Πάλι ομάδα του Καλάθη, αλλά πλέον όχι μόνο

Κάθε νίκη σε αυτό το σημείο της σεζόν, όπου όλοι είναι φανερά ανέτοιμοι και συνεπώς πιο επιρρεπείς σε απρόσμενες απώλειες, μετρά πολύ. Αυτή του Παναθηναϊκού επί του Ερυθρού Αστέρα δεν συνοδεύτηκε με απόλυτα πειστική εμφάνιση, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει στην παρούσα φάση.

Αυτό που είναι πασιφανές, παρά τις ηχηρές προσθήκες, είναι πως ο Νικ Καλάθης παραμένει το σημείο αναφοράς της ομάδας. Σέρβιρε εύκολα καλάθια, πρόσφερε πολύτιμο σκορ σε μια βραδιά που η ομάδα του δεν βρήκε σχεδόν ποτέ επιθετικό ρυθμό, ενώ θαρρείς και θέλοντας να… τρολάρει, είχε 3/6 τρίποντα όταν η αισθητά βελτιωμένη ικανότητα του ρόστερ να απειλήσει πίσω από τα 6,75μ. έμεινε στα ρηχά (2/7 όλοι οι υπόλοιποι).

Η αισθητή διαφορά του Παναθηναϊκού σε σχέση με πέρσι δεν είναι ο ηγέτης του, αλλά το supporting cast. Ο Ταϊρίς Ράις συνιστά τεράστιο upgrade παίζοντας αντί του Νικ αλλά και ενίοτε στο πλευρό του προσφέροντας άμεσο σκορ αλλά και δημιουργία δείχνοντας να έχει προσαρμοστεί ταχύτατα σε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε μέχρι τώρα στην καριέρα του. Μετά από μια διετία με τον τίμιο πλην ανεπαρκή Λεκαβίτσιους ως back up του Καλάθη, η παρουσία του Ράις συνιστά μεγάλη πρόοδο.

Αντίθετα, θέλουν χρόνο και παιχνίδια οι δύο ακριβότερες καλοκαιρινές προσθήκες. Παραδόξως ακόμη δεν είναι όσο επιδραστικοί χρειάζεται για ακριβώς αντίθετους λόγους. Ο μεν Φρεντέτ γιατί απαιτεί πολύ περισσότερες μπάλες από όσες πρέπει να διαχειριστεί, ο δε Τζόνσον γιατί είναι πολύ περισσότερο αλτρουιστής και σχεδόν αμέτοχος στο επιθετικό παιχνίδι των «πράσινων». Ο πρώτος θα πρέπει να μάθει να παίζει off ball κι όχι να εκβιάζει καταστάσεις και ο δεύτερος να αντιληφθεί πως το επίπεδό του περισσεύει για την Ευρώπη και θα πρέπει να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες και ευθύνες. Δεν είναι, όμως, καθόλου εύκολο να καλείσαι στα 30+ να αλλάξεις μπασκετικές συνήθειες και ρόλους που είχες μια ζωή στα παρκέ… Οι πρώτες τους παραστάσεις από το ευρωπαϊκό μπάσκετ αποτελούν μια πολύ καλή δικαιολογία, αλλά σύντομα ο Παναθηναϊκός θα έχει ανάγκη μεγαλύτερης συνεισφοράς από τους δύο παίκτες που του κόστισαν πάνω από 3 εκατ. ευρώ.

Κατά τα λοιπά, η βραδιά είχε καλά και όχι τόσο καλά νέα για τον Παναθηναϊκό. Στην πρώτη κατηγορία πέραν της αναβάθμισης στα γκαρντ είναι φανερό πως υπάρχει περισσότερο επιθετικό ταλέντο. Οι 87 πόντοι σε ένα ματς που είχε μόλις 5/13 τρίποντα λένε πολλά, αν και οι 14 ασίστ (για 13 λάθη) μαρτυρούν πως το σκορ ήρθε κυρίως από την ατομική ποιότητα παρά μέσω συνεργασιών. Οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να τρέξουν όσο θα’ θελαν και μάλλον είναι ανησυχητικό ότι ο αντίπαλος πήρε περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (10-12). Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά σε ένα ματς, που ο Ερυθρός Αστέρας είχε 10 επιθετικά ριμπάουντ στο ημίχρονο (15 στο σύνολο) και στο τελικό «ταμείο» εννέα περισσότερες κατοχές. Πρακτικά ο Παναθηναϊκός έτρεξε σχεδόν μόνο όταν έκλεβε μπάλες, γι’ αυτό και υποχρεώθηκε σε ένα παιχνίδι μισού γηπέδου που ακόμη προσπαθεί να μάθει.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει αρκετά πράγματα να διορθώσει, αλλά όσο κερδίζει ο χρόνος δουλεύει υπέρ της ομάδας. Στα credits του προπονητή ότι επένδυσε στο κληροδότημα Ρικ Πιτίνο με τον ρόλο του Ντεσόν Τόμας. Ο άνθρωπος που επί Πασκουάλ ήταν ένας ακροβολισμένος φόργουορντ περιμένοντας την ευκαιρία να σουτάρει τρίποντο έχει εξελιχθεί στην βασικότερη επιθετική απειλή της ομάδας. Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα διαχειρίστηκε 18 κατοχές (!), λιγότερες μόνο από τις 20 του Καλάθη, απειλώντας τόσο με (early) ποστάρισμα, όσο και με σουτ. Όταν, δε, δίπλα του προστέθηκε ο θετικότατος Παπαγιάννης κι όχι ο μάλλον ασύμβατος Γουάιλι καμουφλαρίστηκε το αμυντικό πρόβλημα και απελευθερώθηκε.

ΥΓ: Ο Ερυθρός Αστέρας δεν πρόκειται να μπει στην οκτάδα, αλλά θα κάνει πολλές ζημιές. Ο Μίλαν Τόμιτς έχει δημιουργήσει ένα πολύ αξιόμαχο σύνολο, με παίκτες που αλληλοσυμπληρώνονται στα χαρακτηριστικά τους και δίχως μεγάλο μπάτζετ.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis