Τελικά, γιατί υποφέρει η επίθεση του Ολυμπιακού;

Έχοντας διανύσει κάτι λιγότερο από τα 2/3 της regular season στην Ευρωλίγκα, αλλά και με την ομάδα πλέον εδώ και κοντά έναν μήνα πλήρη, χωρίς τραυματισμούς ή νέες προσθήκες στον οργανισμό, το δείγμα πλέον είναι ασφαλές: ο Ολυμπιακός έχει επιθετικό πρόβλημα, που είναι οφθαλμοφανές και όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό απλώς αρνείται να δει κατάματα την πραγματικότητα. Γιατί ούτε νωρίς είναι πλέον, ούτε αναμένονται «ενισχύσεις».

Πέρα από την εικόνα, με τελευταία αυτή στη Βιτόρια που αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα, το πρόβλημα καταδεικνύεται και στατιστικά. Ο Ολυμπιακός που ήταν η δεύτερη καλύτερη επίθεση της περσινής Ευρωλίγκας με βάση το offensive rating (πόντοι ανά 100 κατοχές) είναι πλέον μόλις δέκατος. Σε απόλυτους αριθμούς είναι τρίτος από το τέλος με μόλις 77 πόντους κατά μέσο όρο, πάνω μόνο από Άλμπα και Βαλένθια, ενώ εκτός έδρας δεν ξεπερνά τους 75,8 πόντους ανά αγώνα.

Αρκετά όμως με τις διαπιστώσεις… Ας δούμε τι πραγματικά φταίει και ο Ολυμπιακός υποφέρει επιθετικά τη φετινή περίοδο.

Η έλλειψη ποιότητας στα γκαρντ

Ο Ολυμπιακός επιχείρησε το καλοκαίρι να πάρει έναν γκαρντ που θα κάνει τη διαφορά, «χτυπώντας» παίκτες επιπέδου Μάικ Τζέιμς και Κέντρικ Ναν, ωστόσο αφού δεν κατάφερε να φέρει τους συγκεκριμένους, συμβιβάστηκε με ένα πλάνο διαφορετικό, με παίκτες διαχειρίσιμους μεν, αλλά που δεν μπορούν να κάνουν στην επίθεση με συνέπεια και όχι με κάποιες σπάνιες εκλάμψεις. Ο Κάνααν είναι παραγωγικά με διαφορά ο πιο προικισμένος περιφερειακός, αλλά κι αυτός σπανιότατα θα δημιουργήσει ο ίδιος το δικό του σουτ. Οι υπόλοιποι δεν διαθέτουν ούτε την προσωπική φάση, ούτε τη σταθερότητα στο μακρινό σουτ για να φέρουν το απρόβλεπτο στοιχείο στην επίθεση των «ερυθρόλευκων». Πιθανότατα κάθε ομάδα θα ήθελε στις τάξεις της έναν Γουόκαπ, ακόμη κι έναν Γκος, αλλά με συγκεκριμένο ρόλο κι όχι αναθέτοντάς τους ευθύνες στις οποίες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Και ούτε προφανώς ο Μήτρου-Λονγκ, που ακόμη δεν πάτησε παρκέ στην Ευρωλίγκα, θα είναι η λύση...

Όταν οι πολλές ασίστ γίνονται… πρόβλημα

Αποτελεί προέκταση του προηγούμενου προβλήματος. Ο Ολυμπιακός αντιλαμβανόμενος πως δεν έχει το ατομικό ταλέντο που χρειάζεται, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ομαδικό παιχνίδι και τις συνεργασίες για να γίνει παραγωγικός στην επίθεση. Και παρότι κάθε προπονητής θα ήταν ευτυχισμένος αν η ομάδα του ήταν τόσο ψηλά στους στατιστικούς δείκτες των ασίστ, για τους «ερυθρόλευκους» τελικά αυτοί δείχνουν και το πρόβλημα. Ο Ολυμπιακός είναι μεν η πρώτη ομάδα σε πόντους που προέρχονται από ασίστ με το εντυπωσιακό 71,1%, αλλά αυτό διαβάζεται κι ανάποδα: είναι ο… τελευταίος σε πόντους που έρχονται χωρίς ασίστ, άρα κυρίως με προσωπική φάση. Ακόμη και η πιο καλοκουρδισμένη μηχανή του κόσμου κάποτε θα βραχυκυκλώσει κι αυτές τις στιγμές (που στην Ευρωλίγκα του υψηλού ανταγωνισμού και του σκάουτινγκ που ξεψαχνίζει τα πάντα είναι πολλές) είναι αναγκαίο το ατομικό ταλέντο.

Δύο μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα στο σουτ

Για ομάδα που βασίζεται τόσο στις συνεργασίες και παρά τις δυσλειτουργίες της μπορεί να δημιουργεί καλά σουτ, ο Ολυμπιακός παίρνει όχι ικανοποιητικό βαθμό στις εκτελέσεις από μακριά. Το 37,2% που έχουν οι «ερυθρόλευκοι» στα τρίποντα δεν μοιάζει κακό, αλλά… είναι αν ιδωθεί υπό συγκεκριμένο πρίσμα: από τα 204 τρίποντα που έχουν πετύχει οι παίκτες τους, οι Κάνααν (54) και Πίτερς (44) έχουν σχεδόν τα μισά. Παράλληλα, ενώ εκείνοι σουτάρουν με 46,6% και 55% αντίστοιχα, οι υπόλοιποι εκτελούν με μόλις 30,3% (106/353).

Εγκλωβισμένος σε χαμηλό τέμπο

Κι αυτό το ζήτημα είναι απότοκο των δύο προηγούμενων. Ο Ολυμπιακός είναι αργός στο μισό γήπεδο. Δεν διαθέτει σε καμία περίπτωση την περσινή ροή στην επίθεσή του, αλλά απεναντίας εκτελεί πολύ συχνά στα τελευταία δευτερόλεπτα αναζητώντας εκβιαστικά την καλύτερη δυνατή επιλογή και έναν ήρωα της τελευταίας στιγμής που δεν έχει στο ρεπερτόριό του τέτοια στοιχεία. Κάπως έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν φτάσει να παίζουν με διαφορά στον μικρότερο αριθμό κατοχών στην Ευρωλίγκα, με μόλις 66,4 ανά αγώνα, πίσω ακόμη κι από την αποκρουστική Αρμάνι Μιλάνο (68,3) που είναι προτελευταία.

Το κακό να έχεις δύο… ίδιους top level σέντερ

Για οποιαδήποτε ομάδα θα ήταν ευλογία να έχει κάποιον εκ των Φαλ και Μιλουτίνοφ. Όμως η παρουσία αμφότερων στον Ολυμπιακό έχει προκαλέσει κάποιες δυσλειτουργίες, καθώς δεν έχει συνδυαστεί με κάποια από τα παραπάνω απαιτούμενα. Έχοντας σταθερά στο παρκέ έναν σέντερ-σημείο αναφοράς με σχεδόν ίδια χαρακτηριστικά, οι «ερυθρόλευκοι» γίνονται πολύ προβλέψιμοι. Πολλά από τα… πολλά εσχάτως λάθη τους γίνονται στις πολυαναμενόμενες πάσες τροφοδότησης των σέντερ. Αναζητώντας, δε, μονίμως τις κατάλληλες γωνίες πάσας για τους σέντερ ή τα μις ματς που έχουν σχεδόν απέναντι σε όλα τα πεντάρια της Ευρωλίγκας, η επίθεση μοιάζει να μπλοκάρει, να αργεί και να μην έχει ροή. Συν τοις άλλοις, όντες αμφότεροι παίκτες που παίζουν με πλάτη και όχι πικ εν ρολ, απουσιάζει από το επιθετικό παιχνίδι αυτή η ποικιλομορφία, που έδιναν π.χ. πέρσι Μπλακ και Μπολομπόι, που δεν συγκρίνονται μεν ποιοτικά με τον Μιλουτίνοφ αλλά επέτρεπαν στα γκαρντ να συνεργαστούν με τους ψηλούς με διαφορετικό τρόπο.

Ο Μπαρτζώκας ξέρει καλύτερα και είναι η λύση, όχι το πρόβλημα

Ο Ολυμπιακός ασφαλώς πρέπει και μπορεί να παίξει καλύτερα, ακόμη και με αυτές τις δομικές αδυναμίες. Οι ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα, άλλωστε, πάντα χρειάζονται προπονήσεις και χρόνο για να βρουν ρυθμό και φέτος η διαδικασία αυτή καθυστέρησε λόγω τραυματισμών, καταπόνησης και συνεχούς εισόδου νέων παικτών. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός πως φαίνεται να έγιναν αστοχίες στο χτίσιμο του ρόστερ, με προσθήκες που δεν μπορούν να βοηθήσουν είτε άμεσα είτε… γενικά την ομάδα να είναι σε top level.



Η εμπιστοσύνη στον προπονητή πάντως, όχι γιατί… έτσι αλλά γιατί την κέρδισε και την αξίζει, είναι ο μοναδικός τρόπος για να βελτιωθεί ο Ολυμπιακός. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ξέρει καλύτερα από όλους τι συμβαίνει και αναγνωρίζει το πρόβλημα, έστω κι αν δεν το… διαλαλεί δείχνοντας εμπιστοσύνη μέχρι τέλους στους παίκτες του. Αυτός είναι η λύση και όχι το πρόβλημα! Μπορεί αυτή τη στιγμή όλα να φαντάζουν δυσοίωνα, αλλά μια ψύχραιμη ματιά στη βαθμολογία φέρνει τον Ολυμπιακό έβδομο, μόλις μια νίκη από την εξάδα και με ένα βατό πρόγραμμα στις εναπομείνασες 13 αγωνιστικές. Κι αν ο Ολυμπιακός μπει στα playoffs θα είναι κακός μπελάς για όλους, ακόμη και για τη Ρεάλ.

Follow @ChristosRobolis