Ξεχάστε Παναθηναϊκό και Εφές! Η Τουρκία είναι… άλλη ομάδα Αταμάν

Ελλάδα-Τουρκία λοιπόν… Σε ένα από τα μεγαλύτερα ματς της μπασκετικής ιστορίας των δύο χωρών, θα διεκδικήσουν την Παρασκευή το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό του Ευρωμπάσκετ. Το δικό της αλατοπίπερο (λες και είχε… ανάγκη κι από άλλα καρυκεύματα το συγκεκριμένο ζευγάρι) σε αυτό σπουδαίο παιχνίδι βάζει η παρουσία του Εργκίν Αταμάν στον αντίπαλο πάγκο.

Όποιος νομίζει πως γνωρίζει καλά τα «χούγια» του Τούρκου προπονητή, ας αναθεωρήσει. Γιατί η ομάδα που έχει παρουσιάσει στη Ρίγα-όπου παίζει από την αρχή ως το τέλος του τουρνουά η Τουρκία-δεν θυμίζει σε τίποτα τα μεγάλα δημιουργήματα του «Σουλτάνου», τον Παναθηναϊκό και την Εφές, με τις οποίες κατέκτησε τρεις φορές την κορυφή της Ευρώπης.

Ομάδα όχι των γκαρντ αλλά του… σέντερ

Ο Εργκίν Αταμάν κυριάρχησε στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια βασιζόμενος στα γκαρντ του. Λάρκιν, Μίτσιτς, Σίμον και Μπράιαντ στην Εφές που πήρε δύο Ευρωλίγκες, Σλούκας, Γκραντ και Ναν στον Παναθηναϊκό που πήρε μία, καθόριζαν το παιχνίδι της ομάδας του. Δύο σύνολα που βασίζονταν στο pick and roll, με τον Τούρκο προπονητή να βάζει τις αρχές του στην άμυνα και στην επίθεση να δίνει μεν κατευθύνσεις, αλλά ταυτόχρονα να προσφέρει ελευθερία στους χειριστές του να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

Ο Αταμάν έφτασε μέχρι και σε σημείο να «κατηγορηθεί» ότι στηρίζεται περισσότερο στην ποιότητα των παικτών του και όχι στο πλάνο, ακούγοντας πως οι ομάδες του ήταν μονοδιάστατες και πως ο ίδιος είναι απλώς... διαχειριστής που επιδίδεται σε mind games. Ασφαλώς δεν ίδρωσε το αυτί του. Άλλωστε αν η συνταγή ήταν τόσο απλή, γιατί δεν την ακολουθούν και άλλοι για να πετύχουν;

Χωρίς να το έχει ανάγκη, πάντως, αυτή η Τουρκία αποτελεί την μεγαλύτερη προπονητική απάντηση του Εργκίν Αταμάν στους επικριτές του. Γνωρίζοντας πως η δεξαμενή ταλέντου στα γκαρντ της Τουρκίας είναι «στεγνή», θα ήταν (αυτο)καταστροφικό να ποντάρει μόνο στην κλάση του νατουραλιζέ Λάρκιν και να επιμείνει στην πετυχημένη Ευρωλιγκάτη συνταγή και για το Ευρωμπάσκετ χωρίς όμως τα κατάλληλα υλικά. Για καλή του τύχη, όσο δημιουργικό ταλέντο λείπει από τα γκαρντ της Τουρκίας, συσσωρεύτηκε στο μεγάλο της αστέρι.

Ο Αλπερέν Σενγκούν είναι μόνο στο… σουλούπι 5άρι παλιάς κοπής, καθώς δεν είναι ούτε σούπερ αθλητικός, ούτε πανύψηλος, ούτε μακρύς, όπως βγαίνουν οι σέντερ τα τελευταία πολλά χρόνια σωρηδόν από τη γραμμή παραγωγής των κολεγίων στις ΗΠΑ. Εδώ μιλάμε για έναν… point center, ό,τι πλησιέστερο σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει στον αξεπέραστο Νίκολα Γιόκιτς. Έναν φάρο, που κινεί τα νήματα για όλη την εθνική Τουρκίας.

Δίχως υπερβολή, ο 24χρονος είναι το άλφα και το ωμέγα όλης της επίθεσης της Τουρκίας. Το λένε και οι αριθμοί, καθώς διαχειρίζεται το 28,7% των κατοχών (ο Λάρκιν μόλις το 16,2%) της ομάδας του όσο είναι στο παρκέ, ενώ σκοράρει ή δημιουργεί 38,6 πόντους ανά αγώνα, ήτοι το 42,5% της παραγωγής της τουρκικής ομάδας, όντας-αν και σέντερ-ο δεύτερος σε ασίστ στο Ευρωμπάσκετ με 7,1 ανά αγώνα (και 17 πόντους από δική του δημιουργία ανά αγώνα), πίσω μόνο από τον Λούκα Ντόντσιτς.

Ένα ηλιοκεντρικό σύστημα

Η επίθεση της Τουρκίας περιστρέφεται γύρω από το μεγάλο της αστέρι όπως οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο. Η μπάλα ακουμπά στον Σενγκούν σε κάθε σετ επίθεση της ομάδας, αυτός χάρη στο γρήγορο πρώτο βήμα του, τις πλαστικές κινήσεις κοντά στο καλάθι, την απειλή του σουτ και την τεχνική του, μπορεί είτε να τελειώσει τη φάση (συχνά κερδίζει και φάουλ) ή να σερβίρει έτοιμο καλάθι σε παίκτες που κάνουν off ball κινήσεις, όπως συνήθως ο Χαζέρ. Η ικανότητα, δε, των υπόλοιπων παικτών της ομάδας (πλην του Μπόνα) να εκτελέσουν από μακριά προσφέρει άφθονες επιλογές στον Σενγκούν που θα πάρει πάντα ό,τι του δώσει η άμυνα και σπανίως θα κάνει λάθος.

Ο ρόλος του αποφορτίζει από την πίεση τον (33χρονο πλέον) Λάρκιν, που συνήθως δεν είναι αυτός που ξεκινά τις επιθέσεις αλλά που τις ολοκληρώνει, ενώ καμουφλάρει και την αδυναμία των Σιπάχι και Χαζέρ, που είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους, αλλά μέχρι εκεί. Ο Αμερικανός και ο Όσμαν, πάντως, είναι αυτοί που κατά βάση τρέχουν τις… εναλλακτικές επιθέσεις της Τουρκίας. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει σχήμα που απουσιάζουν και τα τρία ή έστω και δύο από τα σημεία αναφοράς της Τουρκίας.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Εθνική ομάδα την Παρασκευή αντιμετωπίζει τον καλύτερο αντίπαλο ως τώρα στο Ευρωμπάσκετ. Με τον μεγαλύτερο σταρ από αυτούς που έχει βρει στο δρόμο της, με την καλύτερη πλαισίωση που έχει αυτός, αλλά και με την καλύτερη κατεύθυνση από έναν τετραπέρατο-εντός κι εκτός παρκέ-προπονητή. Όποιος είδε τις δηλώσεις του μετά την τελευταία προπόνηση της Τουρκίας αντιλαμβάνεται πλήρως τι εννοούμε. Και το γεγονός η δική του Τουρκία είναι αήττητη μόνο συμπτωματικό δεν είναι…

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube