Από το κρύο στη ζέστη

H Εθνική πραγματοποίησε τη μεγάλη εμφάνιση την κατάλληλη στιγμή. Λίγο πριν από το σημείο μηδέν. Σβήνοντας τη μετριότητα των προηγούμενων παιχνιδιών. Μια Εθνική με πάθος, με δύναμη, που πίστεψε στη μεγάλη υπέρβαση και την κατόρθωσε.

Ενα παιχνίδι στα μέτρα μας. Από αυτά που όσο κι αν διαρκέσει, 90 λεπτά, πέντε ώρες, μία αιωνιότητα, η Εθνική αποκλείεται να δεχθεί γκολ. Διπλή άμυνα ζώνης και χτύπημα στην κόντρα. Στήθηκε το αντάρτικο. Στην πρώτη κόντρα σταθήκαμε άτυχοι. Στη δεύτερη ο Σαλπιγγίδης έγραψε ιστορία. Και μετά, τα γνωστά. Το έχουμε μάθει το μάθημα απέξω κι ανακατωτά. Κάνουμε το γήπεδο σπιρτόκουτο, κλείνουμε μέσα τον αντίπαλο και τον ελευθερώνουμε όταν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη του παιχνιδιού.

Η Ουκρανία δεν μας απείλησε σοβαρά σχεδόν ποτέ. Μία Ουκρανία σοκαρισμένη από το γκολ που δέχτηκε, ασύνδετη, πρόχειρη, χωρίς καθαρό μυαλό και ανίκανη να αναπτυχθεί. Σιγά σιγά, λεπτό με το λεπτό, ο πανικός φαινόταν σε κάθε κίνηση των αντιπάλων.

Οταν βλέπεις σε μία ομάδα που χρειάζεται δύο γκολ για να περάσει στο επόμενο Μουντιάλ τα πλάγια άουτ να τα εκτελεί ο Σεβτσένκο, καταλαβαίνεις ότι την έχει πιάσει «θάλασσα». Τέτοια δώρα η Εθνική μας δεν τα αφήνει ανεκμετάλλευτα. Ο Αλίεφ παραπατούσε, ο Σεβτσένκο είχε μπλοκαριστεί, ο Μιλέφσκι ήταν σκιά του εαυτού του και η έκφραση στο πρόσωπο του Μιχαϊλιτσένκο για την επιλογή του Τίμοστσουκ στο 86' να σουτάρει με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο τα λέει σχεδόν όλα.

Η Εθνική μας είναι γεννημένη για τέτοια παιχνίδια. Ματς που θέλουν θράσος, ψυχή και έξυπνη διαχείριση. Μεγάλη εμφάνιση του Τζόρβα, ηγετική φυσιογνωμία ο Κατσουράνης, συγκινητικοί οι Πλιάτσικας, Μόρας, Παπασταθόπουλος, μια νέα γενιά που με την παρουσία της δείχνει να διψά για διακρίσεις.

Πολλά χιλιόμετρα από τον Χαριστέα, μεγάλο παιχνίδι από τον Σπυρόπουλο, δύναμη και μυαλό από τον Κυργιάκο, ροκάνισμα χρόνου από τον Κατσουράνη, αίσθηση του χώρου από τον Σαλπιγγίδη. Τα παιδιά μας κρατούσαν τη μεγάλη εμφάνιση για το τέλος. Οπως και τότε, στο ματς με την Τουρκία. Τους αξίζουν συγχαρητήρια.