Ο δικός μου βασιλιάς (SportDay / Στέφανος Χάρης)

Δεκαεπτά αγώνες στη σειρά μόνο με νίκες είχε η Ιντερ. Ωσπου έπεσε πάνω στον Μαλεζάνι, τον δικό μου Αλμπέρτο. Κι ο ήρωάς μου παραλίγο να τη νικήσει. Η Ιντερ πήρε μια ισοπαλία, αλλά υποκλίθηκε στον Αλμπέρτο. Αφού κατέκτησε την Ελλάδα, αυτός ο Ιουστινιανός των πάγκων κατακτάει και την Ιταλία. Τον βλέπετε στο σκίτσο υπέροχο, όπως ακριβώς τον λατρέψαμε. Ενας ανώτερος άνθρωπος, ένας γαλαζοαίματος της μπάλας, ένας βασιλιάς…

Θα το γράψω κι ας πουν ό,τι θέλουν: Δικαίωση Τζίγκερ!

Η θεία μου η Λουκρητία ήταν χάλια χθες γιατί έχασε η Τάμτα στη Eurovision. «Αν τη στέλναμε θα κερδίζαμε», μου εξήγησε. «Θα μας ψήφιζαν όλες οι ανατολικές χώρες γιατί το κορίτσι είναι δικό τους», συνέχισε. Κανείς δεν σκέφτεται σοβαρά την εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό – έχει δίκιο η θεία μου. Ο μόνος που καταλαβαίνει από Ευρώπη και τραγούδι είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης, αλλά ξέχασαν να τον βάλουν στην κριτική επιτροπή. Θα 'κανε μια δήλωση ο Ντέμης «προτιμώ μια Εurovision από δέκα πρωταθλήματα» και θα είχε ένα μπούσουλα η επιτροπή. Ενώ αν βάλεις σε μια τέτοια τον Πέτρο Κωστόπουλο τι να περιμένεις; Πότε έκανε πορεία στην Ευρώπη για να ξέρει;

Η δήλωση του Ορφανού ότι ο Καραμανλής του ζήτησε να πατάξει τη βία προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από όποιους τη βία τη γουστάρουν. Το ανατρεπτικό κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στον «Πρωταθλητή» και στη στήλη «Το Δέκα το καρό». Πρέπει να το έχει γράψει ο Μπακούνιν.

«Γιατί έχει βία ο καθένας μας στο γήπεδο;», αναρωτιέται με μικρή δόση σουρεάλ ελληνικών, είναι αλήθεια, ο συντάκτης. Και απαντά: «Γιατί δεν περνάει καλά στην προσωπική του ζωή. Κουβαλάει άλλα πράγματα από το σπίτι του, τη δουλειά του, τον τρόπο ζωής του γενικότερα και αναζητάει ένα χώρο να ξεσπάσει. Οταν ακόμα καλά καλά δεν μπορεί να σπουδάσει από τις καταλήψεις στην Ελλάδα, όταν μπαίνει κάποιος στη δουλειά και ούτε λίγο ούτε πολύ μαθαίνει ότι θα πρέπει να δουλέψει άλλα σαράντα χρόνια για να βγει στη σύνταξη, όταν τον υποχρεώνουν να στριμωχτεί επί ώρες σε μια ουρά στην εφορία για να δηλώσει ένα ακίνητο πριν από τον καινούργιο νόμο, τι θα κάνει; Κάθε μέρα δοκιμάζονται τα νεύρα μας κι οι αντοχές μας. Ή μήπως υπάρχει η απόλυτη ηρεμία ή έστω η γαλήνη στην προσωπική μας ζωή, αυτή που κάνουμε έξω από το γήπεδο, ώστε να μπορούμε να είμαστε ήσυχοι όταν παρακολουθούμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα;».

Μην απαντάτε στις απορίες, φτιάξτε καμιά Μολότοφ και πηγαίνετε στο Καραϊσκάκη. Να η συνέχεια:

Στον «Πρωταθλητή» βρήκα και μια εντυπωσιακή αποκάλυψη, την οποία καλό είναι να μοιραστούμε. Γράφει ο «Κύριος Πρόεδρος», σχολιάζοντας τη δήλωση του Γιάννη Βαρδινογιάννη να μην είναι πρωταγωνιστής ο διαιτητής στο κυριακάτικο ντέρμπι:

«Εχει διπλό ρόλο και στόχο ο Τζίγκερ:
1ον: Να επηρεάσει σαφώς τον "πρωταγωνιστή", όπως τον εννοεί ο κ. Βαρδινογιάννης, τον διαιτητή δηλαδή…
2ον: Να έχει ετοιμάσει το κλίμα ούτως ώστε σε μια πιθανή αποτυχία να έχει "στηρίγματα" για να χρεώσει την ήττα. Για τον Παναθηναϊκό υπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος σε αυτό το ματς. Να δημιουργηθεί ένας νέος μύθος, ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός "και μισός μπορεί να νικήσει" τον πλήρη και σε πλήρη ετοιμότητα αιώνιο αντίπαλό του. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για το αφεντικό του Παναθηναϊκού. Μην ξεχνάμε πως στο βάθος ετοιμάζεται, όσο κι αν από σεμνότητα και στάση ζωής δεν βγαίνει τίποτα μπροστά, ένας εσωτερικός "αντίπαλος". Ο "ενιαίος και αδιαίρετος" Παύλος. Ετοιμάζει τη δική του "πράσινη" εφημερίδα, η οποία φυσικά θέλει να "εισπράξει" κάθε δυσαρεστημένο οπαδό του Παναθηναϊκού».

Νομίζω ότι το καταλάβατε. Ο μεγάλος φόβος του Τζίγκερ είναι να μη διαβάζουν οι οπαδοί του ΠΑΟ την εφημερίδα του Γιαννακόπουλου! Νόμιζα ότι ο Τζίγκερ είχε πετρέλαια. Λάθος! Στις ελεύθερες ώρες του πουλάει εφημερίδες…

Στην «Ηχώ» διάβασα το βιογραφικό του διαιτητή της Κυριακής, Γιώργου Κασναφέρη. Οταν η λογοτεχνία συνάντησε το σοφτ πορνό:

«Αν ζούσε στην Αθήνα του Περικλή, δύσκολα θα γλίτωνε τον λιθοβολισμό! Το "άνδρες Αθηναίοι", βλέπετε, το θεωρούσαν ίσο με… εκατό μετάλλια ανδρείας! Τιμή τους και καμάρι τους! Φανταστείτε να μάθαιναν, λοιπόν, ότι κάμποσους αιώνες μετά, ένα γέννημα της αθηναϊκής γης (χωρίς μανδύα και σανδάλια, αλλά με… σορτσάκι και εξάταπα) θα πέταγε τη σκούφια του για να πετάξει από πάνω του τούτο το "Αθηναίος", για να γίνει… Αργολέας (που 'σαι, Τζάρτζανε, να μας στείλεις το εξώδικο)! Σκέτη προδοσία για τα χούγια των καιρών, αλλά, για την εποχή του… Μποσμάν, ποιες πατρίδες και αλογάκια κουνιστά; Αν το καλοσκεφθεί κανείς, τις διττές υποστάσεις ο 40χρονος (τέως) διευθυντής αθλητικού οργανισμού του Δήμου Αμαρουσίου (της… Αργολίδας άραγε;) λες και… τις κυνηγά! Ολοι, ας πούμε, παραδέχονται ότι, βάσει ικανοτήτων, είναι ίσως ο κορυφαίος Ελλην διαιτητής. Την ίδια, όμως, ώρα οι μισοί βράζουν σαν μαθαίνουν ότι τους έλαχε στη σέντρα! Το βιογραφικό του, πάλι, αναφέρει ότι ομιλεί την αγγλικήν. Η πιάτσα, όμως, βουίζει για… τα "γαλλικά", που -καταπώς λένε, όρκο δεν παίρνουμε- ενίοτε εκστομίζει για να μην του πάρουν, λέει, οι παίκτες τον αέρα! Αμ, το άλλο; Βγείτε στον δρόμο και ρωτήστε τους περαστικούς ποια ομάδα θεωρούν ότι συμπαθεί! Ε, οι…έντεκα στους δέκα θα σου πούνε "Ολυμπιακός"! Οι… οκτώ συνοδεία αναθεμάτων για εκείνο το αλήστου μνήμης πέναλτι του Αλεξανδρή στην Καβάλα! Κι όμως, δύο φορές τον πέτυχε τον "γαύρο" σε τελικό Κυπέλλου και η "ρόμπα" (2-4 απ' τον ΠΑΟΚ, 1-3 από Παναθηναϊκό) δεν έλεγε να… κουμπωθεί με τίποτα! Ψες τον έβαλαν να διευθύνει το ντέρμπι "αιωνίων" και κάποιοι… ανατρίχιασαν! Δικαίως, αδίκως, Κυριακή κοντή γιορτή…»

Κουμπωθείτε, ήρθε η άνοιξη, αλλά κάνει ακόμα κρύο…