Εθνική ΟΜΑΔΑ

Το crash test με τη Σερβία πρόσφερε πολλή τροφή για μπασκετική συζήτηση και πολύτιμα πλην όμως ανώδυνα διδάγματα στην Εθνική. Όμως το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να αναλωθεί τόσο σε αυτή την κουβέντα, όσο ενδιαφέρον κι αν έχει αυτή λιγότερες από δύο εβδομάδες πλέον πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας.

Κάποια πράγματα υπερβαίνουν την ποιότητα, το βάθος, τις τακτικές, τα ροτέισον, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα μιας ομάδας, ίσως δε ακόμη και τους στόχους αυτής. Γιατί πολύ απλά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και αναγκαία βάση για να έχουν αξία όλα τα αμιγώς μπασκετικά στοιχεία της, αλλά και για να έρθει οποιαδήποτε διάκριση. Πάνω και πέρα από όλα αυτά προέχει η ομάδα. Και η Εθνική σε όλες τις εκφάνσεις της έδειξε χθες ΟΜΑΔΑ.

Προσοχή, δεν μιλάμε για το αγωνιστικό του πράγματος. Εκεί υπάρχουν αδυναμίες, κάποιες που διορθώνονται, άλλες που καμουφλάρονται και μερικές με τις οποίες απλώς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Όπως και φυσικά τεράστια προτερήματα. Μιλάμε όμως για στοιχεία που καταδεικνύουν πως ένα σύνολο έχει αναπτύξει πραγματικούς δεσμούς, όχι κενές συναισθημάτων συνεργασίες αλλά δεσμούς ζωής, έχοντας έναν μεγάλο κοινό στόχο κι όχι πολλούς μικρούς και ιδιοτελείς σκοπούς.

Η εικόνα Μπουρούση και Βασιλόπουλου να μεταφέρουν σηκωτό στα αποδυτήρια τον Αθηναίου που ξέσπασε σε κλάματα βλέποντας να καταστρέφεται το όνειρό του να παίξει σε μια μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική ήταν συγκλονιστική. Οι συμπαίκτες του, άλλοι με τους οποίους έχει μοιραστεί μήνες τώρα πρώτα την αγωνία της πρόκρισης στα τελικά και τις τελευταίες εβδομάδες την προσπάθεια για μια θέση στη δωδεκάδα, ήταν αληθινά σοκαρισμένοι. Όχι μόνο σκεφτόμενοι πώς μπορούν σε μια κακή στιγμή να αλλάξουν όλα και για τους ίδιους, αλλά και από ανθρώπινο ενδιαφέρον για τον συνοδοιπόρο και φίλος τους. Συμπαράσταση που συνεχίστηκε, δημοσίως από social media αλλά φυσικά και μακριά από τα «φώτα», και τις επόμενες ώρες, από όλο το τιμ.



Δεν ήταν όμως μόνο αυτό… Η αναγνώριση της προσπάθειας των παικτών που οδήγησαν την Εθνική στα Κίνα ήταν μια επίσης εξαιρετική στιγμή. Γιατί ουδείς (πρέπει να) ξεχνά πως δεν θα κάναμε κανένα όνειρο για πορείες και μετάλλιο στο Παγκόσμιο αν καμιά 35αρια παιδιά δεν είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα για τα «παράθυρα», γνωρίζοντας πως στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν θα βρίσκονται στο αεροπλάνο για την Κίνα. Ακόμη και η θετική ανταπόκριση του αρχικά κομμένου Βαγγέλη Μάντζαρη να επιστρέψει για να βοηθήσει την αποψιλωμένη λόγω τραυματισμών γραμμή γκαρντ λέει πολλά. Το θερμό χειροκρότημα του κοινού και το βλέμμα ευγνωμοσύνης εκείνων που δεν μπορούσαν (λόγω Ευρωλίγκας ή ΝΒΑ) να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια πρόκρισης ήταν η καλύτερη επιβράβευση. Και ίσως μια υπενθύμιση σε όσους τυχόν το είχαν ξεχάσει για το πώς είναι η αγνή αγάπη για την Εθνική.

Last, but not least, το κατάμεστο και… πολιτισμένο ΟΑΚΑ. Για πρώτη φορά στα χρονικά, τόσος κόσμος βρέθηκε σε φιλικό παιχνίδι της Εθνικής. Ούτε καν όταν είχε έρθει το 2010 η Dream Team με Ντουράντ και Ρόουζ δεν ξεχείλισε έτσι το κλειστό. Ασφαλώς η παρουσία ολάκερου MVP του ΝΒΑ, του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ήταν ο βασικός πόλος έλξης. Και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να το παραδεχτούν δίχως ίχνος εγωισμού «στρατιώτες» όπως ο αρχηγός Γιάννης Μπουρούσης. Όμως η όλη αύρα που έβγαλε η ομάδα αποζημίωσε και με το παραπάνω το κοινό, που απόλαυσε τρεις υπέροχες μπασκετικές βραδιές σε κλίμα αθλητικού πολιτισμού που τόσο μας είχε λείψει.



Ένα σύνολο που έχει τέτοιους δεσμούς μεταξύ των μελών του, τέτοιο σεβασμό σε όσους έχουν προσφέρει σε αυτό, αλλά και τόση θετική ενέργεια από το κοινό του, έχει ένα πολύ γερό θεμέλιο για να πετύχει. Απομένει πλέον να συνεχίσει να χτίζει σε αυτό, αγωνιστικά, για να φτάσει ψηλά στην Κίνα. Γιατί το θέλει και γιατί το μπορεί.

ΥΓ: Αγωνιστικά μπορούμε να πούμε πολλά… Η Εθνική είδε απέναντι σε ένα μεγάλο φαβορί για μετάλλιο πόσο θα δυσκολευτεί απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν θα της επιτρέπει να τρέξει (μόλις τρεις αιφνιδιασμοί χθες) και που θα την υποχρεώσει με την άμυνά του να εκτελέσει 12 περισσότερα τρίποντα από δίποντα. Αυτή τη φορά το πρόβλημα δεν ήταν το ποσοστό, αφού το 34,2% (13/38 είναι αξιοπρεπέστατο), αλλά ο αριθμός των προσπαθειών και η ανισορροπία των επιθέσεων. Όμως γι’ αυτό το λόγο είναι τα φιλικά…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis