Αν οι οπαδοί της Μπανταλόνα έχουν τα ίδια χούγια με τους Ελληνες, αν αγαπάνε να ανατρέχουν στο παρελθόν για να πικάρουν τον εκάστοτε αντίπαλο, θα υποδεχθούν απόψε τον Ολυμπιακό με αφίσες του Κορνέλιους Τόμπσον. Εκείνος ο χοντρούλης φόργουορντ από τις ΗΠΑ έγινε ο άνθρωπος που γκρέμισε το «ερυθρόλευκο» όνειρο μια ανάσα πριν αυτό γίνει πραγματικότητα.
Ταυτόχρονα, μας έκανε να μιλάμε για κατάρα. «Αφού δεν το πήρε ούτε τώρα ελληνική ομάδα, δεν θα το πάρει ποτέ», λέγαμε φεύγοντας από το Τελ Αβίβ τον Απρίλιο του 1994. Υπερβολές αποδείχθηκαν όλα αυτά. Δύο χρόνια αργότερα, στο Παρίσι, η Ελλάδα πανηγύρισε το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών, χάρη στον Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς, του Ντομινίκ, του Βράνκοβιτς, του Γιαννάκη, του Αλβέρτη, του Οικονόμου. Ο Ολυμπιακός έγραψε τη δική του εποποιία την άνοιξη του 1997, στη Ρώμη, με Ιβκοβιτς, Ρίβερς, Σιγάλα, Φασούλα, Τάρλατς, Τόμιτς. Το Τελ Αβίβ εδραίωσε στο ευρωπαϊκό στερέωμα τον θρύλο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά δεν ήταν αρκετό για να φράξει τον δρόμο του Ολυμπιακού, ούτε των στραπατσαρισμένων στα φάιναλ φορ της περιόδου 1988-95 ελληνικών ομάδων. Καταραμένο αποδείχθηκε μόνο για τον Γιάννη Ιωαννίδη.
«Δεν χάνεται με τίποτα το τρόπαιο», θυμάμαι ότι έλεγαν λίγες ώρες πριν από τον τελικό του «Γιαντ Ελιάου» φίλοι και εχθροί. Ο Ολυμπιακός του Πάσπαλι και του Τάρπλεϊ έμοιαζε με πανίσχυρο πολεμικό άρμα, έτοιμο να ισοπεδώσει το χλομό αουτσάιντερ από την Καταλωνία. Οι περπατημένοι, όμως, έβλεπαν την καταστροφή να πλησιάζει ολοταχώς. Ο Ολυμπιακός είχε αφιερώσει όλες τις δυνάμεις του στον ελληνικό ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό και άρχισε να γλεντάει πολύ πριν φτάσει το νήμα.
Θυμάστε πώς πανηγύρισε τη νίκη επί του «τριφυλλιού» ο Ιωαννίδης; Αν όχι, αξίζει να ψάξετε το βίντεο. Γροθιές σφιγμένες, πουκάμισο κάθιδρο, βλέμμα αφιονισμένο, αγκαλιές, φιλιά, ένθεη μανία. Σαν να είχε κατακτήσει το Κύπελλο. Για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, αυτή η νίκη επί των «πρασίνων» ισοδυναμούσε όχι με ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά με δέκα. Και δέκα που ακολούθησαν την επόμενη χρονιά στη Σαραγόσα, είκοσι!
Η κούπα, όμως, κατέληξε σε ξένα χέρια. Ακόμα γελάει σαρδόνια όσο σκέφτεται τα δώρα που του χάρισαν οι Δαναοί εκείνη τη διετία (ειδικά το '94) ο Ομπράντοβιτς. Εστω αγκομαχώντας, ο Ολυμπιακός μπήκε στον τελικό αποφασισμένος να δικαιώσει τον τίτλο του φαβορί και κράτησε το προβάδισμα, ισχνό έστω, έως το 32'. Κάπου εκεί σώθηκαν οι μπαταρίες και έπαψε να λειτουργεί ο αυτόματος πιλότος. Ο Ιωαννίδης, παγιδευμένος σε άγχος που θα έλιωνε ακόμα και ατσάλι, μετέφερε στους ώμους των παικτών αφόρητη πίεση κι έκανε τα χέρια τους να τρέμουν.
Ξέγνοιαστη η Μπανταλόνα ροκάνισε τη διαφορά και χτύπησε κατευθείαν στην καρωτίδα το ξεψυχισμένο θηρίο. Το τρίποντο-μαχαιριά του Κόρνι Τόμπσον και οι άστοχες βολές («μία συν μία») του Ζάρκο Πάσπαλι στο φινάλε δεν ήσαν παρά η κορύφωση του δράματος. Οι «βάζελοι» χαχάνιζαν στην κερκίδα, οι «γαύροι» παρηγορήθηκαν με το ροζ φύλλο του καυτού ημιτελικού, οι ξένοι ξεπροβόδισαν τους βάρβαρους Ελληνες με κατάρες και η ευκαιρία για το πρώτο αίμα πήγε χαμένη. Η Ελλάδα έμελλε να επιστρέψει δριμύτερη, ο Ολυμπιακός επίσης, ο Γιάννης Ιωαννίδης όμως όχι.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
