Περικοπές μισθών στην «πλούσια» Πρέμιερσιπ (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Στη Γιουνάιτεντ την «κρυάδα» των περικοπών θα την πάρει πρώτος ο Ρονάλντο, που συζητεί την επέκταση του συμβολαίου του, το οποίο λήγει το 2010.

Στην Αγγλία, στην πρώτη περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που πήραν οι ομάδες από την πώληση των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων ξοδεύτηκε σε μεταγραφές και συμβόλαια ποδοσφαιριστών. Το γεγονός αυτό αφενός μεν δεν επέτρεψε στις περισσότερες ομάδες να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο τρόπο τα έσοδα από την τηλεόραση και αφετέρου έκανε τους ποδοσφαιριστές και τους μάνατζερ υπερβολικά άπληστους.

Στην κατάληξη εκείνης της περιόδου είδαμε πάρα πολλές ομάδες να καταστρέφονται οικονομικά, αφού δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτόν τον οικονομικό παραλογισμό που τις είχε οδηγήσει ένας κακώς εννοούμενος ανταγωνισμός. Τώρα που με την καινούργια τηλεοπτική συμφωνία οι αγγλικές ομάδες θα βάλουν στα ταμεία τους περισσότερα χρήματα από ποτέ, οι ιδιοκτήτες των ομάδων δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ενδώσουν στις υπερβολικές απαιτήσεις των ποδοσφαιριστών-αστέρων.

Δύο περιπτώσεις μεγάλων ποδοσφαιριστών που αυτόν τον καιρό συζητούν την ανανέωση των συμβολαίων τους με τις ομάδες τους, θα είναι ενδεικτικές για τη στάση που θα κρατήσουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων και για τον τρόπο που θα αντιδράσουν οι ποδοσφαιριστές. Χωρίς να υπάρχει, προς το παρόν, καμία κεντρική συμφωνία σε επίπεδο των ιδιοκτητών, ο εκτελεστικός διευθυντής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Ντέιβιντ Γκιλ και ο ομόλογός του της Τσέλσι, ο Πίτερ Κένιον, φαίνεται ότι θα είναι οι δύο άνθρωποι που θα δώσουν το μήνυμα. Ενα μήνυμα που θα λέει ότι κανείς ποδοσφαιριστής, όσο μεγάλος και αν είναι, δεν πρόκειται να παίρνει αμοιβές που θα ξεπερνούν τα 150 χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα. Στη Γιουνάιτεντ την «κρυάδα» θα την πάρει πρώτος ο Ρονάλντο που συζητεί την επέκταση του συμβολαίου του, το οποίο λήγει το 2010.

Ενα συμβόλαιο που του αποφέρει 80 χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα. Ο Ρονάλντο, για να υπογράψει την ανανέωση, ζητάει τουλάχιστον τα διπλά, αλλά η οροφή της προσφοράς της Γιουνάιτεντ δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα 150 χιλιάδες ευρώ. Το ίδιο πρόκειται να συμβεί με τον Φρανκ Λαμπάρντ της Τσέλσι, που το τωρινό συμβόλαιό του με τους «μπλε» τού αποφέρει 120 χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα.

Ο Αμπράμοβιτς, πεπεισμένος και από το σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης της Τσέλσι που εκπόνησε ο Κένιον, εγκατέλειψε την πολιτική της αλόγιστης σπατάλης. Η τελευταία τρέλα του ήταν οι εξωπραγματικές αμοιβές των Μπάλακ και Σεβτσένκο, που ξεπερνούν τις 180 χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα.
Ο Ρώσος, προκειμένου η ομάδα του να κινηθεί μέσα στους στόχους του σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης, αρνήθηκε να ενδώσει στις πιέσεις του Μουρίνιο και να ξοδέψει χρήματα στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ολοι οι ιδιοκτήτες των ομάδων έχουν κατανοήσει ότι με τη νέα τηλεοπτική συμφωνία και την κατάλληλη οικονομική πολιτική θα μπορέσουν να κερδίζουν χρήματα από τις «ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις». Χρήματα που μπορεί να έχουν υψηλές αποδόσεις αν επενδυθούν με τον σωστό τρόπο.

Τα περιθώρια αντίδρασης των ποδοσφαιριστών σε μία τέτοια πολιτική των ιδιοκτητών είναι πολύ περιορισμένα, με δεδομένο ότι έχει ήδη διαμορφωθεί ένα κλίμα που οδηγεί στη συμπίεση των υπερβολικών αμοιβών των ποδοσφαιριστών και των προμηθειών των μάνατζερ. Ηδη θεωρείται δεδομένο ότι στη Λευκή βίβλο για τον αθλητισμό που θα παρουσιάσει το καλοκαίρι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνεται η υιοθέτηση του σάλαρι καπ.
Αν, όμως, ομάδες όπως οι αγγλικές και ιδιαίτερα οι πλουσιότερες ομάδες της Πρέμιερσιπ, που θα έχουν τεράστια έσοδα με τη νέα συμφωνία πώλησης τηλεοπτικών δικαιωμάτων, δεν θελήσουν να δώσουν αμοιβές μεγαλύτερες των 600 χιλιάδων ευρώ, τότε στην Ευρώπη δεν υπάρχει ομάδα που να μπορεί να δώσει περισσότερα και να μη διακινδυνεύσει τη χρεοκοπία.

Το πιάνο και η σύνθεση

Προσωπικά μου έκανε εντύπωση. Ο αριθμός των εισιτηρίων που έκοψε ο ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ με τον Εργοτέλη, μία εβδομάδα μετά τη νίκη του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Οσο και αν το φαινόμενο είναι γενικευμένο (την προχθεσινή αγωνιστική μόλις 40 χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν όλα τα παιχνίδια της Σούπερ Λίγκας) με τους «πράσινους» αυτό το φαινόμενο είναι αξιοπερίεργο. Οι φίλοι του «τριφυλλιού» ελάχιστα στηρίζουν την ομάδα τους, ίσως απογοητευμένοι που για μία ακόμη χρονιά ο στόχος «πρωτάθλημα» πέταξε και μάλιστα νωρίς. Βέβαια, αυτό συνέβη γιατί η επιλογή του Μπάκε δεν ήταν σωστή, ενώ στην ομάδα εντάχθηκαν σημαντικοί ποδοσφαιριστές πολύ αργά για να δημιουργήσουν ένα σύνολο συμπαγές και ανταγωνιστικό. Υπήρξαν και τραυματισμοί ποδοσφαιριστών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν σημαντικά την ομάδα και να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αγωνιστική της παρουσία, όπως ο Βίκτορ και ο Γκονζάλες.

Ο ερχομός του Μουνιόθ, στο χρονικό διάστημα που έγινε, δεν μπορούσε να μεταμορφώσει την ομάδα μέσα σε μία νύχτα. Ο Ισπανός πήρε μια ομάδα χωρίς προετοιμασία και με ένα υλικό που είχε συγκεκριμένα κενά. Μέχρι τώρα έχει κάνει το καλύτερο που μπορούσε, όσο και αν κάποιοι είχαν την απαίτηση να κάνει θαύματα. Μπορεί η παρομοίωση να μην είναι επιτυχημένη, αλλά για να δημιουργήσεις μία σύνθεση σαν αυτή του Γκριγκ -κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα- δεν είναι αρκετό να έχεις μπροστά σου το καλύτερο πιάνο. Ενα Steinway, για παράδειγμα. Χρειάζεται έμπνευση, χρόνος, πολλή δουλειά και ταλέντο. Η δημιουργία μιας καλής ομάδας είναι πολύ ευκολότερη από τη δημιουργία μιας κλασικής σύνθεσης αυτής της αξίας.

Πολύ φοβάμαι ότι οι φίλοι του ΠΑΟ έχουν την απαίτηση να βλέπουν κάθε Κυριακή μία «πράσινη» Μπαρτσελόνα να κατανικά τους πάντες, μέσα και έξω από το ΟΑΚΑ. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο -αν όχι απίθανο- να συμβεί. Μόνο που οι φίλοι του ΠΑΟ δεν στηρίζουν ούτε καν την προσπάθεια που γίνεται για τη δημιουργία μιας ομάδας με μέλλον. Μάλιστα, η ανοησία των απαίδευτων έφτασε στο σημείο να επιζητεί την απομάκρυνση του Μουνιόθ, μετά την ήττα από τον Εργοτέλη, και την πρόσληψη του Μπάγεβιτς. Χαίρε βάθος αμέτρητον! Και όσο ο φίλαθλος δεν στηρίζει τη δημιουργία της ομάδας του αύριο, τόσο η αδιαφορία των ποδοσφαιριστών θα μεγαλώνει και θα λειτουργεί σαν σαράκι που θα τρώει την ελπίδα από τα μέσα.