Στου ΟΑΚΑ τα πλακάκια κάθονται δυο Ουκρανάκια

Παράξενα πράματα συμβαίνουν. Οταν η Ουκρανία ήταν γεμάτη από βίζιτες κανείς δεν φοβόταν μην κολλήσει τίποτα και όλοι εκδήλωναν την επιθυμία να ταξιδέψουν για εκεί, ενώ τώρα που φτερνίστηκαν μερικοί, όλους τούς έπιασε ο φόβος μην αρπάξουν τον ιό της γρίπης. Ρε, πώς αλλάζουν οι καιροί...

Οι άνθρωποι της Εθνικής δείχνουν να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στο εκτός έδρας παιχνίδι. Κοιτάζουν να μας κάτσει η περίπτωση να παίξουμε κεκλεισμένων των θυρών. Οχι μόνο χωρίς θεατές αλλά και με ένα… τέρμα, αυτό των αντιπάλων, θα πρότεινα εγώ, αλλά πάλι αν δεν είμαστε σοβαροί δεν βλέπω να προκρινόμαστε. Το κρίσιμο ματς είναι το εκτός έδρας, αλλά το για αυτούς εκτός έδρας!

Και λίγο… εκτός για μας αφού το ενδιαφέρον των Ελλήνων φιλάθλων κινείται σε επίπεδα ανάλογα με τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται αυτή την περίοδο στην Ουκρανία. Υπό το μηδέν! Κακά τα ψέματα, η Εθνική μας με τις τελευταίες εμφανίσεις της δεν έχει πείσει τη φίλαθλη κοινή γνώμη ότι αξίζει να μας εκπροσωπήσει στην κορυφαία παγκόσμια ποδοσφαιρική διοργάνωση.

Τα δύο ματς που απομένουν τής δίνουν τη δυνατότητα να επανορθώσει. Να σβήσει τις μουντζούρες και στη θέση τους να εμφανίσει μια απλή ζωγραφιά συμπαθητική και αξιοπρόσεκτη. Ο χρόνος εξάλλου δεν της επιτρέπει κάτι περισσότερο.

Για να έχει βάσιμες ελπίδες πρόκρισης, η Εθνική σήμερα θα πρέπει να κερδίσει. Η ισοπαλία με οποιοδήποτε σκορ ή χωρίς σκορ μειώνει δραματικά τις πιθανότητες για ταξιδάκι στη χώρα του Μαντέλα, που πριν από λίγες μέρες καβατζάρισε τα ενενήντα και συνεχίζει ακάθεκτος.

Επειτα από ένα ισόπαλο αποτέλεσμα, όσο και αν αυτό συνοδεύεται από τετριμμένες δηλώσεις του στυλ «Πάμε για νίκη, τίποτα δεν χάθηκε», εκεί στο κρύο, που είναι καιρός για δύο, ένας θα πανηγυρίσει το Ο.Κ. της συμμετοχής στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής -και αυτός δύσκολα να μιλάει την ελληνική!

Με την εικόνα της Εθνικής που έχω στο μυαλό από τις πρόσφατες αναμετρήσεις, ειλικρινά δεν βλέπω με ποιον Δούρειο Ιππο θα μπορούσαμε να τους ξεγελάσουμε. Γιατί στα ίσα το βλέπω κομματάκι δύσκολο. Ισως αν τους βρίσκαμε σε κακή μέρα, με τη βασική προϋπόθεση, βέβαια, η δική μας απόδοση να είναι πολύ καλή. Να είναι μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων. Οπως εκείνη με την Τουρκία στο «Αλί Σαμί Γεν».

Γιατί να τους τρακάρουμε αδιάφορους, λίγο απίθανο. Στις τελευταίες εμφανίσεις τους οι πρώην πολίτες της Σοβιετικής Ενωσης έδειξαν μεγάλη βελτίωση και συγχρόνως τεράστια επιθυμία να ταξιδέψουν νότια, σε μέρη ζεστά και εύκρατα. Μια ομάδα με ταλέντο, θέληση και μπόλικες δόσεις ποδοσφαιρικής προσωπικότητας απέναντι σε μια γερασμένη, κουρασμένη ομάδα, που πασχίζει με κόλπα και αλχημείες να αποδείξει ότι δεν έχει κλείσει ο ιστορικός κύκλος της.

Και το χειρότερο; Το παιχνίδι δεν διεξάγεται Παρασκευή και 13 μήπως και καταφέρουμε να τους καντεμιάσουμε, αλλά δυστυχώς για μας μια μέρα μετά.

Το φορμάρισμα του Κατσουράνη, η ποδοσφαιρική ενηλικίωση του Νίνη, η σταθερή παρουσία του Σαμαρά, το διαρκές πάθος του Καραγκούνη, η ρέντα με τη φανέλα της Εθνικής του Γκέκα, η σοβαρότητα του Αβραάμ είναι ικανά για να νικήσουν μια αξιόπιστη άμυνα στελεχωμένη από ποδοσφαιριστές όπως ο πορτιέρο Πιάτοφ, ο στόπερ Χατσερίντι (που τρέχει στις φλέβες του αίμα ελληνικό), ο παρτενέρ του, Τσιγκρίνσκι, και ο πάντα σε κίνηση Ράκιτσκι και μαζί ένα σύνολο παικτών που αν αποφασίσουν να ανεβάσουν ταχύτητα θα μας έχουν λαχανιάσει από το πρώτο εικοσάλεπτο; Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε...