Ο κόφτης μάς άφησε χρόνους!

Ο ανασταλτικός χαφ, ο καθαρόαιμος με τη μορφή που τον γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, πέθανε! Αντε και καλά σαράντα. Μας ταλαιπώρησε, ταλαιπώρησε το άθλημα το οποίο υπηρέτησε με πίστη και αυταπάρνηση, ταλαιπωρήθηκε κι αυτός να πηγαινοέρχεται σαν τον οδοντωτό και τώρα μας άφησε χρόνους. Το παλικάρι ο κόφτης, αυτό το δυνατό με τα πνευμόνια-αερόστατα και τα πόδια σαν πλατάνια, που το μόνο που ήξερε ήταν να καταπίνει τα χιλιόμετρα με την άνεση μαραθωνοδρόμου και τη χάρη ελέφαντα, τείνει ευτυχώς να γίνει είδος προς εξαφάνιση.

Κόφτη θα βρίσκεται πλέον μόνο στις νταλίκες! Δαμάλι, με μοναδική του αποστολή και γνώση να τρέχει να φτάσει πρώτο στην μπάλα, να κοντράρεται με το σώμα, να κάνει φάουλ ή να την κερδίζει ανάλογα με την περίσταση και μετά να μην είναι σε θέση να την κουβαλήσει ούτε για πέντε μέτρα. Αποτέλεσμα, ή να τη δίνει στον πιο κοντινό ελεύθερο συμπαίκτη του ή να τη σουτάρει στον κάμπο του Κανένα και όποιος τη βρει.

Παρακολουθούσα την περασμένη εβδομάδα τον Γκατούζο, στο ντέρμπι του Μιλάνου, να ταλαιπωρείται αφάνταστα από τους συναδέλφους του αντιπάλους Στάνκοβιτς, Ζανέτι, Τιάγκο Μότα και Σνάιντερ. Ανάμεσά τους έμοιαζε με ανασταλτικό μέσο περασμένων δεκαετιών. Δεν πέρασαν τα χρόνια, δεν είναι μόνο ότι βάρυνε ο Γκατούζο. Κυρίως είναι ότι το στυλ του και ο τρόπος παιχνιδιού του είναι πλέον ξεπερασμένα. Ταλαιπωρήθηκε για ένα ημίχρονο ώσπου εκνευρίστηκε, αποβλήθηκε και ησύχασε. Η άνιση μάχη στο κέντρο του γηπέδου στοίχισε στην ομάδα του τέσσερα γκολ.

Το είδαμε και στο ματς του Παναθηναϊκού με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες, η διαφορά κλάσης ξεκινούσε από τη μεσαία γραμμή. Ανασταλτικοί μέσοι που ξέρουν να κινούνται στον χώρο χωρίς την μπάλα, που δεν περιορίζονται μόνο στα ανασταλτικά τους καθήκοντα, που έχουν ντρίμπλα, που σηκώνουν το κεφάλι να δουν τι γίνεται στα πέριξ, που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, που επιβάλλουν τον ρυθμό κατά το δοκούν, που ξέρουν να ελευθερώνονται για να βγάλουν την ομάδα μπροστά, που αλλάζουν θέσεις και δεν βαλσαμώνονται στη μεσαία γραμμή, που εν ριπή οφθαλμού μετατρέπονται σε κρυφούς κυνηγούς, πατάνε περιοχή και με ικανότητα στράικερ τελειώνουν τις φάσεις.

Αυτοί είναι οι ανασταλτικοί μέσοι στο πραγματικά, και όχι κατ’ ευφημισμόν, σύγχρονο ποδόσφαιρο, αυτή είναι η μεσαία γραμμή του σήμερα. Οσες ομάδες προσανατολίζονται σε αυτή την φιλοσοφία και την εφαρμόζουν είναι αυτές που πρωταγωνιστούν κερδίζοντας τίτλους, αλλά και εντυπώσεις. Μην πάτε μακριά. Η διαφορά της Μπαρτσελόνα από τη Μάντσεστερ πέρσι ήταν η μεσαία γραμμή των δύο ομάδων. Αντερσον-Κάρικ από τη μια, Ινιέστα-Τσάβι από την άλλη. Και αφήνω έξω για ευνόητους λόγους τον Παρκ, η χρησιμότητα του οποίου στο ποδόσφαιρο του σήμερα αμφισβητείται έμπρακτα.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι ομάδες με ποιότητα στη μεσαία γραμμή μπορούν να ανοίξουν οποιαδήποτε κλειστή άμυνα βρεθεί στον δρόμο τους και συγχρόνως να παρουσιάζονται εξίσου παραγωγικές όταν επιλέγουν να παίξουν στην κόντρα. Η κλάση των παικτών στον χώρο του κέντρου επιτρέπει την ποικιλία στους τρόπους ανάπτυξης. Θα με θυμηθείτε στα τέλη του Φλεβάρη όταν θα είναι έτοιμη να ξεκινήσει η φάση των νοκ άουτ παιχνιδιών στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι ομάδες που θα έχουν βάλει υποψηφιότητα για το στέμμα θα είναι αυτές που η μεσαία τους γραμμή από τα διαμάντια θα μοιάζει με κοσμηματοπωλείο. Ο μέσος που κόβει μόνο σαν τον βαλέ στην ξερή θα μείνει για να υπηρετεί πρωταθλήματα σαν τα δικά μας, που από τα προηγμένα της Ευρώπης απέχουν έτη φωτός.