Ολυμπιακός: Περί Μαντί, Εμβιλά, τραγικών αμυντικών λαθών και φτωχής δημιουργίας

• Τι προσέξαμε, μεταξύ άλλων, από το χθεσινό πρώτο φιλικό του Ολυμπιακού και την ήττα του (0-2) από μία μικρομεσαία ομάδα της Αυστρίας;

• Ένα. Ότι ο Μαντί είναι ο μοναδικός παίκτης του που μπορεί να πάρει προσωπική ενέργεια και να πάει έτσι την μπάλα μπροστά. Το έκανε δύο-τρεις φορές πραγματικά με επιτυχία, βγάζοντας μία ζωντάνια στο παιχνίδι του.

• Δύο. Ότι ο Εμβιλά είναι ο μακράν καλύτερος παίκτης του στη δημιουργία παιχνιδιού από πίσω, τόσο με τις πάσες ανάμεσα στις γραμμές, όσο και με τις 40άρες μπαλιές του, ακόμη και με τις σέντρες του.

• Τρία. Ότι ο Καρβάλιο έχει μία μοναδική ικανότητα στην πάσα με τη μία και γενικά στην πάσα που μπορεί να βγάλει η, να ξεκινήσει φάση, αλλά την αξιοποιεί ελάχιστες φορές μέσα στο παιχνίδι, στο οποίο σε μεγάλα διαστήματα χάνεται, αν και νομίζω ότι είναι λάθος που από κάποια στιγμή και μετά τον τράβηξε πάλι στα πλάγια.

• Τέσσερα. Ότι ο Τικίνιο έμοιαζε χαμένος στο διάστημα στη μισή ώρα που έπαιξε, σε μία ακόμη ανεπιτυχή εκδοχή 4-4-2 που επιχείρησε να παίξει ο Μαρτίνς κι έφερε πάλι στο τέλος «σέντρες και πάλι σέντρες».

• Το πιο σημαντικό, βέβαια, απ΄ όλα που δεν χρειάζονταν να το… παρατηρήσει κανείς ήταν η τραγική επιπολαιότητα που έδειξαν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού, δίνοντας συνεχώς φάσεις και προϋποθέσεις φάσεων στους Αυστριακούς.



• Ο Μπα έδωσε λάθος πάσα (για τρίτη φορά στο παιχνίδι…) πριν υποπέσει, με χέρια και με πόδια (!) σε ένα εντελώς αχρείαστο πέναλτι για το 0-1, την στιγμή που ο αντίπαλος κυνηγός είχε να αντιμετωπίσει και τον Μανωλά…

• Ο Σισέ έχασε τρεις (!) φορές την μπάλα οι οι Αυστριακοί έφυγαν στην αντεπίθεση, χάνοντας τη μία από αυτές καθαρή ευκαιρία για γκολ, θα ήταν το 0-3…

• Ο Ανδρούτσος έχασε την μπάλα έξω από την περιοχή του Κρίστινσον κι η Ριντ αμέσως μετά το 0-1 είχε κλασική ευκαιρία και για το 0-2, αλλά το έχασε στο τετ α τετ…

• Ο Μανωλάς δύο φορές έκανε πάσα σε αντίπαλο και το ότι το διόρθωσε ήταν καλό, αλλά ασφαλώς και δεν αρκεί…

• Ο Αβραάμ κι ο Σωκράτης με το που μπήκαν στο 60΄έφαγαν ήττες από αντιπάλους τους και χρειάστηκαν επεμβάσεις των Κρίστινσον και Μπαγκαλιάνη για να αποφευχθούν τα χειρότερα…

• Γενικά μία εικόνα που τη λες και εκνευριστική όλο αυτό το πράγμα με τα λάθη επί λαθών από σχεδόν όλους τους αμυντικούς και ειδικά τους στόπερ. Με τη φάση, πάντως, του 0-2 να είναι ένα αντιπαράδειγμα που εξέθεσε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδας, κάτι ακόμη χειρότερο δηλαδή από τα προσωπικά λάθη.



• Βλέπεις…

Πρώτον, να παίρνει την μπάλα ο αντίπαλος αριστερός μπακ, να προωθείται μπροστά κι ο αντίπαλος του (Βαλμπουενά) απλά να τον βλέπει, αφήνοντας τον παντελώς μόνο του να επιτεθεί.

Δεύτερον, τους δύο κεντρικούς χαφ, Εμβιλά και Καμαρά, να έχουν τεράστια απόσταση από τους στόπερ, Σωκράτη κι Αβραάμ, με συνέπεια να υπάρχει ένα τεράστιο κενό μεταξύ κέντρου κι επίθεσης, σαν να ήταν ένα… στρέμμα!

Τρίτον, τον Εμβιλά να παρατάει ουσιαστικά τη φάση και να μην έστω τρέχει να καλύψει τον παίκτη που πήρε την μπάλα από τον αριστερό μπακ κι έβγαλε εν τέλει την ασίστ, αλλά και τον Καμαρά, επίσης στην εξέλιξη της φάσης, να αφήνει ουσιαστικά αμαρκάριστο τον σκόρερ.

• Η μοναδική στιγμή σε όλο το β΄ ημίχρονο που είδαμε μία πραγματικά καλή επίθεση του Ολυμπιακού ήταν μετά το 0-2, όταν ο Εμβιλά άλλαξε παιχνίδι με 40άρα, ο Φαντιγκά ως αριστερός εξτρέμ άφησε σωστά την μπάλα στον αριστερό μπακ (Σισέ) που είχε κάνει την κούρσα κι αυτός τη γύρισε επίσης σωστά στον Βαλμπουενά, που δεν σούταρε όμως εξίσου σωστά από πολύ καλή θέση.

• Στο α΄ ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε μία κάπως αξιοπρεπή εικόνα, στην ανάπτυξη του, αλλά όταν έγινε κάπως επικίνδυνος ήταν κατά βάση από κλεψίματα των Κανέ, Αγκιμπού, Φαντιγκά η, από κάποιες εμπνεύσεις του Καρβάλιο, με τον σέντερ φορ Ελ Αραμπί να περιορίζεται μόνο σε συνεργασίες και να μην παίρνει ποτέ την μπάλα για να τελειώσει φάση σε 60 λεπτά, κάτι που τα λέει όλα…