Ουδεμία έκπληξη με αυτόν τον Παναθηναϊκό

Ένας ακόμα στόχος (ίσως ο μοναδικός εφικτός) για τον Παναθηναϊκό χάθηκε, αφού ηττήθηκε δικαιότατα από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Κυπέλλου (81-65). Φυσικά και δεν μας προκάλεσε έκπληξη η εικόνα του «τριφυλλιού», αφού κάπως έτσι παρουσιάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Μια ομάδα που θυμίζει μικτή επιλέκτων...

Οι «πράσινοι» -απρόσμενα μάλλον- είχαν ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο (προηγήθηκαν 40-35), κατά το οποίο εμφανίστηκαν προσηλωμένοι και συγκεντρωμένοι περιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του αντιπάλου χάρη στην «επιθετική» τους άμυνα, που έβγαλε από την «comfort zone» την ομάδα του Μπαρτζώκα. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή τον Βεζένκοφ, που ήταν ασταμάτητος και κρατούσε όρθιους τους Πειραιώτες.

Για πολλοστή φορά όμως κατά την τρέχουσα σεζόν, οι παίκτες του Ράντονιτς φρόντισαν να αδικήσουν την προσπάθειά τους και τους εαυτούς τους. Δεν… μπήκαν ποτέ στον αγώνα στην τρίτη περίοδο και σε 10 λεπτά θυμήθηκαν όλα τα στραβά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού τους. Στην επίθεση τα… κλασικά: η μπάλα δεν κυκλοφορούσε και όλοι έμεναν στατικοί, περιμένοντας από ατομικές εξάρσεις να βρουν σκορ. Μάταιος κόπος…



Ο Ολυμπιακός έκλεισε καλά τους διαδρόμους προς τη ρακέτα του και ανάγκασε τους «πράσινους» σε τραβηγμένες ενέργειες πάνω σε απλωμένα χέρια και υπό την πίεση του χρόνου. Με την ψυχολογία στα Τάρταρα, οι «πράσινοι» έκαναν 9 λεπτά για να ευστοχήσουν σε σουτ εντός παιδιάς (είχαν συνολικά 2/11), ενώ δεν έβαζαν ούτε τις βολές (5/9), θυμίζοντας εν πολλοίς το τέταρτο δεκάλεπτο του περσινού τελικού.

Στην άμυνα δε, επήλθε η γνωστή… τρικυμία και ο «εξάστερος» ξεχαρβαλώθηκε, αφού «χαλάρωσε» υπερβολικά κι έδωσε το δικαίωμα στους Κάνααν και Παπανικολάου να βρουν ρυθμό με τις «βόμβες» τους από την περιφέρεια. Το σερί 17-0 των «ερυθρολεύκων» και το επιμέρους σκορ 29-10 σε αυτό το δεκάλεπτο λένε όλη την αλήθεια…



Κάπου εκεί τελείωσε και το ματς, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση αυτός ο Παναθηναϊκός (κόντρα σε αυτόν τον Ολυμπιακό) να επιστρέψει στη διεκδίκηση της νίκης. Πώς να το πράξει άλλωστε; Οι παίκτες του είχαν καταρρεύσει ψυχολογικά και έμοιαζαν αποκαμωμένοι, αλλά και να μην πιστεύουν στις δυνατότητές τους, ενώ δεν είχαν την απαιτούμενη προπονητική καθοδήγηση για να γυρίσουν τον διακόπτη.

Τι μπορεί να κρατήσει σε ατομικό επίπεδο; Τη φιλότιμη προσπάθεια του Λι και του Παπαγιάννη και τίποτα παραπάνω. Οι υπόλοιποι έμειναν μετεξεταστέοι και παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, με πρώτο απ’ όλους τον αρνητικότατο και «αδιάθετο» Μπέικον, ο οποίος τελείωσε το ματς με 1/12 εντός παιδιάς (!) και 4 λάθη.



Το θέμα όμως είναι η επόμενη μέρα του «τριφυλλιού», που καλείται να πάρει γενναίες αποφάσεις για να σχεδιάσει ένα καλύτερο μέλλον. Άλλωστε, η φετινή σεζόν μοιάζει χαμένη από τις 18 Φεβρουαρίου, αφού δεν «βλέπει» καν την οκτάδα στην Ευρωλίγκα, ενώ απώλεσε και το Κύπελλο. Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει 3 φορές τον αιώνιο αντίπαλό του στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος με μειονέκτημα έδρας; Κανείς…

Το πρώτο και κύριο είναι να προχωρήσει στο «διαζύγιο» με τον Ράντονιτς, ο οποίος δεν κατάφερε να παρουσιάσει έργο μέχρι τώρα και μόνο… καταστροφικά λειτουργεί για τον σύλλογο. Έχει… μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι δεν εμπνέει καθόλου την ομάδα του και δείχνει «λίγος» για να καθοδηγήσει ένα τόσο μεγάλο «καράβι», ενώ δείχνει αρκετές εμμονές και παίρνει ορισμένες ανεξήγητες αποφάσεις. Είναι φανερό διά γυμνού οφθαλμού ότι δεν πάει άλλο.

Από ‘κει και πέρα, οφείλει να δώσει τα κλειδιά του «μαγαζιού» σε έναν προπονητή από το πάνω-πάνω ράφι, τον οποίο θα εμπιστευτεί για το «χτίσιμο» της ομάδας. Ως οργανισμός επιβάλλεται να αλλάξει φιλοσοφία και νοοτροπία, να αποκτήσει περισσότερους «μπασκετάνθρωπους» στο εσωτερικό του, αλλά και να χτίσει -όσο είναι νωρίς- κάτι πιο υγιές για την επόμενη μέρα. Χωρίς την τοξικότητα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια…

Υ. Γ. Απαράδεκτη η ενέργεια του (αρχηγού της Εθνικής ομάδας για να μην ξεχνιόμαστε) Παπανικολάου να χτυπήσει τόσο ύπουλα τον Αγραβάνη. Τουλάχιστον ζήτησε συγγνώμη μετά το τέλος του αγώνα.

Υ. Γ. 2 Ακόμα και η επιλογή να μπει στην εξάδα των ξένων ο Γουόλτερς αντί του Τόμας αποδείχθηκε εντελώς λανθασμένη…