Η απόφαση του Αβραάμ

ΟΑβραάμ Παπαδόπουλος ήταν κατηγορηματικός στην επιλογή του: ή με δίνετε μεταγραφή στον Ολυμπιακό ή πουθενά. Πουθενά… προσωρινά για ένα χρόνο. Μετά αποφασίζω εγώ τι χρώμα θα έχει η φανέλα που θα φοράω τις επόμενες αγωνιστικές περιόδους. Ηθικό δίδαγμα για τον Παναθηναϊκό: με τα εκατομμύρια της προσφοράς δεν αγοράζεις την ομάδα στην οποία αγωνίζεται ο ποδοσφαιριστής που σε ενδιαφέρει να εντάξεις στο δυναμικό σου, αλλά τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Που σημαίνει ότι πρώτα και πάνω από όλα οφείλεις να εξασφαλίσεις τη σύμφωνη γνώμη του και κατόπιν να ξεκινήσεις τις διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση.

Τώρα αν υποπέσει στην αντίληψή σου ότι ο ποδοσφαιριστής δεν καλοβλέπει την περίπτωση να βαδίσετε μαζί τα επόμενα χρόνια, τότε μην ανεβάζεις την τιμή, διότι δεν είναι αυτό που θα τον «ψήσει» να αλλάξει γνώμη διώχνοντας τους όποιους ενδοιασμούς του, αλλά επένδυσε στην προσωπική επαφή.

Σε αυτήν επένδυσαν τα τελευταία τρία χρόνια περίπου με διάφορους τρόπους οι άνθρωποι του Ολυμπιακού. Κι γι' αυτό τον κέρδισαν. Αυτό που καταλάβαινε ο Αβραάμ Παπαδόπουλος κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ήταν ότι στον Παναθηναϊκό τον ήθελαν -και πολύ μάλιστα- ως μια ακόμη επιτυχημένη μεταγραφή που θα τους καταστήσει κυρίαρχους στον μεταγραφικό τομέα. Στον Ολυμπιακό απλώς ήθελαν τον παίκτη! Αυτόν στον οποίο θα παρέδιδαν τη φανέλα του κεντρικού αμυντικού χωρίς καμία αμφιβολία ότι θα τους βγάλει ασπροπρόσωπους.

Στον Παναθηναϊκό, αντίθετα, ένιωθε ότι θα είναι ένα από τα φετινά ακριβά αποκτήματα ανάμεσα στους 18 παίκτες που θα στελεχώσουν το ρόστερ της ομάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα τον αξιοποιούσαν ούτε ότι στον Παναθηναϊκό ο Αβραάμ δεν θα ξεδίπλωνε τις αγωνιστικές του αρετές, αλλά όπως και να το κάνουμε, είναι διαφορετικό να εκφράζει κάποιος την πίστη στις ικανότητές σου, ανεβάζοντας απλώς την τιμή της αγοραστικής σου αξίας και άλλο να στο εκφράζει κατά πρόσωπο.

Η ανασφάλεια που νιώθει ένας ποδοσφαιριστής όταν αποφασίσει να αλλάξει περιβάλλον είναι τεράστια. Πολύ δε περισσότερο όταν γνωρίζει ότι η επόμενη κίνηση είναι αυτή που θα καθορίσει την καριέρα του. Αν στην τιμή του αλλάζουν τα νούμερα μπροστά από τα μηδενικά, δεν τον ενδιαφέρει και τόσο. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν θα τα πάρει ο ίδιος, η ομάδα του θα τα καρπωθεί. Αυτό που τον καίει λοιπόν είναι το περιβάλλον που θα συναντήσει και κυρίως αν το περιβάλλον τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις όποιες αντιξοότητες, ώστε να συνεχίσει να είναι πρωταγωνιστής.

Οποιος λοιπόν τον πείσει ότι το νέο του σπίτι είναι η ομάδα που θα αγωνίζεται και θα νιώθει το ίδιο άνετα με αυτό που εγκαταλείπει, η μεταγραφή έχει τελειώσει πριν καλά καλά συζητηθεί το οικονομικό. Θυμάμαι στο παρελθόν τουλάχιστον δύο ανοιχτές δηλώσεις του Σάββα Θεοδωρίδη, στις οποίες τόνιζε πόσο πολύ του αρέσει ως παίκτης ο Αβραάμ και πόσο θα τον ήθελε στην ομάδα του.

Ανάλογη από τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει. Κι αν νομίζετε ότι τελικά δεν ήταν αυτό που μέτρησε στην τελική του κρίση, τότε ας περιμένουμε να ακούσουμε τι θα πει ο ίδιος όταν θα του τεθεί η ερώτηση.