To foul or not to foul; Σωστή ή λάθος η επιλογή Μπαρτζώκα;

Πολύς λόγος γίνεται από χθες για την τελευταία φάση του αγώνα του μεγάλου ημιτελικού του Ολυμπιακού με την Εφές. Όχι φυσικά για το πανθομολογούμενα ιστορικό buzzer beater του Βασίλιε Μίτσιτς, όσο για την επιλογή του Γιώργου Μπαρτζώκα να μη γίνει φάουλ αρκετά νωρίς στην τελευταία επίθεση των αντιπάλων ποντάροντας αρχικά σε αστοχία τους στις βολές και ακολούθως σε μια καλή επίθεση για τη δική του ομάδα.

Αρκετοί, με γνώση του αθλήματος ή και όχι, έσπευσαν να ψέξουν τον προπονητή του Ολυμπιακού κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Τι πιο σύνηθες, θα πει κανείς… Οι μετα Χριστόν προφήτες, άλλωστε, έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν κάνουν ποτέ λάθος. Ξεχνούν όμως ότι εκείνος που παίρνει τις αποφάσεις, το κάνει κάτω από τεράστια πίεση, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, με βάση τα δεδομένα της στιγμής και ασφαλώς μη γνωρίζοντας την τελική έκβαση. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έπραξε ορθώς ή όχι;



Ο 56χρονος προπονητής επέλεξε συνειδητά να μη γίνει φάουλ, όταν η Εφές ξεκινούσε με 19,5’’ να απομένουν την τελευταία της επίθεση. Σε ποια δεδομένα (φαίνεται πως) στήριξε την απόφασή του;

-Ο Ολυμπιακός, από τις καλύτερες άμυνες στην Ευρωλίγκα στην regular season, είχε περιορίσει την Εφές σε 12 πόντους στα προηγούμενα 14 λεπτά του αγώνα, από το σημείο δηλαδή που βρέθηκε στο -11 (51-62). Μάλιστα, μέχρι την τελευταία επίθεση, οι παίκτες του Αταμάν είχαν εννιά σερί άστοχες προσπάθειες.

-Ο Λάρκιν και ο Μίτσιτς, που 100% θα έπαιρναν την μπάλα στην τελευταία κατοχή, εκτελούν στις βολές με 91,4% και 84,4% αντίστοιχα. Και μολονότι είχαν χθες μαζί 6/10 (5/6 ο Αμερικανός, 1/4 ο Σέρβος), διαθέτουν την εμπειρία και την προσωπικότητα να κάνουν 2/2 στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς για να φέρουν την ομάδα τους στο +2. Επιπλέον, ο Λάρκιν έπαιζε με ενοχλήσεις (για τις οποίες ήταν ασφαλώς ενήμεροι οι «ερυθρόλευκοι»), οπότε δεν θα συνιστούσε ανάλογη απειλή με το αν ήταν στο 100%.

-Ο Ολυμπιακός δεν είχε καλό επιθετικό ρυθμό στην τελευταία περίοδο, με 3/12 σουτ, μετρώντας τρία λάθη, πολλές κακές επιλογές και νευρικές εκτελέσεις. Επιπλέον, πλην του Σλούκα (που δεν ήταν «καυτός» χθες), δεν υπήρχε άλλος closer, δηλαδή ένας παίκτης τύπου… Σπανούλη των περασμένων ετών που βασίζεσαι πως θα αναλάβει την ευθύνη στην τελευταία επίθεση με καλές πιθανότητες επιτυχίας.



Στην πραγματική ζωή, μια απόφαση δεν πρέπει να κρίνεται ποτέ εκ του αποτελέσματος, αλλά με το αν βασίστηκε σε πραγματικά δεδομένα και όχι απλώς στο ένστικτο. Με βάση τα παραπάνω η επιλογή του Γιώργου Μπαρτζώκα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κριθεί λανθασμένη και ας φαίνεται εκ του αποτελέσματος τέτοια. Αποφάσισε να στηριχτεί στην άμυνά του, το κομμάτι του παιχνιδιού που αποτέλεσε το «Α» και το «Ω» του Ολυμπιακού για να φτάσει μέχρι το Final 4 και η οποία για 39:59,8 είχε κρατήσει την καλύτερη επίθεση της Ευρώπης στους 72 πόντους.

Επιπλέον, η άμυνα του Ολυμπιακού στην τελευταία φάση δεν ήταν κακή. Κι ας λέει ο Μάικ Τζέιμς ότι μπορούσε να επιστρατευτεί βοήθεια (θαρρείς και οι υπόλοιποι τέσσερις της πεντάδας ήταν τίποτα... τυχαίοι). Ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, Γουόκαπ, πήγε στον Μίτσιτς. Ο πανούργος Αταμάν επέμεινε στο σκριν του Μερμάν (το οποίο έπιασε με την δεύτερη), ώστε να γίνει αλλαγή στο μαρκάρισμα και να αποφύγει ο Σέρβος τον «στόπερ» των Πειραιωτών. Ο Μίτσιτς έμεινε με αντίπαλο τον Βεζένκοφ, που μαζί με τον Γουόκαπ έκλεισαν εξαιρετικά το δεξί ντράιβ του Σέρβου, το οποίο αποτελεί το δυνατό του όπλο. Εκείνος υποχρεώθηκε σε ένα πολύ δύσκολο σουτ, με τον Βεζένκοφ να βάζει πολύ καλά το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο και την μπάλα, τόσο… όσο για να μην ρισκάρει ένα φάουλ που θα ήταν καταδικαστικό για την ομάδα του. Όμως ένας σπουδαίος επιθετικός έχει πάντα τον πρώτο λόγο απέναντι και σε μια πολύ καλή άμυνα, γιατί-πολύ απλά-η δράση προηγείται της αντίδρασης. Ο Μίτσιτς, που στα playoffs απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο είχε μόλις 8/34 και στον ημιτελικό μέχρι την τελευταία φάση 3/10 πίσω από τα 6,75μ., έβαλε το πιο δύσκολο σουτ που μπορούσε να έχει στην πιο κρίσιμη στιγμή. Γι’ αυτό είναι… αυτός που είναι, MVP σε regular season και Final 4 πέρσι, πρώτος σκόρερ φέτος και το δεύτερο μεγαλύτερο συμβόλαιο στην Ευρώπη, αλλά με μέλλον αναμφίβολα στο ΝΒΑ (άργησε κιόλας).

Έτσι είναι το μπάσκετ… Όπως ο Ολυμπιακός κέρδισε τίτλους, προκρίσεις και μεγάλες νίκες με καλάθια του Σπανούλη, του Πρίντεζη ή του Σλούκα, έτσι την πάτησε ο ίδιος τώρα. Γιατί παικταράδες και προσωπικότητες έχουν και οι αντίπαλοι, ειδικά αυτοί με διπλάσιο μπάτζετ. Κι ασφαλώς το τελευταίο που χρειάζεται τώρα είναι «εύκολες» αποδόσεις ευθυνών, πόσω μάλλον στον καλύτερο προπονητή της Ευρωλίγκας, που πήρε μια απόλυτα λογική απόφαση. Κι ας μην βγήκε αυτή τη φορά. Μακροπρόθεσμα μια επιλογή που βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα θα αποδειχτεί περισσότερες φορές σωστή παρά λανθασμένη.

ΥΓ: Σίγουρα αν ο Ολυμπιακός έκανε φάουλ, αν η Εφές έβαζε τουλάχιστον μία βολή και οι ερυθρόλευκοι αποτύγχαναν στην τελευταία επίθεση, πάλι ο Μπαρτζώκας θα έφταιγε για μερικούς. Πιθανότατα στους ίδιους που τώρα τον κατηγορούν γιατί... δεν έγινε φάουλ.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis