Τα ρίσκα (ή λάθη;) του Κορμπεράν στη λίστα του Ολυμπιακού

Έβλεπα το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Ιωνικό και σκεφτόμουν τη διαφορά που είχε η ομάδα στον άξονα, με τον Χουάνγκ και τον Μπιέλ, σε σχέση με τα άκρα.

Τέσσερις εξτρέμ χρησιμοποίησε ο Κορμπεράν στο 90ολεπτο. Τι έδειξαν αυτοί οι τέσσερις εξτρέμ;

Ο Μασούρας δεν ξέρω κατά πόσο έχει επηρεαστεί από τον τρόπο που θέλει ο Ισπανός να παίζουν τα εξτρέμ (όχι τόσο να συγκλίνουν, όσο να είναι στην γραμμή) η, από το θόρυβο της μεταγραφής του στην Τράμπζονσπορ, αλλά το μόνο που μπορούμε να θυμηθούμε από αυτόν ήταν μία καλή κάθετη πάσα στον Ουί-Τζο - και δύο καλές προσπάθειες ανασταλτικά. Ο κόσμος φώναξε το όνομα του και καλά έκανε, γιατί ο Γιώργος έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα. Όμως, δεν ήταν εμφάνιση αυτή. Και δεν ήταν κι η πρώτη φορά.

Ο Ντε Λα Φουέντε έκανε κάτι παραπάνω, με τίποτα όμως δεν μπορείς να το πεις αρκετό για βασικό εξτρέμ του Ολυμπιακού. Πήρε τρεις καλές προσπάθειες στο α' ημίχρονο (στη μία μπήκε προς τα μέσα και πάσαρε και στις άλλες δύο κέρδισε κόρνερ, ένα εκ των οποίων ήρθε το 1-0). Και στο β' ημίχρονο έκανε μία ενέργεια, επιτέλους, που κάνει διαφορά, ξεγλιστρώντας ανάμεσα από δύο αμυνόμενους και κάνοντας πάσα πάρε βάλε στον Ουί-Τζο.

Ο Ραντζέλοβιτς που μπήκε στο 65’ άργησε να πάρει μπρος. Για περίπου 15 λεπτά δεν φαινόταν καν! Από το 80’ και μετά όμως ανέβηκε και στο τέλος είχε και το δοκάρι και το κερδισμένο πέναλτι, δίνοντας πράγματι βοήθειες-κι αν δεν με απατάει η μνήμη μου πρέπει να είναι το τρίτο η, το τέταρτο πέναλτι που κερδίζει με τα «ερυθρόλευκα».

Ο Ροντρίγκες, που μπήκε στο 74’, δεν πήρε μπρος ποτέ! Στο 20λεπτο στο οποίο έπαιξε το μόνο που μπορώ να θυμηθώ γι' αυτόν είναι ότι γύρισε δύο φορές πίσω και βοήθησε τον μπακ. Μέχρι εκεί. Κάτι πρωτόγνωρο για ένα παίκτη που και στη μέτρια ημέρα του πάντα κάτι έκανε, ακόμη και στα δύο άλλα 20λεπτα που έπαιξε τις προάλλες.



Γενικά η όλη εικόνα των εξτρέμ του Ολυμπιακού δεν ήταν αποδεκτή. Και σε γενικές γραμμές η κατάσταση από την αρχή της σεζόν είναι κάπως έτσι-ίσως κάποιες φορές καλύτερα, αλλά γενικά κάπως έτσι. Μακάρι ο Μπόουλερ να δώσει άλλη πνοή στα άκρα, όμως θα πρέπει όλοι οι ακραίοι κυνηγοί της ομάδας να δώσουν κάτι παραπάνω, για να μην πω πολύ παραπάνω. Ειδάλλως, πολύ απλά ο Ολυμπιακός θα έχει θέματα, όσο και να έχει ενισχυθεί.

Παρεμπιπτόντως δε, νομίζω ότι πρέπει να σχολιάσω κάτι για τη λίστα που έστειλε ο σύλλογος για τα παιχνίδια του Europa League. Θεωρώ λάθος που έμεινε έξω ο Ραντζέλοβιτς, την στιγμή μάλιστα κατά την οποία ο προπονητής άφησε έξω και τους Ζίνκερναγκελ και Ντε Λα Φουέντε. Όχι γιατί ο Σέρβος δείχνει κάτι…σούπερ, αλλά γιατί το παλεύει, είναι συνήθως ένα ζωντανό στοιχείο στην ενδεκάδα, μπαίνει σε φάσεις και ειδικά στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, στα οποία ο Ολυμπιακός βρίσκει χώρους, θα μπορούσε να φανεί πολύτιμος με την ταχύτητα του, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.

Μου έκανε δε εντύπωση ότι ο Κορμπεράν πήρε στη λίστα αρκετούς παίκτες που έχουν ταλαιπωρηθεί, κι ακόμη ταλαιπωρούνται με τραυματισμούς: ο Αμπού Καμαρά είναι νοκ άουτ από τις 20 Ιουλίου, ο Βρσάλικο από τις 27 Ιουλίου, ο δε Ροντρίγκες έχασε όλη την προετοιμασία από θλάση και εξαιτίας μίας δεύτερης θλάσης έχει παίξει όλα κι όλα τρία 20λεπτα.

Καταλαβαίνω ότι ο Κορμπεράν θα σκέφθηκε για τον Αμπού ότι πρώτον έχει ποιότητα και ταχύτητα και δεύτερον ότι μπορεί να τον έχει και σαν 3ο φορ και εναλλακτικά σαν εξτρέμ. Αλλά με τέτοια απουσία (ενάμιση μήνα πλέον) και χωρίς καν ο παίκτης να έχει ξεκινήσει ακόμη προπονήσεις κανονικά με την ομάδα, δεν ξέρω αν ήταν η πιο σοφή απόφαση. Για παράδειγμα, στα δύο πρώτα παιχνίδια της φάσης των ομίλων, με τη Ναντ και την Φράιμπουργκ, η λογική λέει ότι είναι απίθανο να τον έχει ο Κορμπεράν στη διάθεση του.

Τέλος πάντων, μακάρι ο κόουτς να δικαιωθεί για τις επιλογές του, αλλά ότι πήρε τα ρίσκα του, τα πήρε.