Η ΑΕΚ που… παράκουσε -και καλά έκανε- και ο Άρης που έμπλεξε

Η πρώτη ευρωπαϊκή εβδομάδα για ΑΕΚ και Άρη είχε κοινά σημεία στην πρόθεση, αλλά τελείως διαφορετική κατάληξη. Αμφότεροι μπήκαν στο γήπεδο με ξεκάθαρο στόχο: Να πάρουν το αποτέλεσμα.

Η ΑΕΚ το έκανε, με πειθαρχία, ξεκάθαρη προσέγγιση και κυριαρχία στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Άρης, αντίθετα, ήταν κακός. Δεν έχει ακόμα «δέσει» ως ομάδα, του λείπει η συνοχή και δεν έχει τρόπο -όπως αποδείχθηκε περίτρανα- να αντιδράσει. Προηγήθηκε στο 66', αλλά αντί να χτίσει πάνω στο σκορ και να διαχειριστεί το ματς με ηρεμία και καθαρό μυαλό, κατέρρευσε μέσα σε τρία λεπτά (75'-78'). Σε κάθε περίπτωση παραμένει ζωντανός. Η ρεβάνς στο «Κλεάνθης Βικελίδης» είναι δύσκολη και… περίεργη, αλλά η πρόκριση δεν έχει χαθεί σε καμία περίπτωση.

Το… πιο κοινό σημείο; Και οι δύο ομάδες έδειξαν ότι έχουν άπειρα περιθώρια βελτίωσης. Η διαφορά είναι ότι η ΑΕΚ ήδη χτίζει πάνω σε αυτά. Ο Άρης ακόμα τα ψάχνει.

Η ΑΕΚ που… παράκουσε τον προπονητή της

Ο Μάρκο Νίκολιτς δεν έκρυψε τις προθέσεις του πριν το ματς με τη Χάποελ Μπερ Σεβά. Θα μπορούσε να πει κανείς, βέβαια, από την παρουσίασή του ουσιαστικά ακόμη… «Τώρα μετρούν οι προκρίσεις και τα αποτελέσματα», είπε. Και η ΑΕΚ τον άκουσε. Το 1-0 στην OPAP Arena ήταν ακριβώς αυτό που ζήτησε: Ένα σκορ που δίνει προβάδισμα, ηρεμία (κυρίως) και προοπτική πρόκρισης. Μόνο που η ΑΕΚ δεν έμεινε εκεί. Παράκουσε τον προπονητή της -και καλά έκανε. Γιατί με την εικόνα της, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, μπορούσε να είχε πετύχει και δεύτερο και τρίτο και τέταρτο γκολ. Και αν υπήρχε λίγη περισσότερη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια, θα το είχε κάνει. Ο ρόμβος δικαίωσε τον Νίκολιτς, ο οποίος μετά το τέλος του αγώνα παραδέχθηκε πως το -κατά τα λεγόμενά του επιθυμητό- 1-0 αποδείχθηκε, τελικά, φτωχό, με βάση τις ευκαιρίες, που δημιούργησε η ομάδα του.

Στο πρώτο ημίχρονο, η Ένωση είχε τρεις καλές στιγμές, κυρίως από στατικές φάσεις, με κορυφαία εκείνη του -εξαιρετικού και στο πρώτο επίσημο ματς- Μουκουντί. Η δημιουργία στο ανοιχτό γήπεδο ήταν περιορισμένη, αλλά η ομάδα δεν απειλήθηκε ουσιαστικά, πλην μιας φάσης από θέση οφσάιντ στο ξεκίνημα. Στο δεύτερο 45λεπτο, όμως, η εικόνα άλλαξε. Ο ρόμβος λειτούργησε πολύ καλύτερα, η κυκλοφορία της μπάλας έγινε πιο γρήγορη, οι γραμμές ανέβηκαν και η πίεση ήταν συνεχής. Το γκολ του Ρέλβας ήρθε ως φυσική εξέλιξη της εικόνας της ομάδας, αλλά δεν ήταν το μόνο που θα μπορούσε να είχε πετύχει.

Η ΑΕΚ δημιούργησε πολλές φάσεις για να «καθαρίσει» την πρόκριση από απόψε. «Έφαγε» και δύο στο δεύτερο 45λεπτο, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να θεωρεί ότι το 1-0 δεν κολακεύει τους Ισραηλινούς. Η τεράστια ευκαιρία του Ζίνι, σε φάση όπου η μπάλα «κρύφτηκε», ήταν η πιο χαρακτηριστική στιγμή της ΑΕΚ, που «έφτιαχνε» -και έχανε- τη μία φάση πίσω από την άλλη. Η ομάδα του Νίκολιτς ήταν απόλυτη κυρίαρχος στο δεύτερο 45λεπτο, με διάρκεια, ένταση και ωραίες συνεργασίες.

Ο Μουκουντί ήταν ηγετικός, ο Κοϊτά έδωσε ενέργεια και κάθετο παιχνίδι, ο Περέιρα είχε καθαρό μυαλό και σωστές πρώτες μπάλες, ο Πήλιος ήταν σταθερός, ο Ζίνι δραστήριος και δημιουργικός (θαρρώ πως του ταιριάζει γάντι ο ρόμβος), ενώ ο Γκατσίνοβιτς έδειξε γιατί από τα φιλικά ήδη θυμίζει κάτι από τον Γκατσίνοβιτς της πρώτης σεζόν στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η ΑΕΚ πήρε, τελικά, μόνο το αποτέλεσμα. Και ίσως αυτό να είναι καλύτερο από το να είχε σκοράρει τέσσερα γκολ και να είχε προκαλέσει έκρηξη ενθουσιασμού. Γιατί, ναι, δεν εντυπωσίασε -και είναι σαφές πως υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης- αλλά έδειξε ότι ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως απέδειξε ότι μπορεί να πάρει περισσότερα απ' όσα της ζητούνται. Και κάτι εξίσου ουσιαστικό: Επέστρεψε στις νίκες για πρώτη φορά μετά τις 2 Απριλίου…

Ο Άρης που έμπλεξε

Στο Μπακού, ο Άρης έζησε ένα διαφορετικό βράδυ. Η εικόνα του ήταν κακή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, αλλά κατάφερε να προηγηθεί με τον Μορόν στο 66'. Εκεί φάνηκε πως μπορεί να πάρει το ματς, ακόμα και χωρίς να είναι καλός. Όμως, η συνέχεια ήταν καταστροφική.

Η Αράζ ισοφάρισε στο 75' και πήρε τη νίκη στο 78', εκμεταλλευόμενη την αμυντική αδράνεια και την έλλειψη καθαρού μυαλού από τον Άρη. Η ομάδα του Ουζουνίδη δεν είχε απαντήσεις ούτε από τον πάγκο. Το τελευταίο τέταρτο ήταν απογοητευτικό, με τον Άρη να χάνει τον έλεγχο και την ψυχραιμία του. Θα μπορούσαν τα πράγματα, δε, να γίνουν ακόμη χειρότερα.

Και όμως, μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένα «αλλά». Ο Άρης, παρότι ήταν κακός, έδειξε ότι έχει δυνατότητες. Αν παρουσιαστεί σοβαρός στη ρεβάνς και έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση, μπορεί προφανώς να πάρει την πρόκριση. Η Αράζ δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Και αν είναι, ο Άρης την έκανε να φαίνεται έτσι.

Το έργο του Άρη και του Ουζουνίδη, ωστόσο, είναι σαφώς πιο δύσκολο. Οι πολλές μεταγραφές έχουν φέρει αναστάτωση, η ομάδα δεν έχει βρει ακόμα χημεία και συνοχή, και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο πρώτο ευρωπαϊκό τεστ. Η πρόκριση παραμένει ανοιχτή, αλλά απαιτεί πολύ μεγαλύτερη ετοιμότητα και καθαρό μυαλό στη ρεβάνς.