Το Σούπερ Καπ δεν μας έκανε πολύ σοφότερους σε σχέση με ό,τι περιμέναμε από τους «αιώνιους». Μάλλον απλώς επιβεβαίωσε ότι ο Ολυμπιακός ξεκινά τη σεζόν από διαφορετική πίστα σε σχέση με τον Παναθηναϊκό.
*Ο Ολυμπιακός είναι σαφές πως μπαίνει στην κούρσα της σεζόν με προβάδισμα πολλών μέτρων λόγω του πολύ καλού κορμού που έχει από πέρσι. Την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 8/12 του ρόστερ από πέρσι, ο Παναθηναϊκός είχε 2/12 (Παπαγιάννης, Μποχωρίδης, αφού Μαντζούκας και Χουγκάζ δεν χρησιμοποιήθηκαν) και πέραν αυτού εκτός μάχης τον βασικό του πλέι μέικερ και με 3-4 προπονήσεις τους καλύτερους δημιουργούς του, Πονίτκα και Γκριγκόνις. Η διαφορά χημείας και αυτοματισμών ήταν εμφανής από τα πόσα περισσότερα χέρια άλλαζε η μπάλα σε κάθε επίθεση και πόσες λιγότερες ντρίμπλες γίνονταν.
*Η διαφορά στο ματς έγινε από την άμυνα του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο. Με πίεση στην μπάλα, σπάσιμο κάθε σκριν και τον Φαλ να αποτελεί σκιάχτρο, ο Παναθηναϊκός βραχυκύκλωσε πλήρως, δεν τολμούσε να πλησιάσει τη ρακέτα και αναλώθηκε σε «σκοτωμένες» επιθέσεις με μακρινά σουτ. Είναι χαρακτηριστικό πως στο τρίτο δεκάλεπτο οι «πράσινοι» εκτέλεσαν το πρώτο τους δίποντο με 3:10 να απομένουν για τη λήξη του και έκλεισαν την περίοδο με 9 πόντους με 0/2 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 2 ασίστ και 4 λάθη.
*Ο Παναθηναϊκός ήταν μέσα στο ματς στο πρώτο ημίχρονο αποφεύγοντας το… σετ παιχνίδι. Οι «πράσινοι» πήραν στο διάστημα αυτό 14 από τους 34 πόντους τους στο ανοιχτό γήπεδο αποφεύγοντας να επιτεθούν απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, κάτι που χωρίς Γουόλτερς και με Πονίτκα-Γκριγκόνις σε στάδιο προσαρμογής αποδείχτηκε σπαζοκεφαλιά. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός πήρε μόλις δύο πόντους στο fast break, εγκλωβίστηκε στο πέντε εναντίον πέντε και με παραγωγή μόλις 18 πόντων δεν μπορούσε να ακολουθήσει έναν αντίπαλο που… απλώς έβαλε 30.
*Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε την υπεροχή του σε μέγεθος και βάθος επιλογών, ειδικά στις θέσεις των ψηλών. Οι «ερυθρόλευκοι» πήραν 30 πόντους μέσα από το «ζωγραφιστό» έναντι μόλις 16 των αντιπάλων τους, ενώ κέρδισαν και τη μάχη των κατοχών έχοντας πέντε περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ (που πρόσφεραν +7 πόντους) και ένα λιγότερο λάθος.
*Ο Παναθηναϊκός είναι σαφές πως τη νέα σεζόν θα είναι πολύ πιο σκληρός. Το γεγονός ότι κατάφερε να ρίξει μια τόσο ταλαντούχα επιθετικά ομάδα όπως ο Ολυμπιακός στους 67 πόντους είναι θετικό δείγμα, αλλά η επιτυχία του τη φετινή σεζόν θα κριθεί από το αν θα μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα παραγωγής που να ξεπερνά ακόμη και ένα τέτοιο μικρό «παθητικό». Οι «ερυθρόλευκοι», αντίθετα, δείχνουν πιο έτοιμοι να αντεπεξέλθουν τόσο σε υψηλού ρυθμού και σκορ, όσο και σε κλειστά παιχνίδια.
*Η στατιστική μπορεί να έγραψε 7/26 τρίποντα για τον Παναθηναϊκό και ακόμη χειρότερα, 7/29 για τον Ολυμπιακό, όμως οι «ερυθρόλευκοι» με τα χαρακτηριστικά των παικτών τους συνιστούσαν μεγαλύτερη απειλή από μακριά σε σχέση με τους «πράσινους» από μακριά.
Η έκθεση των «νέων
Τζοέλ Μπολομπόι: Ο καλύτερος όλων αυτό το διήμερο. Υστερεί του προκατόχου του, Χασάν Μάρτιν, μόνο στα τελειώματα με πικ εν ρολ γύρω από το καλάθι, αλλά είναι πολύ καλύτερος αμυντικός, πολύ πιο αθλητικός και ανθεκτικός, δίνει άλλη διάσταση με παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και έχει συμπαίκτες που μπορούν να τον αξιοποιήσουν.
Αϊζέια Κέιναν: Έβαλε δύο σημαντικά τρίποντα ψυχολογίας που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να ξεπεράσει το αρχικό σοκ του 11-2, αλλά μετά χάθηκε. Είναι φανερό πως θέλει το χρόνο του για να προσαρμοστεί σε έναν ρόλο με πολύ λιγότερες μπάλες από ό,τι είχε π.χ. σε Ούνιξ ή Γαλατάσαραϊ. Θετικό σημάδι η προσπάθειά του στην άμυνα, όπου μειονεκτεί μόνο σε μπόι του προκατόχου του, Τάιλερ Ντόρσεϊ.
Άλεκ Πίτερς: Δεν του πήγε το ματς στον τελικό, αφού δεν βρήκε καλά σουτ κι έμεινε στους δύο πόντους. Έπαιξε αποκλειστικά στο «4» κάνοντας τα… ρεπό του Βεζένκοφ, ο οποίος είναι τόσο πληθωρικός που δεν γίνεται να μην παίζει σταθερά 25-30 λεπτά. Πάντως σε όλα τα προηγούμενα ματς είχε ανταποκριθεί πολύ καλά προσφέροντας instant scoring από τον πάγκο.
Πάρις Λι: Έκανε αυτά που ξέρει καλά, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά σε τομείς που ούτως ή άλλως δεν… διαπρέπει. Πίεσε πολύ καλά πάνω στην μπάλα αποτελώντας την πρώτη ζώνη άμυνας του Παναθηναϊκού, πρόσφερε και 12 πόντους, αλλά παρότι απέφυγε τα λάθη και μέτρησε 4 ασίστ, ήταν αρκετές οι επιθέσεις που ψαχνόταν με τους συμπαίκτες του αφού απουσιάζουν οι αυτοματισμοί.
Ντέρικ Γουίλιαμς: Ξεκίνησε εντυπωσιακά εκμεταλλευόμενος την υπεροχή του σε έκρηξη και ταχύτητα έναντι του Βεζένκοφ, αλλά δεν είχε διάρκεια. Έχει επωμιστεί όλο το βάρος στο «4» και είναι προφανές πως χρειάζεται στήριγμα, αφού επί της παρούσης από πίσω του υπάρχει… χάος.
Άντριου Άντριους: Ήταν φιλότιμος στην άμυνα, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια, παρότι του λείπει το μέγεθος. Ωστόσο στην επίθεση μοιάζει άλλοτε βιαστικός και άλλοτε διστακτικός, σαν να προσπαθεί να αποδείξει εκβιαστικά πως αξίζει την ευκαιρία σε αυτό το επίπεδο. Η προσαρμογή στα 29 από το Eurocup στην Ευρωλίγκα και από πρωταγωνιστής σε ρολίστα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ειδικά για κάποιον που παίζει μόνο στο «2» και έχει να ανταγωνιστεί Γκριγκόνις, Πονίτκα και όχι μόνο.
Μάριους Γκριγκόνις: Σε κακή βραδιά ο Λιθουανός, εμφανώς ανέτοιμος μετά τον τραυματισμό του αλλά και με ελάχιστες προπονήσεις με τη νέα του ομάδα. Ακόμη κι εκτελεστικά είχε 0/9 σουτ, πολλά εκ των οποίων τα βάζει για… πρωινό. Πάντως χωρίς αμφιβολία είναι καλός παίκτης και θα προσφέρει. Η πιο «σίγουρη» μεταγραφή του Παναθηναϊκού.
Ματέους Πονίτκα: Κι αυτός μια από τα ίδια. Είχε πρόβλημα συγχρονισμού με τους συμπαίκτες του και έχασε πολλά σουτ. Όμως είναι κι αυτός δεδομένο πως σε λίγες μέρες θα δείξει τι μπορεί να προσφέρει, έστω κι αν είναι ουτοπικό να περιμένει κανείς εμφανίσεις τύπου… Ευρωμπάσκετ από τον Πολωνό.
Αρτούρας Γκουντάιτις: Μακριά από τον καλό του εαυτό. Τροφοδοτήθηκε πολύ λίγο και δυσκολεύτηκε πολύ τόσο απέναντι στον Φαλ, όσο και απέναντι στον Μπολομπόι, ενώ φάνηκε η αδυναμία του στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ στην άμυνα. Στον τελικό η ομάδα δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τις αρετές του και να κρύψει τις αδυναμίες του.
Αδερφοί Καλαϊτζάκη: Τους βάλαμε μαζί, όχι γιατί είναι δίδυμοι, αλλά γιατί ισχύουν τα ίδια για αμφότερους. Παίζουν πολύ φιλότιμα και με πάθος στην άμυνα, έφτασε ο Γιώργος να μαρκάρει μέχρι και στο «4», αλλά ακόμη προσαρμόζονται και δεν έχουν καταφέρει να γίνουν επιδραστικοί στην επίθεση.
ΥΓ: Περιττό να πούμε ότι ήταν αχρείαστη η τελευταία επίθεση του Λαρεντζάκη (για την οποία απολογήθηκε στη συνέχεια) και καταδικαστέες οι ύβρεις του Πεδουλάκη στον παίκτη του Ολυμπιακού. Ας σταθούμε καλύτερα στην εξαιρετική κίνηση του Παπανικολάου να προσφέρει το τρόπαιο στον Χρήστο Μπαφέ που κέρδισε μια πολύ μεγάλη μάχη.
*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
