμπιακός: Για να μην μας βγει ξινή η νίκη…

• Έχουν ήδη αναφερθεί τα καλά σημεία του Ολυμπιακού στον αγώνα του με την Τόπολα, στο ντεμπούτο του Καρβαλιάλ.

• Ο ίδιος ο Πορτογάλος τεχνικός είχε δώσει ένα στίγμα με τις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, λέγοντας ότι του άρεσε πως η ομάδα του είχε γρήγορη επανάκτηση της μπάλας όταν την έχανε, αλλά θα ήθελε μεγαλύτερη ταχύτητα στην επίθεση ακριβώς όταν επανακτούσε την μπάλα. Εννοεί προφανώς όπως τη φάση του 3-0 που έκλεψε ο Μασούρας κι ο Φορτούνης βρήκε με τη μία τον Ποντένσε για το γκολ του Πορτογάλου. Επίθεση δέκα δευτερολέπτων παρακαλώ!

• Εμένα μου άρεσε ότι για πρώτη φορά μετά από καιρό έβλεπα στις σέντρες από τα πλάγια να είναι πιο γεμάτη από «ερυθρόλευκους» η αντίπαλη περιοχή. Έβλεπες μέσα, σχεδόν πάντα τρεις (Ελ Κααμπί, Μασούρα, Ποντένσε), όπως στις φάσεις του 1-0 του Ελ Κααμπί από τη σέντρα του Ρόντινεϊ και του 2-0 του Ποντένσε από το γύρισμα του Φορτούνη. Και ενίοτε και τέσσερις (Ελ Αραμπί, Μπιέλ, Ποντένσε, Φορτούνη), όπως στη φάση του 5-2 του Ελ Αραμπί από τη σέντρα-σουτ του Φορτούνη στο γύρισμα του Έσε, που επιτέλους στη συγκεκριμένη στιγμή έβγαλε και το επιθετικό πνεύμα του παιχνιδιού του.

• Πολύ σημαντική, κατά την γνώμη μου, η διαπίστωση για γεμάτη περιοχή στις σέντρες των Ρόντινεϊ, Ορτέγκα, Φορτούνη κ.α. διότι σε πολλά άλλα παιχνίδια βλέπαμε έναν «ερυθρόλευκο» να σεντράρει και στην αντίπαλη περιοχή να είναι μόνο ο Ελ Κααμπί, ειδικά όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε 4-3-3 με τον Αλεξανδρόπουλο κι όχι τον Μασούρα στην ενδεκάδα. Βέβαια, σημασία έχει να συνεχιστεί αυτό το φαινόμενο κι όχι το είδαμε μία φορά και τέλος!



• Όπως έχει σημασία να μην ξαναυπάρξει η απαράδεκτη εικόνα του Ολυμπιακού με το που έγινε το 3-0 στο 42’ να υπάρξει αυτό το ρεσιτάλ λαθών ειδικά στην αμυντική λειτουργία, σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο. Μιλάμε, όμως, για πραγματικό ρεσιτάλ…

Ένα. Στο 45+2 (πέντε λεπτά μετά το 3-0) ο Μαντί Καμαρά κάνει φάουλ, χωρίς κανένα λόγο, λίγο έξω από την περιοχή του Πασχαλάκη σε καλή θέση για απευθείας εκτέλεση

Δύο. Στο 48’ (δύο λεπτά μετά το 4-0) ο Ορτέγκα ήταν σε φάση «δεν ήξερα τι έκανα» και έκανε δώρο, καλύτερο κι από ασίστ, το πρώτο γκολ των Σέρβων. Καλά έκαναν ο Μαντί κι ο Ντόη που έσπευσαν να του πουν, «πάμε δεν πειράζει», αλλά μιλάμε για εντελώς τραγική ενέργεια αμυντικού μέσα στην περιοχή του.

Τρία. Στο 57’ ο Ρόντινεϊ έδωσε «όλο το χώρο και τον χρόνο του κόσμου» στον αντίπαλο εξτρέμ να βγάλει με την άνεση του τη σέντρα κι ο Ντόη έχασε εντελώς στο μαρκάρισμα τον αντίπαλο σέντερ φορ, για να κάνει ο Πασχαλάκης την απόκρουση του αγώνα και να γλιτώσει την εστία του και τους συμπαίκτες του από την κακή άμυνα που έπαιξαν.

Τέσσερα. Στο 61’ ο Ολυμπιακός εκτελεί φάουλ, με τους περισσότερους παίκτες του προωθημένους, οι Σέρβοι διώχνουν και η μπάλα φτάνει στον Ποντένσε. Ο Πορτογάλος σε άλλη μία επίδειξη επιπολαιότητας του κάνει πάσα στα δύο μέτρα σε αντίπαλο και δίνει στην Τόπολα τη δυνατότητα να ξεκινήσει αντεπίθεση. Με εντελώς λάθος επιλογή του προπονητή είχε μείνει να μαρκάρει πίσω ο Έσε. Εντελώς λάθος γιατί ο Αργεντίνος είναι πολύ αργός. Κι όπως είδαμε, στο σπριντ ο κυνηγός των Σέρβων τον άφησε χαρακτηριστικά πίσω-δίδαγμα: πίσω πρέπει να μένουν στις στημένες φάσεις για να προλάβουν τυχόν αντεπιθέσεις οι πιο γρήγοροι παίκτες, ο Ρόντινεϊ κι ο Ορτέγκα.



• Έχω επικεντρώσει εδώ στις κακές συμπεριφορές της ομάδας στην αμυντική φάση του παιχνιδιού. Δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αρκετές τέτοιες και στην επιθετική φάση. Για παράδειγμα, στο 24’ ο Φορτούνης επιχείρησε επιπόλαια ένα κακό σουτ, ενώ είχε πάσα στον Μασούρα, με τον συμπαίκτη του σε πολύ καλύτερη θέση. Σε κάποια άλλη στιγμή στο β΄ ημίχρονο ήταν ο Ποντένσε που βρέθηκε μέσα στην περιοχή και αντί να πλασάρει η, να πασάρει πήγε να κάνει ένα τακουνάκι χωρίς καμία ουσία και λογική.

• Και γενικότερα, όμως, αυτό που έγινε και αμυντικά, μετά το 3-0 στο 42’ και ακόμη περισσότερο μετά το 4-0 στο 46’ ήταν μία επιστροφή της ομάδας και επιθετικά σε άλλο μήκος κύματος, χαλαρό έως επιπόλαιο. Ξέρετε πόσες τελικές είχε ο Ολυμπιακός μετά το 4-0; 11! Και έβαλε ένα γκολ, κι αυτό από τον Ελ Αραμπί που το κυνηγούσε τόσο καιρό, αφού φέτος είχε σκοράρει μόλις μία φορά, κι εκείνη από πέναλτι, τον περασμένο Αύγουστο!

• Από τις δε 11 τελικές ήταν η μία χειρότερη από την άλλη, με εξαίρεση των δύο που μπήκαν ως αλλαγή, του Ελ Αραμπί και του Μπιέλ, ακριβώς γιατί κι ο Ισπανός έχει να βάλει γκολ από το καλοκαίρι και το έψαξε με δύο καλά σουτ. Ίσως δε και το μήνυμα που πήρε ο Καρβαλιάλ από το β΄ ημίχρονο του Ολυμπιακού ήταν πως πρέπει οι αλλαγές να γίνονται πιο γρήγορα όταν τον αγώνα τον έχει καθαρίσει η ομάδα, ώστε να μην «κάθεται» το παιχνίδι της.



• Και μην υποτιμάτε καθόλου αυτό που πήγε να γίνει την Πέμπτη το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Δεν ήθελε καθόλου πολύ, το θριαμβευτικό σκορ να εξελίσσονταν σε μία νίκη που θα άξιζε το σχόλιο, «κι αυτό ακόμη ξινό μας το έβγαλαν». Για σκεφθείτε ότι το 4-0 έγινε 4-2 μέσα σε μόλις 13 λεπτά και ότι το παιχνίδι είχε ακόμη 30 λεπτά. Εγώ δεν λέω ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε την πρόκριση. Αλλά αν δεν έμενε η Τόπολα με 10 παίκτες από το 59’, γιατί να μην έβαζε κι ένα γκολ ακόμη; Όπως βάζεις δύο, γιατί να μην βάλεις κι άλλο ένα. Να λήξει το ματς 4-3 και να λέμε, «κι αυτή τη νίκη ξινή μας της έβγαλαν».

•Θέλω να πιστεύω ότι ο Καρβαλιάλ που είναι «γριά αλεπού» στους πάγκους, θα πήρε τα μηνύματα που πρέπει από τον Ολυμπιακό από το 42’ έως το 62’. Μα τι είναι 20 λεπτά, θα πείτε; Μέσα σε 22 λεπτά, από το 56’ έως το 78’, ο Ολυμπιακός έφαγε τις προάλλες τρία γκολ από τον ΠΑΟΚ μέσα στο Καραϊσκάκη, ε;…