Ο Τολιόπουλος δεν πήγε για το… εφάπαξ στον Παναθηναϊκό

Όταν τριγύρω σκάνε «βόμβες», όχι από αυτές του Ισραήλ ή του Ιράν αλλά τις… καλές, τις μεταγραφικές, είναι λογικό η ανακοίνωση της απόκτησης του Βασίλη Τολιόπουλου από τον Παναθηναϊκό να πέρασε περίπου στα ψιλά. Ωστόσο παρότι ο 29χρονος άσος πρακτικά αντικαθιστά στο ρόστερ τον Δημήτρη Μωραΐτη, ο ρόλος του μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός.

Όχι ένας καλοπληρωμένος κομπάρσος

Ασφαλώς σε μια γραμμή γκαρντ με Σορτς, Ναν, Σλούκα και Γκραντ είναι δύσκολο να «επιβιώσει» κάποιος ακόμη χειριστής. Εδώ δεν τα κατάφεραν ολόκληροι Λούκα Βιλντόσα και Λορέντζο Μπράουν να σταθούν στον Παναθηναϊκό τα δύο προηγούμενα χρόνια, αφού ακόμη και για έναν προπονητή που αγαπά τις three guard lineups τα διαθέσιμα αγωνιστικά λεπτά είναι συγκεκριμένα και όχι απεριόριστα. Μοιραία, λοιπόν, κάποιος θα αναρωτηθεί πώς μπορεί ο Τολιόπουλος να έχει διαφορετική μοίρα…



Κι όμως, ο συγκεκριμένος δεν αποφάσισε να πάει στον Παναθηναϊκό για το… εφάπαξ. Να πάρει δηλαδή ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο από αυτό που είχε στον Άρη και να «αράξει» σκεπτόμενος περισσότερο τον τραπεζικό του λογαριασμό, τη σύζυγό του (διεθνή αθλήτρια του χάντμπολ) και το αγοράκι να έρθει στον κόσμο σε λίγες μέρες, παρά το μέλλον του. Έκανε το «λάθος» αυτό πολύ μικρός, όταν στα 19 πήγε στον Ολυμπιακό, όπου δεν βρήκε ποτέ το χώρο και το χρόνο να εξελιχθεί, όπως δεν βρήκαν και έμειναν στάσιμα τόσα και τόσα παιδιά που είχαν ξεχωρίσει σε νεαρή ηλικία με τις «μικρές» εθνικές ομάδες.

Πάνω που πολλοί πίστεψαν πως το πρόσπεκτ αυτό χάθηκε οριστικά βλέποντας να περνά και να μην αφήνει το αποτύπωμά του σε αρκετές ομάδες μετά τον Ολυμπιακό, ο ίδιος δεν συμβιβάστηκε. Πριν 2-3 χρόνια είχε μια ειλικρινή κουβέντα με τον τότε προπονητή του Άρη, Γιάννη Καστρίτη. Δέχτηκε να υπογράψει με λιγοστά χρήματα, αλλά αυτό που «απαίτησε» ήταν ένας μεγαλύτερος ρόλος. Ο κόουτς βλέποντας κάτι στα μάτια του αλλά και στο παιχνίδι του, αποφάσισε να επενδύσει πάνω του και η εξέλιξη είναι γνωστή. Ο Τολιόπουλος έγινε ηγέτης του Άρη, με σπουδαίες εμφανίσεις σε πρωτάθλημα και Eurocup, προσπέρασε στην ιεραρχία κάθε ξένο που πέρασε από το «Αλεξάνδρειο», ενώ παράλληλα ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Εθνική ομάδα στα «παράθυρα» και ουσιαστικό ρόλο σε Προολυμπιακό και Ολυμπιακούς Αγώνες βγάζοντας τσαγανό και προσωπικότητα πολύ μεγαλύτερη από το μπόι του.



Πέρσι το καλοκαίρι απέρριψε καλύτερες οικονομικές προτάσεις για να μείνει στον Άρη, όπου πιθανώς και να παρέμενε αν το επενδυτικό ενδιαφέρον είχε προκύψει νωρίτερα. Όμως δεν μπορούσε να πει όχι στην πρόταση του Παναθηναϊκού. Όχι για να… πάει ταμείο και να κάνει ένα τελευταίο (;) μεγάλο συμβόλαιο, αλλά γιατί έχει πλέον την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να διεκδικήσει και να κερδίσει ενεργό ρόλο στο ροτέισον των «πράσινων». Όχι μόνο στο πρωτάθλημα λόγω της αναγκαιότητας των γηγενών, αλλά ακόμη και στην Ευρωλίγκα. Μπορεί να φαντάζει δύσκολο, αλλά ποιος θα περίμενε πριν δύο χρόνια πως ο… ξεχασμένος Τολιόπουλος θα γινόταν ηγέτης του Άρη και απαραίτητος στην Εθνική ομάδα του Σπανούλη και του Αντετοκούνμπο;

Η στάση του Αταμάν

Ο Εργκίν Αταμάν είχε βάλει από πέρσι στο μάτι τον Τολιόπουλο. Από τότε που κέρδισε… μόνος του τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και όχι μόνο. Άλλωστε ο Τούρκος αρέσκεται στους παίκτες που παίζουν πικ εν ρολ, έχουν προσωπική φάση και καλό μακρινό σουτ. Θα πείτε-και δικαίως-πώς μπορεί να τρυπώσει στο ροτέισον μιας τόσο ποιοτικής περιφερειακής γραμμής ο Τολιόπουλος; Κι όμως, ο τρόπος που ενεργεί κι αποφασίζει ο Αταμάν μπορεί να ευεργετήσει τον 29χρονο άσο. Γιατί ο συγκεκριμένος κόουτς αν-λόγου χάρη-διαπιστώσει πως ο Σορτς είναι άστοχος, ο Ναν ανόρεκτος ή ο Σλούκας κουρασμένος, δεν θα διστάσει να τους αποσύρει ή και να τους παρκάρει. Κι αν στο διάστημα που θα κληθεί ο κάθε Τολιόπουλος να γεμίσει τα παπούτσια τους ανταποκριθεί, να είστε σίγουροι πως θα τον κρατήσει στο παρκέ. Άλλωστε έχει κατ’ επανάληψη αποδείξει πως δεν αποφασίζει με βάση τα βιογραφικά ή τα παλμαρέ, αλλά θέλει να κερδίσει και θα πορευτεί με όσους του κάνουν τη δουλειά. Ας είναι αυτοί ο Σαμοντούροβ, ο Καλαϊτζάκης και ο Τολιόπουλος…

Ρόλος α λα Εθνική και όχι… Άρη

Φυσικά η χρησιμοποίησή του δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή που είχε στον Άρη. Εκεί, δηλαδή, που ο Τολιόπουλος ήταν συνήθως η αρχή και το τέλος της επίθεσης, καθώς διαχειριζόταν σχεδόν το 30% των κατοχών της ομάδας (28,8% το usage στο πρωτάθλημα, 30,9% στο Eurocup φέτος). Στον Παναθηναϊκό των τόσων elite χειριστών μοιραία η μπάλα θα περνά πολύ λιγότερο από τα δικά του χέρια και ίσως συχνά να περιορίζεται σε παιχνίδι μακριά από την μπάλα. Όμως και σε αυτό το στυλ μπορεί να αντεπεξέλθει, χάρη στο εξαιρετικό του σουτ. Μην σας ξεγελά το 32,5% που είχε στο πρωτάθλημα και το 30,1% που είχε στο Eurocup, αφού σχεδόν κατά κανόνα δημιουργούσε για τον εαυτό του και εκτελούσε αναγκαστικά υπό κακές προϋποθέσεις. Ο ρόλος του στον Παναθηναϊκό θα ή… πρέπει να πλησιάζει σε αυτόν που είχε το περασμένο καλοκαίρι στην Εθνική ομάδα, όταν παίζοντας δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο είχε usage 23% και 44% στα τρίποντα (15/34), σε Προολυμπιακό Τουρνουά και Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι περιορισμοί της... φύσης

Ασφαλώς δεν θα είναι εύκολη η καθιέρωση στον Παναθηναϊκό. Πέραν του πολύ υψηλού επιπέδου ποιότητας και εμπειρίας που έχει η γραμμή γκαρντ της ομάδας, ο Τολιόπουλος θα έχει να υπερπηδήσει και άλλα εμπόδια. Αφενός μεν, ο Αταμάν δεν διστάζει να αποσύρει ακόμη και τους σταρ του αν κρίνονται ανεπαρκείς για μια βραδιά, ωστόσο οι αντικαταστάτες του θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Κι αν χάσουν 1-2 σουτ ή εκτεθούν σε 1-2 άμυνες, θα επιστρέψουν γρήγορα στον πάγκο και θα αργήσουν πολύ (ίσως και… αγώνες ολόκληρους) να ξαναδούν δράση. Κοινώς, ο Τολιόπουλος θα πρέπει να «ξεζουμίσει» τα όσα λεπτά πάρει από τον προπονητή του, να μπει με θάρρος και θράσος και όχι με φόβο, άγχος ή αμφιβολία στο μάτι.

Αφετέρου δε, ο νεοαποκτηθείς γκαρντ θα πρέπει να αντιπαρέλθει τους περιορισμούς που του βάζει το κορμί του, αφού δεν διαθέτει ούτε μεγάλο μέγεθος, αλλά ούτε και πολλή δύναμη. Κι αν ο Αταμάν μπορεί να ανεχτεί να κάνει «εκπτώσεις» στην άμυνα σε σχήματα που χρησιμοποιεί, λόγου χάρη, τον Σλούκα και τον Ναν, δεν θα είναι τόσο ανεκτικός με τον Τολιόπουλο. Το πώς όμως ο Παναθηναϊκός θα καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες που έχουν τα γκαρντ του (πλην Γκραντ) είναι ένα θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει περισσότερο τον προπονητή παρά τον Τολιόπουλο, ο οποίος δεν πρόκειται να γίνει «εξολοθρευτής» σε αυτή την ηλικία.

Συμπερασματικά

, ο Τολιόπουλος δεν… γεμίζει το μάτι σε πολλούς, αλλά μπορεί να εκπλήξει. Γιατί ο ίδιος κατάφερε να τρυπήσει το ταβάνι που του έβαζε ανέκαθεν το κορμί του, δεν έχασε την πίστη στον εαυτό του όταν δεν τον πίστευε σχεδόν κανένας και επέλεξε, έστω και με καθυστέρηση λίγων ετών, να ακολουθήσει τον ορθό δρόμο προς το υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία βγήκε από την ατελείωτη λίστα χαμένων ταλέντων, έγινε ηγέτης στον Άρη, πολύτιμος για την Εθνική ομάδα και μπορεί να γίνει σημαντικός και για τον Παναθηναϊκό.