Κασέμι στο sportfm.gr: «Πάω να κάνω μια λόμπα στην προπόνηση και ο Σεμέδο μού λέει ''φύγε από εδώ ρε''»

«Αν μετανιώνω για κάτι ως τώρα, είναι πως δεν το διασκέδασα περισσότερο όταν ήμουν στις ακαδημίες του Ολυμπιακού…».

Αν ακούς αυτό να το λέει ένας 22χρονος, τότε σίγουρα θα πρέπει να το βάλεις καλά στο μυαλό σου. Είτε ξεκινάς τώρα να παίζεις ποδόσφαιρο, είτε απλά στη ζωή σου για να αντιληφθείς πως όλα είναι στιγμές και ο χρόνος περνάει γρήγορα.

Ο Ρενίλντ Κασέμι ήταν πρωταγωνιστής στη σωτηρία της Καβάλας. Οι «αργοναύτες» έμειναν στη Super League 2 και ο ίδιος επιστρέφει στον Λεβαδειακό, με σκοπό να διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ της νέας σεζόν.

Θυμάται στο sportfm.gr τις στιγμές του στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, λέγοντας πως αν σου έλεγε κάτι ο Πέδρο Μαρτίνς, το καταλάβαινες και το έκανες άμεσα. Όπως και τις ατάκες του πλακατζή Ρούμπεν Σεμέδο, αλλά και τις συμβουλές από Αβραάμ Παπαδόπουλο και Σωκράτη Παπασταθόπουλο.

Μιλά για τις συνθήκες και τις δυσκολίες στη δεύτερη κατηγορία, την γκολάρα με ψαλιδάκι εκτός περιοχής που έβαλε, αλλά και τη διαφορά που έχουν οι ακαδημίες των «ερυθρόλευκων» από τις υπόλοιπες.

-Να ξεκινήσουμε από τα φετινά. Σωθήκατε στο τελευταίο παιχνίδι, πόση πίεση υπήρχε σε εκείνο το ματς με τον Διαγόρα;
«Υπήρχε αρκετή γιατί περιμέναμε από την αρχή των playouts να πάει στο τελευταίο ματς και όσο κυνηγάει και η αντίπαλη ομάδα τον αγώνα και θέλει μόνο νίκη και εσύ θες δύο αποτελέσματα, είναι κάπως αγχωτικό. Από την άλλη λες ότι βολεύομαι και με την ισοπαλία, αλλά είναι καλύτερα να κυνηγάς παρά να σε κυνηγάνε και φάνηκε μέσα στο ματς. Ο Διαγόρας είχε κάπως περισσότερο τον έλεγχο, κάναμε καλή διαχείριση, υπήρξαν ανατροπές, αλλά στο τέλος φάνηκε πως το διαχειριστήκαμε σωστά και μετά το 2-2 ήμασταν αρκετά συγκεντρωμένοι για να το κρατήσουμε».

-Το φοβήθηκες κάποια στιγμή το ματς;
«Όχι, κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι θα παραμείνουμε στην κατηγορία, ακόμη και μετά το 1-0 ή το 2-1 έβλεπα τα παιδιά. Κοιταζόμασταν και λέγαμε δεν θα το αφήσουμε έτσι. Οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο άγχος μέσα στο παιχνίδι, διότι είχαμε κάνει μια καλή πορεία από τον Δεκέμβριο, απ’ όταν πήραμε το πρώτο ματς με τον Μακεδονικό. Υπήρχαν εναλλαγές συναισθημάτων αλλά όλοι το διαχειριστήκαμε πολύ καλά».

-Σφυρίζει ο διαιτητής τελευταία φορά, τι σκέφτεσαι, τι λες;
«Ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου εκείνη η ώρα, απλά ξάπλωσα στο χορτάρι για να καταλάβω τι συμβαίνει. Ανακούφιση μεγάλη, ανακούφιση κυρίως και υπερηφάνεια για όλους. Γιατί το καταφέραμε και περάσαμε πολλά όλη τη χρονιά».

«Στην Ελλάδα δεν ξέρεις τι σε περιμένει αύριο αν υποβιβαστείς»

-Πολλοί λένε πάντως ότι η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού είναι πιο δύσκολη από τον πρωταθλητισμό…
«Ισχύει, γιατί ειδικά στην Ελλάδα δεν ξέρεις τι σε περιμένει αύριο αν υποβιβαστείς. Μετά δεν οργανώνονται καν, αφήνουν τις ομάδες και τις παρατάνε και είναι δύσκολο για τα παιδιά να κάνουν το επόμενο βήμα, να παραμείνουν στην κατηγορία ή να ψάξουν κάτι άλλο. Γενικά δεν υπάρχει ότι μια ομάδα θα πέσει και θα έχει στόχο να προβιβαστεί άμεσα, οπότε δεν ξέρεις πώς θα το διαχειριστεί η διοίκηση ή η επόμενη για παράδειγμα. Αφήνεις την ομάδα άμα σωθείς όπως εμείς σε μια κατηγορία που ήταν, σε καλά χέρια, ώστε η ομάδα να συνεχίσει και να μην υπάρξουν καν σκέψεις καταστροφής ή οτιδήποτε».

-Και για τον παίκτη όμως είναι σημαντικό να μην γράψει υποβιβασμό, έτσι;
«Εννοείται, εγώ χάρηκα που μείναμε κατηγορία για τα υπόλοιπα παιδιά κυρίως, γιατί ήξερα πως ό,τι και να γίνει θα επιστρέψω στον Λεβαδειακό. Είχα το άγχος, επειδή είχαμε δεθεί πολύ μεταξύ μας, και δεν ήθελα κάποιο παιδί να δυσκολευτεί στη συνέχεια της καριέρας του. Οπότε ήταν μια έξτρα χαρά για εμένα, να βλέπω και τους υπόλοιπους να έχουν πιο μεγάλη χαρά και υψηλότερες φιλοδοξίες για το αύριο».

-Ο Τάτσης τι άλλαξε απ’ όταν ήρθε;
«Την ψυχολογία μας κυρίως, αλλά και αρκετά αγωνιστικά πράγματα. Δούλεψε σαν ψυχολόγος μας, μας έβαλε σε μία θέση, ο καθένας βρήκε τον ρόλο του, ζήταγε απλά πράγματα, δεν μας έβαζε να σκεφτόμαστε πολλά πράγματα ή να κάνουμε πολλά στο γήπεδο. Μας ψυχολόγησε καλά και έβγαλε το 110% απ’ όλους. Μας έφτιαξε τη νοοτροπία, να πηγαίνουμε για αποτελέσματα και να παίρνουμε ψυχολογία ακόμη και με τον βαθμό. Μετά ξέραμε ότι θα είναι κοντά η πρώτη νίκη. Μας έβαλε στο μυαλό πως δεν πρέπει να χάνουμε, να μένουμε κοντά και η παραμονή θα έρθει».



-Η Super League 2 πώς είναι; Αρκετοί λένε πως είναι δύσκολα τα πράγματα…
«Τα γήπεδα δεν είναι προσεγμένα όπως στην πρώτη κατηγορία. Με τους μισθούς υπάρχει θέμα, κυρίως οι ομάδες που προσπαθούν να ανέβουν δίνουν καλά λεφτά και βιοπορίζουν έναν παίκτη. Από τη μέση και κάτω είναι δύσκολα, ειδικά για τις ομάδες που παλεύουν να σωθούν. Σε εμάς, βέβαια, μπορεί οι μισθοί να ήταν χαμηλοί, αλλά ήταν τακτικοί. Οπότε δεν υπήρξε εξωαγωνιστικό πρόβλημα που θα γινόταν αγωνιστικό, να δημιουργούσε προβλήματα στα αποδυτήρια δηλαδή. Όταν ξέρεις ότι αυτά που έχω συμφωνήσει θα τα πάρω και χωρίς καθυστερήσεις, τότε πως μπορείς να είσαι στην καθημερινότητά σου μια χαρά και να δουλεύεις έχοντας ηρεμία στο κεφάλι σου».

-Το λέω γιατί είδες με την Παναχαϊκή τι έγινε…
«Ναι, η Παναχαϊκή θα σωνόταν όπως πήγαινε το πράγμα, είδες πώς έρχονται τα πράγματα καμιά φορά».

-Πώς λύνεται όλο αυτό όμως; Η Super League 2 θα έπρεπε να είναι το σκαλοπάτι για την πρώτη κατηγορία για τους νέους ποδοσφαιριστές, νομίζω…
«Η λύση ε; Όταν έχει να κάνει με το οικονομικό, αυτό αφορά τις διοικήσεις και εμείς σε αυτό το ζήτημα έχουμε μια λεπτή θέση. Όταν συμφωνείς με μια ομάδα για κάποια λεφτά, είτε είναι πολλά για κάποιον είτε λίγα για κάποιον άλλον τον μήνα, και υπάρχει ένας καλός προγραμματισμός ώστε όλοι να πληρώνονται στην ώρα τους για να μπορούν να ζουν, να επιβιώνουν καθημερινά… Όταν δεν έχεις και τα λίγα, σκέψου να πας να παίξεις και να σκέφτεσαι τι θα φας αύριο. Κι όμως στη βήτα εθνική συμβαίνει. Αυτό δεν είναι θέμα του παίκτη όμως αλλά της εκάστοτε διοίκησης. Σου είπα όμως σε εμάς οι άνθρωποι ήταν κύριοι, όταν χάναμε και ολοι έλεγαν πως θα πέσουμε σίγουρα, μας πλήρωναν κανονικά. Δεν μας δημιούργησαν κάποιο θέμα ποτέ… Γιατί αν φτιάχναμε το αγωνιστικό και είχαμε πρόβλημα στο οικονομικό, τότε αυτό θα μας τραβούσε πίσω».

-Έβαλες το καλύτερο γκολ της σεζόν με το ψαλιδάκι εκτός περιοχής, τι σκέφτηκες και το έκανες αυτό;
«(σσ. γέλια) Αυτά είναι αυθόρμητα, σκέφτεσαι σαν παιδάκι, κάτι που έχεις δει στην τηλεόραση. Νομίζω αυτό βγαίνει αυθόρμητα και ήταν η καλύτερη λύση εκείνη τη στιγμή, δεν περίμενα να έρθει τόσο πίσω η μπάλα, την περίμενα πιο μπροστά. Εκείνη την ώρα ό,τι σου έρθει. Εμένα μου ήρθε αυτό, τι να σου πω… Θεώρησα ότι ήταν το καλύτερο και πάλι καλά να λες που μπήκε, αφού ήταν σε ένα κομβικό σημείο γιατί νικήσαμε το Κεραμίδι και ανεβήκαμε περισσότερο. Ήταν δύο σε ένα…».



-Έχεις παράδοση να βάζεις τέτοια γκολ ε;
«Μπορεί να μην βάζω, αλλά όταν θα βάλω θα είναι και καλό. Το κυνηγούσα πάντως γιατί δεν είχα βάλει γκολ ως τότε στο πρωτάθλημα και σου δίνει ένα κίνητρο παραπάνω. Όταν ανοίγεις λογαριασμό, το κυνηγάς και άλλο και σου έρχεται. Έβαλα μερικά ακόμη μετά».

-Όπως το πέναλτι στην τελευταία αγωνιστική…
«Είναι ευθύνη μεγάλη, αλλά και ψυχολογία. Το είχα κάνει και στο 2-1 με τον Διαγόρα στην έδρα μας, πάλι το είχα εκτελέσει. Είναι θέμα ψυχολογίας, όποιος νιώθει καλά πάει και το παίρνει».

«Ο Πέδρο Μαρτίνς σου έλεγε κάτι και το καταλάβαινες αμέσως - Η πλάκα που μου έκανε σε προπόνηση ο Σεμέδο…»

-Σε πάω πίσω στον Ολυμπιακό, μια πολύ καλή φουρνιά και ανεβαίνετε σε προπονήσεις με τον Πέδρο Μαρτίνς. Πώς ήταν ως προπονητής, πώς τον έζησες;
«Φαινόταν αυστηρός αλλά κατά βάθος όταν έβλεπε μικρά παιδιά να ανεβαίνουν για προπονήσεις, ήθελε να τα προσέχει και να τα προωθήσει. Είχαμε παίξει ένα φιλικό με την πρώτη ομάδα, είχα καταλήξει να είμαι στην ενδεκάδα της πρώτης ομάδας και τα πήγα καλά. Ήμουν για κάποιο χρονικό διάστημα στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας, δεν ήταν άνθρωπος που θα σου μιλούσε πολύ αλλά και μόνο το πώς θα σου έδινε οδηγίες, σου έδινε μία δύο κατευθύνσεις και σου άλλαζε τον τρόπο σκέψης. Δεν έλεγε πολλά, αλλά αυτά τα λίγα σε έκανε να τα αντιληφθείς πλήρως. Σαν προπονητής ήταν απλός, λιτός και έξυπνος».

-Ισχύει ότι σου είχε αδυναμία;
«Δεν ξέρω αν μου είχε, γιατί κάθισα λίγο. Κόλλησα και covid και με πήγε λίγο πίσω, δεν έκατσα πάρα πολύ. Αδυναμία δεν ξέρω αν μου είχε, αλλά σίγουρα ενδιαφέρον γιατί σε τέτοια ηλικία δεν θα με φώναζε τόσες φορές στις προπονήσεις, ήμουν μικρός στα 17 μου μόλις».

-Σου είχε μείνει κάτι από τότε;
«Ο Σεμέδο… Είχα πάει να τελειώσω μια φάση με σκαφτό να κρεμάσω τον τερματοφύλακα και μου λέει “φύγε από εδώ ρε”. Ο Σεμέδο ήταν έτσι πλακατζής. Τότε που ήμουν μικρός ο Αβραάμ έδινε συμβουλές πολλές και νοιαζόταν, ο Σωκράτης μίλαγε πάρα πολύ και μας κατεύθυνε. Ο Σεμέδο ήταν πλακατζής, του είχα δώσει και εγώ αφορμή, εκείνη η φάση μου έμεινε».

«Εκεί υπερέχει η ακαδημία του Ολυμπιακού - Χρήσιμες οι Β ομάδες για έναν νεαρό»

-Είχες και Συλαϊδόπουλο έτσι; Πώς είναι ως προπονητής;
«Εμείς είχαμε κάνει μια χρονιά που βγήκαμε 7οι, αρκετά από τα παιδιά της Κ19 είχαν πάει και στη Β ομάδα που δημιουργήθηκε τότε. Είχε ανέβει και ο Μουζακίτης τότε από Κ16 και έπαιζε Κ19, οπότε ήθελαν αρκετά να προετοιμάσουν τους μικρούς, να τους βάλουν στις μεγάλες κατηγορίες, σε μεγαλύτερες ηλικίες. Έλεγες η ομάδα βγήκε 6η ή 7η, αλλά έβλεπες πως κάτι πάει να δημιουργήσει. Δεν μπορείς να κρίνεις έναν προπονητή σε μια ομάδα νέων από τη θέση που θα πάρει, εγώ που τον έζησα έναν χρόνο, φαινόταν ότι θα φτιάξει κάτι καλό. Τώρα ότι πήραν το ευρωπαϊκό τα παιδιά δεν το περίμενα, μη σου λέω ψέματα, αλλά ως προπονητής πέρασα πολύ ωραία μαζί του, χάρηκα πολύ τη χρονιά και ο συγκεκριμένος κόουτς θα μου μείνει και ποδοσφαιρικά και ως άνθρωπος. Η ρουτίνα, το πώς φερόταν, είναι πολύ καλός άνθρωπος».

-Οι Β ομάδες είναι χρήσιμες;
«Είναι, γιατί όταν ένα παιδί από την Κ19 τελειώνει η χρονιά του, αρχίζει και είναι στο ψάξιμο. Το να φύγει από τον Ολυμπιακό και να πάει σε μια ομάδα δεύτερης εθνικής είναι δύσκολο στη μετάβαση για τον ίδιο τον παίκτη, αλλά αν πας στη Β ομάδα τότε είσαι κοντά και στην πρώτη ομάδα και δεν υπάρχει το άγχος για τα παιδιά στην ακαδημία, για το τι θα κάνουν μετά. Υπάρχουν πολλά παιδιά που αναγκάζονται να φύγουν λόγω ηλικίας και χάνονται».

-Άρα +1 ένας χρόνος σε μια Β ομάδα, μπορεί να βοηθήσει έναν παίκτη…
«Σίγουρα, μπορεί να πάθεις έναν τραυματισμό, μπορεί να έχεις τον χρόνο να δουλέψεις, μπορεί να σε βοηθήσει να απογειωθείς. Ξαφνικά να ανέβεις από την δεύτερη στην πρώτη ομάδα…».



-Η διαφορά των ακαδημιών του Ολυμπιακού από άλλες ομάδες ποια είναι;
«Η νοοτροπία, όχι μόνο στο να νικάς. Στην πειθαρχία που έχουν τα παιδιά, ακόμη και μετά την Κ19 που εμείς βγήκαμε 7οι, πήγαν τα παιδιά και πήραν το πρωτάθλημα και μετά το ευρωπαϊκό. Υπάρχει μεγάλη αλλαγή από εκεί που είσαι 7ος να πας να κατακτήσεις ένα ευρωπαϊκό. Ο Ολυμπιακός ξέρουμε όλοι τι ομάδα είναι, τα παιδιά διακρίνονται, παίζουν στις εθνικές, οι Κ15 και Κ17 παίζουν τελικούς. Έχει το όνομα ο Ολυμπιακός, είσαι από τους καλύτερους. Δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι αλλά και το πνευματικό, εκεί ξεχωρίζει».

-Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνεις ως τώρα στην καριέρα σου;
«Το ότι δεν χάρηκα παραπάνω τις σεζόν που είχα στον Ολυμπιακό, έβαζα περισσότερη πίεση στον εαυτό μου πως πρέπει να πετύχω, αλλά ήμουν εκεί από τα 14 ως τα 19 και είναι ηλικία που πρέπει να χαίρεσαι περισσότερο. Έπρεπε να το ζήσω λίγο παραπάνω».

-Στη Βέροια τι δεν πήγε καλά και έπαιξες λίγο;
«Λίγες ομάδες θα βασιστούν σε έναν μικρό, ιδιαίτερα αυτές που παλεύουν για την παραμονή. Με το που πήγα έπαιξα ένα δύο ματς, ο προπονητής τότε θεώρησε πως θα είναι καλύτερα να έρχομαι από τον πάγκο. Δεν είναι ότι φταίει κάτι, μπορεί και εμένα η απόδοσή μου να μην ήταν καλή. Είναι λίγο οι συγκυρίες. Ο μικρός πολλές φορές στη Β εθνική έρχεται σε δεύτερη μοίρα».

-Αυτό όμως πώς το διαχειρίζεσαι στο μυαλό σου; Το να μην παίζεις…
«Είτε είσαι μικρός, είτε μεγάλος είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Αλλά αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε βοηθούν και σε προσανατολίζουν για το δικό σου καλό, δηλαδή να βάζεις από κάτω το εγώ σου και να τα βλέπεις πιο σφαιρικά γιατί μπορεί να χάσεις την ουσία και να ξεφύγεις. Σίγουρα όταν δεν παίζεις δεν είναι καλό, στον Λεβαδειακό πέρυσι δεν έπαιζα και στην Καβάλα στην αρχή οι πρώτοι 2-3 μήνες ήταν της προσαρμογής. Στον Ολυμπιακό την τελευταία χρονιά που έπαιξα στην Κ19 ήμουν βασικός, μετά πήγα δανεικός από τον Λεβαδειακό στη Βέροια αλλά δεν έπαιζα πολύ. Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να διαχειριστείς αυτά τα σκαμπανεβάσματα, έλεγα μέσα μου ότι ναι δεν παίζω στον Λεβαδειακό αλλά πρέπει να παίξω στην Καβάλα».

«Φαινόταν από την προετοιμασία ο Λεβαδειακός - Ο Παπαδόπουλος δεν κοιτά ηλικίες»

-Τον Λεβαδειακό τώρα που το είπαμε, πώς τον είδες φέτος; Πολλοί δεν περίμεναν τέτοια εικόνα.
«Εγώ που έκανα προετοιμασία με την ομάδα, έβλεπα από τους προπονητές, τους ποδοσφαιριστές και το πώς είχαμε ανταπεξέλθει στα φιλικά, ήταν ζήτημα χρόνου να βγουν οι αυτοματισμοί και να έρθουν τα αποτελέσματα. Μπορεί στην αρχή να στράβωσαν κάποια αποτελέσματα, αλλά φαινόταν από τον τρόπο παιχνιδιού και την προσέγγιση ότι θα βρει τη σταθερότητα. Δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα που ήρθαν, αλλά παίζαμε και καλό ποδόσφαιρο. Κόντρα και στις μεγάλες ομάδες, δεν έχασε ποτέ με κάτω τα χέρια».

-Η νέα σεζόν που θα σε βρει; Ο στόχος είναι να διεκδικήσεις θέση στον Λεβαδειακό;
«Ναι, εννοείται. Δεσμεύομαι με συμβόλαιο με την ομάδα. Ο δανεισμός αυτόν τον σκοπό είχε, να γυρίσω όσο το δυνατόν πιο έτοιμος και να διεκδικήσω μια θέση στη νέα σεζόν, να καθιερωθώ εδώ πέρα».

-Και το καλό είναι πως ο Παπαδόπουλος έχει βάλει αρκετούς νεαρούς φέτος.
«Ο προπονητής δεν θα κολλήσει σε ηλικία, αν είσαι καλός θα παίξεις. Αν κάνεις αυτά που σου λέει, ακολουθείς τις οδηγίες του θα διεκδικήσεις αυτό που σου αναλογεί. Το έχει δείξει πως δεν τον ενδιαφέρουν οι ηλικίες».

«Κερδίσαμε ματς με ελάχιστο κόσμο και σε άλλα που είχαμε πολλούς οπαδούς τα χάναμε»

-Για πες μου λίγο εντυπώσεις και συναισθήματα από τη συμμετοχή σου στις μικρές ομάδες της εθνικής Αλβανίας.
«Είχαμε παίξει προκριματικά στην Πορτογαλία… Όταν είναι η οικογένειά σου από τη συγκεκριμένη χώρα να το πω και έτσι, γιατί έχω και ελληνική υπηκοότητα, όταν εκπροσωπείς τη χώρα σου τα συναισθήματα είναι μεγάλα. Είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου, αλλά όταν βλέπεις την οικογένειά σου να είναι υπερήφανη που εκπροσωπείς το εθνόσημο, είναι διπλή χαρά. Είναι ματς, στιγμές και εμπειρίες που σου μένουν».

-Ποιος είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;
«Αντιπαλος ε; Δεν είχα κάποιον να σου πω την αλήθεια. Έχω αντιμετωπίσει πολλούς καλούς παίκτες, αλλά κανείς δεν με έχει φέρει στα όριά μου. Αλλά υπάρχουν στιγμές που λες την επόμενη εβδομάδα πρέπει σίγουρα να τα πάω καλύτερα. Ως εκεί, όμως».

-Δυσκολότερη ομάδα;
«Νομίζω η φετινή Λάρισα, παρότι που προηγηθήκαμε θα δεις ότι δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ. Υπήρχε πίεση από τον κόσμο, την αντίπαλη ομάδα, φαινόταν πως ήταν μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και να ανέβει».

-Παίζει μπάλα ο κόσμος;
«Δεν ξέρω αν παίζει ακριβώς, αλλά σε κάποια σημεία σου δίνει ψυχικά αποθέματα. Την πρώτη μας νίκη την πήραμε με πολύ λίγα άτομα στην Καβάλα γιατί έβρεχε κιόλας, σε άλλα ματς είχαμε πολύ κόσμο και χάναμε, εκείνη την ημέρα παίζαμε με λίγο κόσμο και κερδίσαμε. Παίζει ορισμένες φορές τον ρόλο του, στο τελευταίο ματς εδώ στην Αθήνα με τον Διαγόρα ήρθαν 200-300 άτομα. Τρώγαμε γκολ και τους έβλεπες να πιέζονται και σου έδινε ένα έξτρα πάτημα. Εννοείται πως χρειάζεσαι τον κόσμο δίπλα σου».

-Πρότυπο ποιον έχεις ή ποιον είχες;
«Ινιέστα δαγκωτό... Ήταν πολύ απλός σαν άνθρωπος, αλλά στο γήπεδο ηταν εντυπωσιακός. Αυτό είναι το καλύτερο νομίζω απ’ όλα».

Για το τέλος, ο Ρενίλντ Κασέμι θέλησε να βάλει ο ίδιος τον επίλογο της συνέντευξης… «Και τέλος, επειδή η ζωή μας έχει φέρει λίγο μακριά τον έναν από τον άλλον λόγω των δρόμων που ακολουθούμε και οι δύο… Θέλω να πω ένα ευχαριστώ στον αδερφό μου γιατί στην ηλικία που είμαι τώρα, εκείνος θυσίασε πολλά από τα θέλω και τα όνειρά του, για να βεβαιωθεί ότι θα κυνηγήσω εγώ τα δικά μου. Χωρίς αυτόν δεν θα είχα καταφέρει να επιβιώσω».