Ο άφθαρτος Μιλουτίνοφ και ο αγνώριστος Ναν: Πέντε σημεία από τους δύο πρώτους τελικούς

Ο Ολυμπιακός απέχει μία νίκη από την κατάκτηση του τρίτου συνεχούς νταμπλ έχοντας κάνει το 2-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό. Η σειρά των τελικών δεν έχει… γλιτώσει από την τοξικότητα, τη διαιτητολογία και πολλά ακόμη που απειλούν να πλήξουν την Εθνική ομάδα και απομακρύνουν την κουβέντα από το μπάσκετ. Σε αυτό όμως θα εστιάσουμε εδώ, αναζητώντας τους λόγους που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν φτάσει σε… championship point, αλλά και που οι «πράσινοι» καλούνται-για πολλοστή φορά φέτος-να αντιδράσουν βρισκόμενοι με την πλάτη στον τοίχο και χωρίς περιθώριο λάθους.

Η επιθετική βελτίωση του Ολυμπιακού και οι έξτρα κατοχές

Ο Ολυμπιακός είναι… άλλη ομάδα από αυτή που είδαμε όλη τη σεζόν επιθετικά. Οι «ερυθρόλευκοι» που είχαν μόλις 114,9 πόντους ανά 100 κατοχές μέσα στη σεζόν στην Ευρωλίγκα, είδαν την παραγωγή τους στους δύο πρώτους τελικούς να εκτοξεύεται στο εντυπωσιακό 130,2 πόντους ανά 100 κατοχές. Σκοράρουν 90,5 πόντους ανά αγώνα κάτι που οφείλεται σε παραπάνω από έναν λόγους, αλλά κυρίως στους εξής: έχουν υψηλά ποσοστά ευστοχίας στα δίποντα (54,7%, 40/73) και στα τρίποντα (38,2%, 18/47), όμως-ίσως το πιο βασικό-παίρνουν 19,5 πόντους ανά αγώνα από δεύτερες επιθέσεις. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα κερδίζει 1/3 διαθέσιμα επιθετικά ριμπάουντ (33,3%), αριθμός πολύ μεγάλος, όπως μεγάλη είναι και η αξιοποίηση αυτών των έξτρα κατοχών, με τους Πειραιώτες να έχουν έντεκα παραπάνω κατοχές από τον Παναθηναϊκό στα δύο πρώτα ματς της σειράς.

Η… άφθαρτη κυριαρχία του Μιλουτίνοφ

Ο τραυματισμός του Μουστάφα Φαλ έχει αποδειχτεί πως εκ των πραγμάτων λειτούργησε ευεργετικά για τον Ολυμπιακό. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ υπενθύμισε σε όλους πως ανήκει εύκολα στο Top 3 των σέντερ της Ευρώπης έχοντας 14,5 πόντους με 69,2% δίποντα (9/13) και 11 ριμπάουντ (εκτός οποίων 3,5 επιθετικά), αλλά και 2,5 ασίστ σε 30:27 κατά μέσο όρο στο παρκέ. Στα σχεδόν 61 λεπτά που έχει αγωνιστεί οι «ερυθρόλευκοι» είναι στο +19 αποτελώντας την κολώνα των Πειραιωτών σε άμυνα κι επίθεση. Και παρότι ο «Μίλου» κοπιάζει αρκετά στο παρκέ για να είναι επιδραστικός σε πολλούς τομείς, ο Παναθηναϊκός δεν έχει φροντίσει να τον φθείρει. Έχει αγωνιστεί σε πάνω από τα 3/4 των δύο πρώτων τελικών και έχει υποπέσει σε μόλις δύο φάουλ κερδίζοντας ο ίδιος με τη σειρά του 13! Αυτό οφείλεται τόσο στην ατολμία του Παναθηναϊκού να επιτεθεί στον Σέρβο (παρότι δεν είναι ανάλογα καλός αμυντικός του Φαλ), όσο και στην ικανότητα του Μιλουτίνοφ να προφυλάσσεται από τη φθορά (έχει μόλις 1,8 φάουλ ανά αγώνα σε 227 ματς καριέρας στην Ευρωλίγκα).

Η άμυνα του Παναθηναϊκού… χαλάρωσε

Ο Παναθηναϊκός είχε αφετηρία σε όλη τη σεζόν την άμυνά του, με αποκορύφωμα το Final 4 όπου κράτησε στους 57 τη Φενέρμπαχτσε και στους 80 τη Ρεάλ. Όμως στους δύο πρώτους τελικούς οι «πράσινοι» δεν είναι ανάλογα αποτελεσματικοί, κάτι που μπορεί να αποδοθεί και στο «άδειασμα», ενεργειακό και πνευματικό, που ήρθε μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Οι «πράσινοι» δεν έχουν πληγωθεί μόνο από τις έξτρα κατοχές των αντιπάλων τους που επισημάνθηκαν παραπάνω, αλλά επίσης δεχόμενοι 33 πόντους ανά αγώνα μέσα στο «ζωγραφιστό», με τον Ολυμπιακό να παίρνει σκορ από κοντά όχι μόνο από τους ψηλούς του, όχι μόνο από τα κοψίματα των παικτών του μακριά από την μπάλα, αλλά από τα ντράιβ του ΜακΚίσικ και τα ποσταρίσματα του Γκος. Κι επειδή δεν φταίει μόνο η προστασία της ρακέτας, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν είναι πασιφανές πως δεν πιέζει επαρκώς στην μπάλα οδηγώντας σε μόλις 10,5 λάθη ανά αγώνα τον αντίπαλο στους δύο πρώτους τελικούς (σφάλμα μόνο στο 15,1% των κατοχών του Ολυμπιακού).

Ο Ναν δεν είναι… Ναν

Ο Κέντρικ Ναν απέχει πολύ στους δύο πρώτους τελικούς από τον παίκτη που απογείωσε τον Παναθηναϊκό. Είναι προφανές πως όλη η άμυνα του Ολυμπιακού, με πρώτο τον Γουόκαπ, είναι προσαρμοσμένη πάνω του κι ο 28χρονος άσος δεν έχει ανταποκριθεί στο επίπεδο που ξέρει και μπορεί, είτε λόγω έλλειψης ενέργειας, είτε λόγω εκνευρισμού για σφυρίγματα που ζητεί και δεν παίρνει. Ο Αμερικανός έχει μεν 17 πόντους ανά αγώνα, αλλά με μόλις 44,4% στα δίποντα (8/18) και 31,6% στα τρίποντα (6/19), ενώ έχει ευστοχήσει σε μόλις τέσσερα σουτ μέσης απόστασης που είναι το δυνατό του σημείο κι αστοχώντας επιτρέπει στην άμυνα των αντιπάλων να… κλείνει κι άλλο προς τα μέσα. Επιπλέον, ο Ναν κάνει κατάχρηση ντρίμπλας όπως δείχνει το 30,3% των κατοχών που διαχειρίζεται (Usage), ενώ παρότι προσφέρει 9,5 πόντους με τις 4 ασίστ που δίνει ανά αγώνα, υποπίπτει σε 3 λάθη κατά μέσο όρο. Ταυτόχρονα, γίνεται «στόχος» στην άμυνα, όπου λόγω φθοράς σε ενέργεια και φάουλ οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν και αυτό μεταφράζεται στον πολύ κακό δείκτη των 136,8 πόντων ανά 100 κατοχών που έχει ο Ολυμπιακός όσο ο ίδιος είναι στην πεντάδα.

Οι X-Factors είναι «ερυθρόλευκοι» και όχι «πράσινοι»

Ο Ολυμπιακός στους δύο πρώτους τελικούς έχει κατορθώσει να πάρει πράγματα από πολλούς διαφορετικούς παίκτες σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 6 στον πρώτο και 5 στον δεύτερο τελικό διψήφιους σκόρερ και εξ αυτών είχαν 10+ πόντους ΚΑΙ στα δύο ματς μόνο οι Μιλουτίνοφ, Γκος και Παπανικολάου. Οι «πράσινοι» είχαν διψήφιους στους δύο πρώτους τελικούς τους συνήθεις υπόπτους Ναν, Σλούκα και Λεσόρ, ενώ οριακά έγιναν διψήφιοι στον δεύτερο τελικό οι Γκραντ και Χουάντσο (με τρίποντα της… απελπισίας στα τελευταία δευτερόλεπτα). Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με ροτέισον εννιά παικτών, έχει πάρει πράγματα από όλους τους παίκτες που έχει επιστρατεύσει, καθώς ακόμη και ο άποντος στους δύο πρώτους τελικούς Γιαννούλης Λαρεντζάκης έχει το εκπληκτικό νούμερο των μόλις 100 πόντων ανά 100 κατοχές παθητικό για την ομάδα του στα 10 λεπτά που παίζει ανά αγώνα. Αντίθετα, ο Εργκίν Αταμάν που έχει χρησιμοποιήσει δώδεκα παίκτες έχει πάρει λιγοστά πράγματα από παίκτες που ήταν πολύτιμοι στα playoffs και το Final 4, όπως οι Μήτογλου, Γκραντ, Γκριγκόνις, Παπαπέτρου και Καλαϊτζάκης.



ΥΓ1: Αδιανόητο να μην είμαστε με αυτούς που καθυβρίζονται. Τον Μπαρτζώκα, τον Σλούκα, όλους… Ακόμη κι όταν οι (ανθρώπινες) αντιδράσεις τους τροφοδοτούν το μίσος απέναντί τους από ανθρώπους που έχουν αναγάγει τη νίκη της ομαδάρας τους σε μείζον ζήτημα της ζωής τους, δεν γίνεται να μην είσαι στην πλευρά αυτών που είναι θύματα, αλλά με τους θύτες…

ΥΓ2: Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Πάρη, του αφανούς ήρωα της καθημερινότητας του Παναθηναϊκού. Το παιδάκι του θα μεγαλώσει και θα μάθει πόσο αγαπητός από όλους ήταν ο πατέρας του σε έναν χώρο που αυτό σπανίζει. Κάτι τέτοιες τραγικές ιστορίες σε κάνουν να σκέφτεσαι τη ματαιότητα να «σφάζεται» κόσμος για τις ομάδες, να βρίζει οικογένειες και να εύχεται θανάτους...