Σοβαρός Τεν Κάτε, σοβαρή ομάδα

Το «πράσινο θεώρημα» που δύσκολα αμφισβητείται λέει «Σοβαρός Τεν Κάτε, σοβαρή ομάδα». Κέρδος και για τους δύο η πρόκριση στον επόμενο γύρο. Μέχρι τότε βλέπουμε. Ο Παναθηναϊκός χθες όφειλε να παίξει για δύο... παιχνίδια. Για το χαμένο της Πράγας και για τον επαναληπτικό. Χωρίς πειραματισμούς και αυθαίρετες επινοήσεις από τον πάγκο, η ομάδα δείχνει να λειτουργεί τουλάχιστον ικανοποιητικά. Μέσα από την αρχή ο Λέτο στα αριστερά, μέσα ο Κατσουράνης, δεξί μπακ ο Μουν και δίπλα στον Βύντρα ο Σαριέγκι.

Στο πρώτο μέρος οι «πράσινοι» πίεσαν ψηλά, με πρώτο και καλύτερο τον Κατσουράνη –μάστορα σε τέτοιου είδους μερεμέτια–, είχαν πάθος, πείσμα και αποφασιστικότητα. Χαρακτηριστικά που κατάφεραν να κρύψουν με επιτυχία τις όποιες αδυναμίες του Παναθηναϊκού στον τομέα της ανάπτυξης. Γρήγορα οι ταμπουρωμένοι στην άμυνα Τσέχοι αντιλήφθηκαν πως το κάθε δευτερόλεπτο θα έμοιαζε με αιώνα.

Το σκορ άνοιξε την κατάλληλη στιγμή. Στα τελευταία δευτερόλεπτα του πρώτου μέρους. Το άγχος άλλαξε στρατόπεδο και η υπόθεση πρόκριση έκλεινε το μάτι πονηρά στους «πράσινους». Με τον αέρα του νικητή ο Παναθηναϊκός πήρε αμπάριζα τη Σπάρτα στα πρώτα κρίσιμα και καθοριστικά λεπτά του δεύτερου μέρους. Με τον Σαλπιγγίδη σε ρόλο δεξί χαφ-εξτρέμ οι χώροι άνοιξαν και οι άπειροι και ανίκανοι να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις Τσέχοι βρέθηκαν γρήγορα με το σκορ του αποκλεισμού στις πλάτες τους.

Από εκεί και πέρα, μετράει η διαχείριση. Ο έλεγχος του ρυθμού, το κράτημα της μπάλας και η σωστή κατανομή δυνάμεων ώστε η ομάδα να αντέξει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Στον τομέα αυτόν ο Παναθηναϊκός έδειξε να παρουσιάζει κενά. Να μην μπορεί να κρατήσει σταθερό τέμπο. Λογικό, αν σκεφθεί κανείς ότι μιλάμε μόλις για το δεύτερο επίσημο ματς της φετινής σεζόν και η υπερπροσπάθεια για την πολύτιμη πρόκριση, ακόμη και η ψυχολογική πίεση λειτούργησαν αρνητικά στο σύνολο των παικτών.

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Τις συνέπειες από την έλλειψη ρυθμού σ' ένα τόσο κρίσιμο ματς θα έπρεπε να τη σκεφτούν οι υπεύθυνοι όταν έκαναν τα εύκολα δύσκολα στο πρώτο παιχνίδι στην Πράγα. Οι πολυπόθητες, πάντως, βοήθειες και ενισχύσεις από τον πάγκο δεν ήρθαν. Ο Παναθηναϊκός λεπτό προς λεπτό έδειχνε να χάνει δυνάμεις, να αποσυντονίζεται. Το καθαρό μυαλό αργά αργά παραχωρούσε τη θέση του στη σύγχυση.

Η συνοχή διασπάστηκε και οι ισορροπίες κινδύνεψαν να διαταραχθούν. Ευτυχώς που η Σπάρτα δεν έδειξε ικανή για ανατροπές. Το γκολ του Σαλπιγγίδη στην παραδομένη αμυντικά Σπάρτα έκλεισε με τον ευτυχέστερο τρόπο το κεφάλαιο της πιο αγχώδους πρόκρισης του Παναθηναϊκού στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία χρόνια. Τέλος καλό. Για το «όλα καλά» θέλει ακόμα δουλειά.