Οι… πτήσεις του Μάικλ Τζόρνταν μας έκαναν όλους (κυρίως εμάς τους πρεσβύτερους που τον προλάβαμε live αλλά και τις επόμενες γενιές που τον είδαν σε βίντεο) να τιναχτούμε από τις θέσεις μας. Τα μεγάλα σουτ του Κόμπι Μπράιαντ έχτισαν τον μύθο του. Αργότερα, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς ανάγκασε πολλούς να… γονατίσουν μπροστά στη «βασιλεία» του, ενώ ο Στεφ Κάρι σχεδόν σε κάθε αγώνα θα δώσει ένα highlight που θα κάνει το κοινό να γουρλώσει τα μάτια και να προσπαθήσει να εξηγήσει το… ανεξήγητο που αντίκρισε.
Τα ονόματα πολλά και τα παραδείγματα ακόμη περισσότερα. Όμως, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και καθ’ όλη τη διάρκεια των ‘00s (που λένε και οι Αμερικανοί) στο ΝΒΑ αγωνιζόταν ένας παίκτης που δεν είχε τις αρετές των προαναφερθέντων και πολλών άλλων αστέρων στον «μαγικό κόσμο».
Δεν ήταν ο ηγέτης που θα έπαιρνε μία ολόκληρη ομάδα στις πλάτες του για να την οδηγήσει στο πρωτάθλημα, ούτε ήταν ένας clutch player που πήρε παιχνίδια με τα μεγάλα του σουτ. Ήταν, όμως, ένας μεγάλος καλλιτέχνης της μπάλας. Ένας βιρτουόζος που ξεσήκωνε τα πλήθη με τον χειρισμό που έκανε στην «πορτοκαλί θεά» και τις τρομερές εμπνεύσεις του στην πάσα.
Εκείνος ο παίκτης, λοιπόν, ήταν ο Τζέισον Γουίλιαμς.
Γεννημένος το 1975 στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ, με ύψος 1,85μ. και χωρίς εξωπραγματικά αθλητικά προσόντα ο Γουίλιαμς έκανε τον κόσμο να παραληρεί στις εξέδρες με τις ευφάνταστες ενέργειές του. Το παρατσούκλι του ήταν «White Chocolate», δηλαδή, «Λευκή Σοκολάτα» ελληνιστί. Ξεκίνησε το 1998 στο Σακραμέντο μαζί με τον «δικό μας» Πέτζα Στογιάκοβιτς, ενώ ακόμη αγωνίστηκε σε Γκρίζλις, Χιτ (με τους οποίους πήρε το πρωτάθλημα το 2006), Μάτζικ και το 2011 επέστρεψε στην ομάδα του Μέμφις, όπου τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Το χάρισμά του δεν ήταν το σκοράρισμα, ενώ και οι 5,9 ασίστ που είχε κατά μέσο όρο στην καριέρα του δεν τον κατατάσσουν στους κορυφαίους της σχετικής κατηγορίας, όπως για παράδειγμα Στόκτον, Κιντ, Νας και άλλων κορυφαίων πασέρ της ιστορίας. Ούτε φυσικά, επειδή, αγωνιζόταν και στην ίδια θέση μπορεί να συγκριθεί σε αρετές με τον σπουδαίο και θρύλο Μάτζικ Τζόνσον…
Ο Τζέισον Γουίλιαμς έμεινε στην ιστορία του ΝΒΑ κυρίως για τις εμπνεύσεις του. Είχε ένα εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, που έκανε σχεδόν αδύνατο το κλέψιμο από τον αντίπαλο αμυντικό. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια ο σπουδαίος Τρέισι ΜακΓκρέιντι είχε δηλώσει ότι δεν περνούσε… καλά όταν τον αντιμετώπιζε στην αλλαγή μαρκαρισμάτων. Ο Κρις Γουέμπερ ή ακόμη και ο Σακίλ Ο’ Νιλ, με τους οποίους ο «White Chocolate» υπήρξε συμπαίκτης σε Κινγκς και Χιτ αντίστοιχα, τον αποθεώνουν με την πρώτη ευκαιρία.
Εν κατακλείδι, εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Ασφαλώς και δεν εξισώνουμε τον «White Chocolate» με τα… τέρατα που βλέπαμε τις προηγούμενες δεκαετίες ή αυτά που αγωνίζονται στην εποχή μας. Όμως, με το ταλέντο που είχε στον χειρισμό της μπάλας και στην πάσα, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ο Διευθυντής της μπασκετικής Σχολής… Καλών Τεχνών. Με λίγα λόγια κάθε μία του επαφή με την «πορτοκαλί θεά» ήταν απολαυστική.
Ο τύπος έχει δώσει πάσα με τον αγκώνα, τι να λέμε τώρα…
Απολαύστε τον:
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
