Δεν περιμέναμε (ακόμη) μία επιτυχία των μικρών εθνικών ομάδων για να διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα αποτελεί μια αστείρευτη πηγή γνήσιων μπασκετικών ταλέντων. Όμως η χθεσινή πρόκριση της Εθνικής Νέων στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού U20 και το τάιμινγκ στο οποίο αυτή ήρθε αποτελεί ένα σαφές μήνυμα προς τους συλλόγους και στην προκειμένη περίπτωση τους ελληνικούς.
Οι πολύ καλοί ξένοι παίκτες έχουν πλέον ως πρώτη επιλογή τους το ΝΒΑ και δείχνουν αποφασισμένοι να περιμένουν όσο χρειαστεί ένα «παραθυράκι» για να πατήσουν το πόδι τους στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Η Κίνα αρπάζει ολοένα και περισσότερους από αυτούς που όσο δεν βρίσκουν θέση στις ΗΠΑ προτιμούν τα πολλά λεφτά από ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Για όσους περισσέψουν προτεραιότητα αποτελούν τα μεγάλα «πορτοφόλια» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ομάδες με τεράστιο μπάτζετ και αντιστρόφως ανάλογη φορολογία σε αντίθεση με την Ελλάδα, που με αυτά και με αυτά έχει καταλήξει να είναι αν όχι στην τελευταία σίγουρα στις τελευταίες θέσεις των επιλογών των ποιοτικών ξένων.
Αξίζει, λοιπόν, μια ομάδα να ποντάρει σε έναν όχι πάντα δεδομένης αξίας ξένο παίκτη που σαν μισθοφόρος έρχεται στα μέρη μας για να αγωνιστεί αλλά το μυαλό του είναι αλλού και στην πρώτη ευκαιρία θα λακίσει; Μπορεί ένα κλαμπ με στόχους και φιλοδοξίες να δημιουργήσει έναν αξιόλογο κορμό όταν κάθε χρόνο είναι αναγκασμένη να αλλάζει 5-6 ξένους, δηλαδή τη μισή ομάδα, ή να τους περιμένει μέχρι τα βάθη του καλοκαιριού με κίνδυνο να τους χάσει για το ΝΒΑ; Έχει κανένα νόημα να προσπαθούν κάποιοι να επιβάλουν επτά ξένους όταν το ποιοτικό τους επίπεδο διαρκώς πέφτει και αυτό καταδικάζει στην απραξία τα δικά τους παιδιά που περιμένουν καρτερικά για λίγο χρόνο; Τα ερωτήματα είναι μάλλον ρητορικά και η απάντηση είναι η ίδια για τους «αιώνιους», την ΑΕΚ, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ, αλλά και τους μικρομεσαίους της λίγκας.
Μια παρέα παικτών, με ταλέντο αλλά και ψυχή (όπως απέδειξαν ΚΑΙ χθες), που ως επί του πλείστον αγνοήθηκαν από όλους για χρόνια βροντοφωνάζουν από την Κρήτη και προς όλη την Ελλάδα πως αξίζουν την προσοχή μας και των ευκαιριών από τις ομάδες τους. Παιδιά που διψούν για χρόνο και ρόλο, που δεν θα αισθανθούν ποτέ ότι κάνουν χάρη στις ομάδες που φορούν τη φανέλα τους, ούτε απλώς θα περάσουν το χρόνο τους μέχρι να πάρουν το τσεκ και να φύγουν, αλλά που θα εξελιχθούν και θα ωριμάσουν μαζί τους και δυνητικά θα αποτελέσουν έναν κορμό για πολλά χρόνια. Σαν κι αυτόν που οδήγησε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στις επιτυχίες των τελευταίων ετών…
Ο ΠΑΟΚ που αποτέλεσε εξαίρεση στον γενικό κανόνα χρίζοντας περίπου βασικό τον Αντώνη Κόνιαρη δικαιώνεται πανηγυρικά. Όχι μόνο επειδή ψηφίστηκε καλύτερος νέος παίκτης της Α1 ανάμεσα σε (κακά τα ψέματα) μια περιορισμένη λίστα επιλογών, αλλά από την αλματώδη εξέλιξη του παίκτη που δείχνει έτοιμος για την εκτόξευση στο επόμενο επίπεδο. Οι υπόλοιποι δεν έχουν παρά να ακολουθήσουν και σίγουρα δεν θα χάσουν.
Οι εξαγγελίες περί ανανέωσης, ελληνοποίησης και δημιουργίας νέου κορμού μοιάζουν με προεκλογικές υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται ποτέ όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Και ήρθε η ώρα να στηρίξουμε όλοι τα δικά μας παιδιά με τέτοιες, γιατί το αξίζουν, το δικαιούνται και στο τέλος έχουμε την αίσθηση πως θα βγουν όλοι κερδισμένοι.
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
