Μιριτέλο στο sportfm.gr: «Στην αρχή δυσκολεύτηκα, έλεγα τι κάνω εδώ - Τώρα θέλω να μείνω δέκα χρόνια στον Αστέρα»

Το περασμένο καλοκαίρι ο Αστέρας Τρίπολης αποφάσισε να χωρίσει τους δρόμους του με τον Χερόνιμο Μπαράλες, έναν παίκτη που έχει γράψει τη δική του ιστορία με την ομάδα και αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της. Διάδοχός του, ο Χουάν Μπαουτίστα Μιριτέλο. Στο άκουσμα του ονόματός του, άπαντες αναρωτήθηκαν ποιος είναι αυτός. Λογικό, αφού δεν τον γνωρίζουμε στην Ελλάδα.

Στα 24 του, ο Μιριτέλο αποφάσισε να αφήσει για πρώτη φορά την Αργεντινή και να έρθει στην Ευρώπη. Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, σε μια ομάδα που έχει τη δική της παράδοση και σχέση με τη χώρα του τάνγκο. Ήταν το μεγάλο στοίχημα των Αρκάδων η μεταγραφή του, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν σέντερ φορ που μπορεί να… σβήσει το dvd με τα επιτεύγματα του προκατόχου του.

Λίγους μήνες αργότερα, δικαιώθηκαν. Με 9 γκολ σε 18 αγώνες, αποτελεί τον δεύτερο σκόρερ στην Stoiximan Super League, έχοντας ένα λιγότερο από τον Λορέν Μορόν που βρίσκεται στην κορυφή.

Ο Αργεντινός «killer» αποκαλύπτεται για πρώτη φορά από τη στιγμή που ήρθε στη χώρα μας, μιλώντας στο sportfm.gr και στην Αναστασία Βοσνάκη.



Αναφέρεται στον δρόμο που είχε να διαβεί από μικρός, στην… κραυγή που βγάζει όταν σκοράρει, αλλά και στον κόσμο της Αργεντινής. Στέλνει… μήνυμα παραμονής, λέγοντας πως θέλει να μείνει για δέκα χρόνια στον Αστέρα Τρίπολης και τονίζει πως στην αρχή, επειδή βγήκε πρώτη φορά από την Αργεντινή, τα πράγματα ήταν δύσκολα αλλά άπαντες στην ομάδα και την πόλη της Αρκαδίας τον βοήθησαν!

«Μοναδικό συναίσθημα να σκοράρεις, γι’ αυτό το πανηγυρίζω με κραυγές - Η οικογένειά μου έκανε αρκετές θυσίες για εμένα»

-Πώς ξεκίνησες όταν ήσουν μικρός την σχέση σου με το ποδόσφαιρο; Έχω μάθει ότι προέρχεσαι από ποδοσφαιρική οικογένεια, οπότε ήταν λογικό να ακολουθήσεις τον δρόμο του ποδοσφαίρου έτσι;
«Ναι, πράγματι προέρχομαι από μια ποδοσφαιρική οικογένεια και ο παππούς μου έπαιζε, αλλά και από την πλευρά της μητέρας μου όπως και ο θείος μου και ο πατέρας μου. Από μικρός είχα ποδοσφαιρικά ερεθίσματα, από τεσσάρων χρονών έπαιζα μέσα στο σπίτι και μετά με πήγαν σε μια σχολή, οπότε ήταν αρκετά φυσιολογικό για εμένα να ασχοληθώ με αυτό. Αργότερα το πήρα πιο σοβαρά και αποφάσισα πως αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου».

-Ένα άρθρο στην Αργεντινή ανέφερε πως επειδή ορισμένες φορές πανηγυρίζεις πολύ έντονα τα γκολ σου, είναι σαν να βγάζεις μια κραυγή μέσα από την καρδιά σου, γιατί έχεις περάσει δύσκολα μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο της καριέρας σου…
«Κυρίως στα χρόνια της εφηβείας είχαμε κάποιες δυσκολίες, ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο πανηγυρίζω έτσι είναι γιατί πραγματικά νιώθω αυτό που κάνω, μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, μου αρέσει πάρα πολύ να σκοράρω, είτε είναι σε προπόνηση, είτε ακόμα καλύτερα σε αγώνα, αλλά είναι κάτι το οποίο έρχεται από μέσα μου, έχω μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο και αυτό το συναίσθημα να πετυχαίνεις ένα γκολ για εμένα είναι κάτι το μοναδικό για αυτό και θέλω να το πανηγυρίζω όσο πιο έντονα γίνεται είτε με κραυγές, είτε με ότι άλλο μου βγει εκείνη τη στιγμή».



-Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που ζει στην Αργεντινή να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο; Το λέω γιατί στην Αργεντινή όλα τα παιδιά μεγαλώνουν από μικρά με μια μπάλα στα πόδια τους…
«Στην Αργεντινή τα παιδιά ζουν με το ποδόσφαιρο, έχουν ως όνειρό τους τα περισσότερα παιδιά να παίξουνε επαγγελματικό ποδόσφαιρο γιατί είναι και ένας τρόπος να ξεφύγουν από τη δύσκολη πραγματικότητα που περισσότεροι από αυτοί ζουν, ωστόσο χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση και δουλειά για να γίνει αυτό. Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή κλωτσάνε καλά μια μπάλα μπορούν να γίνουν και επαγγελματίες και δεν ισχύει αυτό. Για να δώσω το δικό μου το παράδειγμα για εμένα τα πράγματα ήταν αρκετά πιο δύσκολα, η πόλη που ζούσα ήταν αρκετά απομακρυσμένη σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις που υπήρχαν στάδια και γήπεδα για να κάνω προπόνηση, οπότε έπρεπε η οικογένειά μου να κάνει αρκετές θυσίες, αλλά και από εμένα με τις μετακινήσεις, ήταν ένα κομμάτι αρκετά δύσκολο αλλά ήταν κάτι το οποίο ήμουν αποφασισμένος να κάνω».

«Αν δύο Αργεντινοί κάτσουν να μιλήσουν ακόμα και τώρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, πιθανόν να τους πιάσουν τα κλάματα»

-Ποιο είναι το πιο ωραίο γήπεδο που έχεις παίξει στην Αργεντινή; Και ποια η πιο καυτή ατμόσφαιρα που έχεις ζήσει;
«Το πιο όμορφο γήπεδο είναι της Ιντεπεντιέντε, της οποίας είμαι και οπαδός, πραγματικά είναι πανέμορφο αλλά οι οπαδοί που δημιουργούν την πιο καυτή ατμόσφαιρα είναι χωρίς αμφιβολία της Σαν Μαρτίν».



-Μεγαλώνοντας ποιο ήταν το είδωλό σου; Μιας και είσαι καθαρός επιθετικός μήπως είχες ως ίνδαλμα για παράδειγμα τον Κρέσπο ή τον Μπατιστούτα;
«Καθώς μεγάλωνα αυτός που μου άρεσε από τη χώρα μου ήταν ο Κουν Αγουέρο και επίσης ο Πάουλο Γκερέρο από το Περού, μπορεί να μην είναι τόσο γνωστός εδώ αλλά στην Αργεντινή είναι πολύ γνωστός και τώρα που είμαι στην Ευρώπη και έχω περισσότερο χρόνο και βολεύουν και οι ώρες, μου αρέσει να παρακολουθώ επιθετικούς όπως ο Χάαλαντ και ο Λεβαντόφσκι και τους βλέπω όχι μόνο γιατί μου αρέσουν, αλλά και να δω κάποια πράγματα που κάνουν για να τους ενσωματώσω στο δικό μου το παιχνίδι».

-Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αργεντινή. Τι σημαίνει για την Αργεντινή η κατάκτηση του Μουντιάλ; Είναι μια απονομή δικαιοσύνης μετά από σχεδόν 40 χρόνια το να παίρνει η χωρά σου το σπουδαιότερο τρόπαιο;
«Μπορούμε να το πούμε και δικαιοσύνη, αλλά πάνω από όλα ήταν μια ομάδα που το άξιζε και για αυτά που έκανε στο συγκεκριμένο Μουντιάλ αλλά και επειδή είχε δουλέψει πολύ σκληρά και τα προηγούμενα χρόνια. Είχε φτάσει σε δυο τελικούς Copa America τους οποίους είχε χάσει βέβαια, αλλά έδειχνε πως είναι μια ομάδα που κυνηγάει πάντα τον μεγαλύτερο στόχο και το πέτυχε. Είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμάς και για τη δικιά μας τη γενιά που δεν είχε ζήσει κάτι παρόμοιο. Το να μπορείς να το βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια είναι κάτι καταπληκτικό, θα είναι κάτι που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις μνήμες μας όσο ζούμε και οι πανηγυρισμοί ήταν υπερβολικοί. Ακόμα και τώρα δυο Αργεντινοί αν κάτσουν να μιλήσουν για αυτό πιθανόν να τους πιάσουν και τα κλάματα».



-Επειδή δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να μιλήσουμε γι’ αυτό, θα ήθελα να κάνουμε μια κουβέντα για την κόντρα που υπάρχει ανάμεσα σε Αργεντινή και Βραζιλία. Πόσο μεγάλο είναι αυτό το ντέρμπι, πώς νιώθει κάθε Αργεντινός όταν κοντράρεται με τη Βραζιλία;
«Η κόντρα είναι καθαρά μέσα στο γήπεδο είμαστε και οι δυο πολύ ανταγωνιστικοί σε αυτό το κομμάτι και οι δυο χώρες έχουν δημιουργήσει μεγάλες ομάδες και έχουν βγάλει σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Είναι λογικό να υπάρχει αυτή η ποδοσφαιρική έχθρα, ωστόσο δεν έχουμε κάτι μεταξύ μας. Μετά τον αγώνα μπορούμε να βρεθούμε, να τα πούμε, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αλλά το να έχεις την ευκαιρία να παίξεις κόντρα στην εθνική Βραζιλίας ή ακόμα μια ομάδα της Αργεντινής κόντρα σε μια ομάδα της Βραζιλίας είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα, το έχω ζήσει και εγώ, είχαμε παίξει μια φορά με την Ντεφένσα και έχουμε κερδίσει κιόλας, οπότε καταλαβαίνεις ένα πολύ όμορφο συναίσθημα και μακάρι να το ξαναζήσω».

«Είναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά και αναρωτήθηκα τι κάνω εδώ - Όλοι στην Τρίπολη με βοήθησαν»

-Προέρχεσαι από μια γεμάτη σεζόν, όπου αγωνίζεσαι συνεχόμενα από την αρχή του έτους και ουσιαστικά δεν έχεις ξεκουραστεί καθόλου. Σε επηρεάζει αυτό θεωρείς; Μήπως αυτό σου βγάζει μια κούραση;
«Ναι είναι αλήθεια αυτό, αλλά είχα και έναν μήνα που δεν αγωνιζόμουν κανονικά όμως έκανα προπονήσεις, οπότε υπήρχε τότε μια μικρή περίοδος αποχής και μετά ήρθα εδώ, έκανα την προετοιμασία μου και παίζω τώρα συνεχόμενους αγώνες. Σε μια περίοδο υπήρχε μια συσσωρευμένη κόπωση, αλλά ήταν κάτι το οποίο το περιμέναμε, αλλά κάναμε και τα πάντα για επανέλθω όσο γίνεται πιο γρήγορα, είχα κάποιες ημέρες ξεκούρασης σε συνεργασία με το τεχνικό επιτελείο.

Αυτή τη στιγμή νιώθω πάρα πολύ καλά και ακόμα έτσι και αν είναι, επειδή είμαι ένας άνθρωπος που είμαι αρκετά ανταγωνιστικός και θέλω πάντα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό, ξέρω πάντα ότι πρέπει να προσέχω και όποτε έχω την ευκαιρία κάνω σωστή αποκατάσταση. Κάνω ό,τι πρέπει πριν και μετά τις προπονήσεις και ακόμα όταν είμαι πολύ κουρασμένος δίνω τον καλύτερό μου εαυτό γιατί αυτή είναι η ζωή μας, μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και θέλω να δώσω το καλύτερο που έχω».



-Είσαι λίγους μήνες στην χώρα μας. Πως σου φαίνεται εδώ; Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο; Έχεις δοκιμάσει ελληνικά φαγητά;
«Τώρα τα πράγματα είναι αρκετά εύκολα και στρωτά γιατί όταν ήρθα δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά και αναρωτήθηκα τι κάνω εδώ, αλλά με τη βοήθεια όλων των συμπαικτών μου και όλου του κόσμου, είμαι πολύ καλά εδώ και νιώθω πολύ όμορφα. Μου αρέσει πολύ ο κόσμος στην Τρίπολη, γιατί μου θυμίζει αυτούς που είναι στην Αργεντινή, είναι πολύ ανοιχτοί άνθρωποι που θέλουν να σε βοηθήσουν, προφανώς και δεν καταλαβαίνω καθόλου ελληνικά, αλλά ακόμα και έτσι βλέπω ότι οι άνθρωποι θέλουν να βοηθήσουν, προσπαθούν έστω με νοήματα να με κάνουν να καταλάβω τι θέλουν να μου πουν, οπότε νιώθω πολύ καλά εδώ.

Ελληνική κουζίνα έχω δοκιμάσει, σαλάτες, κρέας, τυριά, είναι πολύ ωραία, μπράβο (σσ. γέλια). Στον ελεύθερό μου χρόνο, άλλες φορές είμαι στο σπίτι μου, άλλες φορές βρίσκομαι με τους συμπαίκτες μου από την Αργεντινή, τώρα έχουν έρθει και οι γονείς μου, καθαρίζω το σπίτι, κάνω γυμναστική, ήσυχα πράγματα».

-Ο Αστέρας ήθελε να σε πάρει τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά τελικά ήρθες φέτος. Ήταν μάλλον το πεπρωμένο σου να έρθεις στην Τρίπολη...
«Μπορεί να ήταν στη μοίρα μου να έρθω εδώ. Δεν το ήξερα ότι με ήθελε η ομάδα τόσα χρόνια, πιθανότατα και ο ατζέντης μου με τον οποίο έχουμε μια πολύ καλή σχέση δεν ήθελε να μου το πει γιατί δεν υπήρχε κάτι ξεκάθαρο εκείνη τη στιγμή, αλλά σε κάθε περίπτωση είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ τώρα, είναι τιμή μου που βρίσκομαι σε αυτόν τον σύλλογο και αυτό που προσπαθώ εγώ να κάνω είναι να τον βοηθήσω για να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι μαζί, γιατί μου έχει φερθεί πολύ σωστά από την πρώτη στιγμή. Είναι μια πόλη εδώ που σε βοηθάει να συγκεντρωθείς στο ποδόσφαιρο, είναι πάρα πολύ σωστοί σε ό,τι κάνουν απέναντί μου, οπότε το μοναδικό πράγμα που σκέφτομαι είναι πως μπορώ να τους βοηθήσω».

-Η γνώμη σου για τον προπονητή σου, τον Μίλαν Ράσταβατς; Σου ταιριάζει ο τρόπος που παίζει η ομάδα, διότι φέτος παίζει πιο επιθετικά και προσπαθεί να τροφοδοτήσει περισσότερο τους επιθετικούς της;
«Από την πρώτη στιγμή με υποδέχθηκε πολύ καλά, μίλησε μαζί μου και προσπάθησε να με βοηθήσει όπως μπορούσε από τη δικιά του την πλευρά. Έχει έναν ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού με τον οποίο θέλει να αγωνιζόμαστε, κάνουμε πολύ απλά πράγματα και αυτό είναι καλό γιατί για τον ποδοσφαιριστή είναι πολύ σημαντικό να ξέρει μέσα στο γήπεδο τι πρέπει να κάνει και να είναι απλό να το κάνει, να μην υπάρχουν περίπλοκες οδηγίες και αυτό είναι κάτι που ο προπονητής μας το έχει μεταδώσει και είναι σημαντικό για εμάς.

Ο Αστέρας έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα και είναι αρκετά επιθετική. Πολλές φορές είναι κάτι που μπορούμε και το βγάζουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, υπάρχουν και άλλα παιχνίδια που τα πράγματα είναι δύσκολα για εμάς, είτε λόγω συνθηκών, είτε λόγω αντιπάλου και τότε μπορεί να φαίνεται ότι το συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού να μην είναι τόσο το ιδεατό, αλλά σε κάθε περίπτωση νιώθω ότι έχουμε δουλέψει πολύ καλά στις προπονήσεις και έχουμε αρκετά εφόδια για να μπορέσουμε να βρούμε τους τρόπους για να έρθει η νίκη και ξέρουμε τι να κάνουμε σε κάθε περίπτωση και αυτό κάνουμε για να βοηθήσουμε την ομάδα να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται».

«Σκέφτομαι να μείνω δέκα χρόνια εδώ και να αποτελέσω μέρος της ιστορίας του Αστέρα»

-Πριν από σένα ένας άλλος επιθετικός από την Αργεντινή έγραψε ιστορία στον Αστέρα. Χερόνιμο Μπαράλες. Έχεις μάθει για αυτόν, έχεις μάθει για τα επιτεύγματα του; θα ήθελες να είσαι ο παίκτης που θα μείνεις για χρόνια στην ομάδα και να τον ξεπεράσεις;
«Πριν έρθω εδώ δεν ήξερα τον Χερόνιμο Μπαράλες, ήξερα το όνομα αλλά δεν ήξερα τι έχει κάνει. Ωστόσο, τον γνώρισα όταν ήρθα, έχουμε μιλήσει κιόλας, μου είπαν και για την ιστορία του, τα γκολ του και αισθάνθηκα μεγάλο θαυμασμό για εκείνον και μεγάλη χαρά που τον γνώρισα και αυτόν και την οικογένειά του. Μακάρι να μπορέσω να κάνω κάτι έστω λίγο κοντινό με εκείνον, όπως είπα και πιο πριν στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα για εμένα, τώρα δεν θέλω να φύγω από εδώ, οπότε σκέφτομαι να μείνω δέκα χρόνια.

Κανείς δεν ξέρει πως τα φέρνει η ζωή, αλλά θα θελα να βοηθήσω την ομάδα να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί να κάνουμε μεγάλες νίκες, γιατί όχι να παίξουμε και στην Ευρώπη. Μακάρι να μπορέσω και εγώ να αποτελέσω μέρος της ιστορίας του Αστέρα. Νιώθω πάρα πολύ όμορφα εδώ. Όπως είπα και πιο πριν είναι ένας σύλλογος που στα παρέχει όλα, μπορείς να είσαι ήρεμος για να δουλέψεις, οτιδήποτε χρειαστείς είναι εδώ, οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενος εδώ».



Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα; Έχεις ήδη εννέα γκολ στο πρωτάθλημα και δέκα συνολικά με το Κύπελλο…
«Δεν έχει έρθει κατά τύχη, αλλά έχει έρθει μετά από αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Σίγουρα τα πράγματα μας έχουν πάει αρκετά καλά, η πρώτη μου σεζόν στην Ευρώπη είναι πάρα πολύ καλή μέχρι στιγμής, αλλά όλοι μας εδώ έχουμε δημιουργήσει ένα δυνατό σύνολο. Από τη δική μου την πλευρά προσπαθώ να γίνομαι λίγο καλύτερος από την προηγούμενη ημέρα, οπότε αυτό θα συνεχίσω να κάνω και πιστεύω ότι αυτός είναι ο τρόπος για να μπορέσεις να βελτιώνεσαι και να γίνεσαι ακόμα καλύτερος.

Μακάρι τους επόμενους μήνες που έχουμε να μπορέσω να βοηθήσω την ομάδα, πετυχαίνοντας γκολ, δίνοντας ασίστ ή απλώς παίζοντας καλά, γιατί πολλές φορές και αυτό είναι σημαντικό, οπότε μακάρι στο τέλος να πετύχουμε τον στόχο μας και του χρόνου να πάμε για κάτι ακόμα καλύτερο ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι η δουλειά δεν μας λείπει».

*να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο Μανιάτογλου για την μετάφραση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.