Μπορεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 να κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και φέτος στο Λονδίνο το χάλκινο, ωστόσο ο Ηλίας Ηλιάδης, μέσω της SportDay, τονίζει πως το φετινό ήταν πιο «βαρύ».
«Στην Αθήνα ήμουν στον τελικό, κάτι που σημαίνει ότι έτσι κι αλλιώς θα έπαιρνα ένα μετάλλιο. Χρυσό ή ασημένιο. Τότε ήμουν μόλις 18 χρόνων. Τώρα στο Λονδίνο η κατάκτηση ενός μεταλλίου ήταν και θέμα πρεστίζ», δήλωσε ο Έλληνας τζουντόκα.
«Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι έκανα. Είμαι πολύ χαρούμενος. Αυτό το μετάλλιο ήταν το πιο δύσκολο απ' όλα, έτσι όπως τελικά κατακτήθηκε», δήλωσε αρχικά στην SportDay ο «χάλκινος» Ολυμπιονίκης του Λονδίνου.
Το 2004, στην Αθήνα, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο, φέτος στο Λονδίνο το χάλκινο, ωστόσο ο Ηλιάδης τονίζει πως δεν υπάρχει καμία διαφορά, εκτός από το χρώμα: «Το χάλκινο μετάλλιο του Λονδίνου ισοδυναμεί με το χρυσό στην Αθήνα. Ακόμα κι αν το χρώμα δεν είναι το ίδιο, αυτό είναι πιο βαρύ. Στην Αθήνα ήμουν στον τελικό, κάτι που σημαίνει ότι έτσι κι αλλιώς θα έπαιρνα ένα μετάλλιο. Χρυσό ή ασημένιο. Τότε ήμουν μόλις 18 χρόνων. Τώρα στο Λονδίνο η κατάκτηση ενός μεταλλίου ήταν και θέμα πρεστίζ. Έχασα στα προημιτελικά και υπήρχαν λίγες ελπίδες για να ανέβω στο βάθρο».
Από την ώρα που τελείωσε ο αγώνας του και η απονομή των μεταλλίων, ο Ηλίας Ηλιάδης είναι με την οικογένειά του, αλλά του λείπει ο μικρός του γιος (δεν είναι ούτε ενός έτους), ο οποίος είναι στην Ελλάδα: «Όταν με είδε αρχικά, γελούσε. Από τη στιγμή, όμως, που άρχισα να παλεύω έβαλε τα κλάματα και η γιαγιά του δεν μπορούσε με τίποτα να τον σταματήσει. Νόμιζε ότι μαλώνω με κάποιον. Είναι ακόμη πολύ μικρός και δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνει ο μπαμπάς του. Λέει, εξάλλου, ελάχιστες λέξεις. Στο Ρίο, που θα είναι περίπου πέντε χρόνων και -πρώτα ο Θεός- θα είμαστε όλη η οικογένεια εκεί μαζί, θα μπορεί να χαρεί αν καταφέρω να ανέβω στο βάθρο».