Από ρομπότ… άνθρωπος: Ο Τζέριαν Γκραντ δεν θυμίζει τον παλιό εαυτό του και ο Παναθηναϊκός το νιώθει

Από τη στιγμή που ξεκίνησε η σεζόν του Παναθηναϊκού, η κουβέντα για τη στελέχωση της ομάδας έχει επικεντρωθεί σε δύο ζητήματα. Το πρώτο εξ αυτών είναι η πολύπαθη θέση του σέντερ, με τους φίλους των «πράσινων» να αναρωτιούνται πότε θα επιστρέψει ο Ματίας Λεσόρ, πόσο θα βοηθήσει ο Ρισόν Χολμς και αν θα ανεβάσει την απόδοσή του ο Ομέρ Γιούρτσεβεν.

Το δεύτερο θέμα που απασχολεί κατά κόρον το κοινό του «επτάστερου» είναι το fit του Τι Τζέι Σορτς με τον Κέντρικ Ναν, και γενικότερα το αν θα μπορέσει ο βραχύσωμος γκαρντ να αναδείξει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του και να πιάσει ξανά τα MVP στάνταρ της θητείας του στην Παρί.

Μία συζήτηση που δεν έχει γίνει καθόλου, όμως, είναι η μεγάλη πτώση που παρουσιάζει στην απόδοσή του ο Τζέριαν Γκραντ. Από την πρώτη στιγμή που εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό, ο έμπειρος Αμερικανός ήταν διαρκώς η σταθερά της ομάδας, η «κόλλα» που έδενε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του συνόλου του Εργκίν Αταμάν. Ειδικά στην άμυνα, αποτελούσε τον κατεξοχήν defensive stopper, όντας απολύτως απαραίτητος σε μία λειψή από ικανότητες στα μετόπισθεν περιφερειακή γραμμή.

Φέτος, όμως, όπως θα αναλυθεί και παρακάτω, η κατάσταση έχει διαφοροποιηθεί πλήρως. Ο 33χρονος πλέον «Τζέι» αποτελεί μέχρι στιγμής σκιά του εαυτού του σε άμυνα και επίθεση. Σε μία περίοδο που ο Παναθηναϊκός το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, λόγω των τρομερών προβλημάτων του στην πρώτη ζώνη άμυνας, το «ρομπότ» της ομάδας φαίνεται να χρειάζεται... reboot.

Πτώση σε άμυνα και επίθεση

Αν ψάξει κανείς τα νούμερα των πρώτων δύο σεζόν του στον Παναθηναϊκό, δύσκολα θα βρει παιχνίδι που ο Γκραντ να ήταν αρνητικός για την ομάδα του. Ακόμη και αν δεν βοηθούσε στην επίθεση, ο Αμερικανός είχε τον τρόπο να γίνεται χρήσιμος, αναλαμβάνοντας συνήθως τη δυσκολότερη αμυντική αποστολή, δηλαδή το μαρκάρισμα του κορυφαίου αντιπάλου περιφερειακού. Γενικότερα, είχε την απίστευτη ικανότητα να γίνεται κάθε φορά αυτό που χρειαζόταν περισσότερο ή ομάδα του, από αμυντικός «ογκόλιθος» μέχρι εκτελεστής ή δημιουργός.

Φέτος, για πρώτη φορά, τα νούμερα δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Γκραντ είναι αρνητικά επιδραστικός στο παιχνίδι των «πράσινων». Η παρουσία του στο παρκέ (ή το glass floor) δηλαδή κάνει τον Παναθηναϊκό χειρότερο, ενώ η απουσία του από αυτό βελτιώνει την απόδοση της ομάδας. Μοιάζει αδιανόητο για έναν παίκτη αυτής της σταθερότητας, όμως τα στατιστικά είναι αμείλικτα και αναδεικνύουν το μεγάλο ντεφορμάρισμα που περνάει.

Για του λόγου το αληθές, όσο αγωνίζεται ο «Τζέι», ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει 109 πόντους (offensive rating) και δέχεται 120 πόντους (defensive rating) ανά 100 κατοχές. Είναι, δηλαδή, κατά 11 πόντους ανά 100 κατοχές χειρότερος από τον εκάστοτε αντίπαλό του. Όταν ο Γκραντ είναι στον πάγκο, οι «πράσινοι» σκοράρουν 131 πόντους και έχουν παθητικό 112 πόντων ανά 100 κατοχές. Βρίσκονται, δηλαδή, στο +19 από τον αντίπαλό τους ανά 100 κατοχές. Η διαφορά είναι ακραία, καθώς ουσιαστικά με τον Αμερικανό στην πεντάδα, ο Παναθηναϊκός γίνεται κατά περίπου 30 πόντους ανά 100 κατοχές χειρότερος από την ομάδα την οποία αντιμετωπίζει.

Τα παραπάνω νούμερα καθιστούν τον έμπειρο γκαρντ ως τον παίκτη με την πιο αρνητική επίδραση στην ομάδα, μετά τον Μάριους Γκριγκόνις, ο οποίος όμως προέρχεται από απουσία ενός χρόνου και έχει πολύ περιορισμένο ρόλο μέχρι στιγμής. Φυσικά, τις προηγούμενες χρονιές ίσχυε ακριβώς το αντίθετο, καθώς ο Παναθηναϊκός ισχυροποιούταν με την είσοδο του Γκραντ στον αγωνιστικό χώρο, και ανέβαζε πάρα πολύ τους αμυντικούς του δείκτες.

Παρόλο που ποτέ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως pure scorer, ο Γκραντ ήταν πολύ γνωστός τα προηγούμενα χρόνια για την αποτελεσματικότητά του. Έπαιρνε, δηλαδή, τα σουτ που ήξερε ότι μπορούσε να βάλει, και συνήθως ευστοχούσε. Αυτό αναδεικνύεται από το true shooting percentage, έναν πιο ολοκληρωμένο δείκτη αποδοτικότητας από το συνηθισμένο ποσοστό των σουτ, ο οποίος μετράει πόσο αποτελεσματικός είναι ένας παίκτης στο σκοράρισμα, λαμβάνοντας υπόψη δίποντα, τρίποντα και βολές ταυτόχρονα.

Στον συγκεκριμένο δείκτη, λοιιπόν, ο Γκραντ είχε τις δύο πρώτες χρονιές του στον Παναθηναϊκό σταθερά πάνω από 60%. Φέτος, έχει πέσει στο πολύ χαμηλό 51,1%, το οποίο τον καθιστά χειρότερο από περίπου το 70% των παικτών της Euroleague στην αντίστοιχη επίδοση. Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι σουτάρει με μόλις 30% στα σουτ τριών πόντων, ενώ τις δύο προηγούμενες σεζόν το ποσοστό του κυμαινόταν περίπου στο 40-41%.

Τις πταίει;

Η παραπάνω ανάλυση δείχνει ότι οι επιδόσεις του Γκραντ έχουν πέσει, όπως και η θετική του επιρροή στην ομάδα. Δεν εξηγούν, όμως, γιατί συμβαίνει αυτό. Φυσικά, κανείς δεν αμφισβητεί ότι μπορεί να πρόκειται απλώς για ένα συγκυριακό ντεφορμάρισμα, και ο Αμερικανός να επιστρέψει μέσα στο επόμενο διάστημα στα πολύ υψηλά στάνταρ. Όμως υπάρχουν αρκετοί πιθανοί παράγοντες που ενδέχεται να συνέβαλαν σε αυτή την κατακόρυφη πτώση της απόδοσής του.

Μία πολύ ρεαλιστική εξήγηση είναι ότι ο 33χρονος πλέον «Τζέι» βιώνει τώρα τα αποτελέσματα της υπερφόρτωσής του τα προηγούμενα χρόνια. Πέρα από το γεγονός ότι τις δύο περασμένες σεζόν ήταν σταθερά ένας από τους τρεις παίκτες με τα περισσότερα λεπτά στον Παναθηναϊκό, η κούραση δεν έχει να κάνει μόνο με τον χρόνο, αλλά και με τον... τρόπο συμμετοχής. Ειδικά εφόσον το καλοκαίρι δεν πήρε ανάσες, αλλά αντίθετα αγωνίστηκε με την Team USA στη Νικαράγουα.

Όντας ο μοναδικός αξιόπιστος αμυντικός στην «πράσινη» περιφέρεια, ο Γκραντ είχε έναν ρόλο πολύ υψηλών σωματικών απαιτήσεων, καθώς συνήθως μάρκαρε τον καλύτερο γκαρντ των αντιπάλων και ταυτόχρονα προσπαθούσε να καλύψει κάθε κενό που δημιουργούταν στην ισχνή πρώτη ζώνη άμυνας της ομάδας. Όσοι είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν στον γήπεδο, καταλαβαίνουν ακόμη καλύτερα το ανελέητο τρέξιμο που έριχνε σε κάθε παιχνίδι για να σώσει... ό,τι σώζεται.

Για έναν 33χρονο παίκτη, ενδεχομένως αυτό το φορτίο να είναι πολύ βαρύ, ώστε να το σηκώσει για τρίτη σερί σεζόν. Όπως ο Παναθηναϊκός προχώρησε στην προσθήκη του Τι Τζέι Σορτς ώστε να αφαιρέσει πολλά βάρη από τον Κώστα Σλούκα, έτσι θα έπρεπε ίσως να είχε κινηθεί το καλοκαίρι και για έναν ακόμη defensive stopper στην περιφέρεια. Αυτή τη στιγμή, ο Γκραντ είναι ο μοναδικός που έχει τα αγωνιστικά στοιχεία που σαφώς λείπουν στην ομάδα, αλλά δεν μπορεί να τα καταθέσει στο παρκέ.

Πέρα από τα παραπάνω, οι αμυντικές επιδόσεις του Γκραντ ενδεχομένως να έχουν επηρεαστεί και από το ποιους έχει δίπλα του. Το γεγονός πως στην ούτως ή άλλως αδύναμη αμυντικά «πράσινη» περιφέρεια προστέθηκε ο περιορισμένων δυνατοτήτων σε αυτό το κομμάτι Τι Τζέι Σορτς, καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το «συμμάζεμα» που καλείται να κάνει ο «Τζέι» σε κάθε παιχνίδι. Η μεγάλη κουβέντα έχει γίνει για το fit του Ναν με τον Σορτς, αλλά ίσως σε αυτή τη συζήτηση θα έπρεπε να μπει και ο Γκραντ.

Υπάρχει λύση;

Ο Τζέριαν Γκραντ μπορεί φέτος να φαίνεται σκιά του εαυτού του, αλλά παραμένει το «εργαλείο» που κανείς άλλος στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού δεν είναι. Η εμπειρία του, η ικανότητά του στην άμυνα και η προσαρμοστικότητά του κάνουν τη διαφορά όταν βρίσκεται στο παρκέ, αρκεί να μπορέσει να βρει ξανά τον ρυθμό του.

Μία ομάδα, όμως, με τόσο ακριβό και πλήρες ρόστερ, δεν μπορεί να στηρίζει τόσο μεγάλα φορτία αποκλειστικά σε έναν παίκτη, και μάλιστα 33χρονο. Αν θέλει να τον ξαναδεί στα υψηλά του στάνταρ, ο Αταμάν θα χρειαστεί να μοιράσει τα βάρη, να στηρίξει τον «Τζέι» και να του δώσει τον χώρο και τον χρόνο ώστε να ξεδιπλώσει στο παρκέ όλες τις αρετές του.

Με δεδομένο ότι προσθήκη άλλου περιφερειακού δεν θα γίνει, καθώς προέχουν άλλα ζητήματα, εδώ ίσως μπαίνει στην «εξίσωση» ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης. Με το αμυντικό του πακέτο, μπορεί να αναλάβει δύσκολες αποστολές, να πάρει αυτός πάνω του σημαντικό κομμάτι του αμυντικού βάρους και να δώσει στον Γκραντ τη δυνατότητα να ξεκουραστεί και να επαναφέρει την αποτελεσματικότητά του.

Ο «Πι Κέι» έχει συνήθως θετική απόδοση όποτε πατάει στο παρκέ, και είναι ο μοναδικός παίκτης στο ρόστερ με ικανότητες στα μετόπισθεν που προσομοιάζουν με αυτές του Αμερικανού συμπαίκτη του. Με σωστή διαχείριση και αξιοποίηση του Καλαϊτζάκη, ο Παναθηναϊκός μπορεί να επιστρέψει σε καλύτερη ισορροπία στην περιφέρεια, ξεκουράζοντας τον Γκραντ και βελτιώνοντας συνολικά την άμυνα. Αν σε αυτό το διάστημα το ρομπότ... επαναφορτιστεί, τότε το «τριφύλλι» ίσως μπορέσει να παίξει στο επίπεδο που όλοι περιμένουν.