Ένα γκολ μείωσης έφερε την απόλυτα αναμενόμενη γενική κατάρρευση της ΑΕΚ

Εδώ και πολλούς μήνες και συμπεριλαμβάνω σε αυτούς και τους τελευταίους, πριν την αλλαγή ιδιοκτησιακής ηγεσίας, η ΑΕΚ έχει πάρει σοβαρές αποστάσεις από την κοινή και την ποδοσφαιρική λογική. Αυτό είναι ολοφάνερο σε κάθε επιλογή που κάνει ο οργανισμός, από το τι συμβαίνει ποδοσφαιρικά στο τμήμα, μέχρι από το πώς επικοινωνεί διάφορα γεγονότα που αφορούν τον οργανισμό. Όταν συμβαίνουν κατ' επανάληψη και δίχως κανένας να σκέφτεται να βάλει ένα φρένο, τότε τα αποτελέσματα θα έρχονται να σου χτυπάνε τα καμπανάκια και πλέον τις βαριές καμπάνες.

Ο ΠΑΟΚ έγινε η δεύτερη ελληνική ομάδα που παίρνει διπλό στην OPAP Arena. Σε ένα ματς που έμοιαζε πάρα πολύ με το περσινό των playoffs και ενώ δεν είχε εμφανιστεί στα πρώτα 55 λεπτά του αγώνα, κατόρθωσε να φύγει αυτήν τη φορά με το διπλό, ενώ πέρυσι είχε περιοριστεί στην ισοπαλία, ενώ θα μπορούσε να το έχει γυρίσει. Αυτό συνέβη διότι απλά όταν σημειώθηκε το γκολ του Κωνσταντέλια, που δικαίως χειροκροτήθηκε από μερίδα του κοινού της Ένωσης, όταν αντικαταστάθηκε από τον Πέλκα, η ΑΕΚ έμοιαζε να είχε αποσυρθείαπό το γήπεδο.

Όταν παρόμοια ποδοσφαιρικά περιστατικά σε καθοριστικά παιχνίδια, συμβαίνουν πολύ συχνά, τουλάχιστον σε αγώνες που κρίνονται τίτλοι και σημαντικά ευρωπαϊκά «εισιτήρια», τότε κάτι πάει πολύ στραβά. Η ΑΕΚ, πλέον, δεν έχει να διαχειριστεί μόνο τις βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό τη φετινή περίοδο, αλλά και μια ανατροπή εντός έδρας από μια ομάδα που τη νίκησε στην Τούμπα πριν λίγο καιρό και προκρίθηκε σε βάρος της στο Κύπελλο. Που πάνω απ' όλα τη νικούσε με ένα πανεύκολο 2-0 ξανά, μέχρι που έβαλε το γκολ ο Κωνσταντέλιας.

Σε αυτό το σημείο, πέρα από τις τεχνικές αναλύσεις (όπως για παράδειγμα μετά το πρώτο γκολ να δώσεις μια εντολή στο δεξί μπακ να πάει λίγο πιο πίσω) είναι και το ζουμί της υπόθεσης. Η ΑΕΚ έχασε ένα πρωτάθλημα πέρυσι, δεχόμενη συνεχώς ανατροπές, σε ματς που είχε καθαρό προβάδισμα, ηττήθηκε στο ματς της Τούμπας με ανατροπή στο τελευταίο δεκάλεπτο από υπέρ της 2-1, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το 2-0 στο ανάλογο περσινό παιχνίδι των playoffs στην έδρα της και τότε και τώρα χάνει ένα παιχνίδι που σχεδόν με βεβαιότητα της απαγορεύει οποιοδήποτε όνειρο για τίτλο και πρέπει να παίζει τελικό κάθε εβδομάδα στις υπόλοιπες πέντε αγωνιστικές για να διατηρήσει τη 2η θέση.

Αυτό, λοιπόν, πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά και την (για μια ακόμα φορά) πολύ καθυστερημένη αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο, από τον πάγκο, έχει και κάτι άλλο ξεκάθαρο μπροστά της. Όταν με τον ίδιο άνθρωπο στην τεχνική ηγεσία, συμβαίνουν ποδοσφαιρικά αδιανόητα πράγματα, που της στερούν τίτλους και στόχους, τότε ένα πράγμα μπορεί να αλλάξει. Διότι είναι πλέον προφανές ότι δεν μπορεί να δώσει την ηρεμία σε μια ομάδα που μόλις δεχτεί ένα γκολ, ακόμα και αν είναι μπροστά στο σκορ, πελαγοδρομεί. Προφανώς δεν εμπνέει, φυσικά δεν φαίνεται να υπάρχει πίστη και από τη μεριά του στην ομάδα και αυτό είναι κάτι πολύ ευδιάκριτο, σε όσους θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους.

Η αντίδραση που θα έπρεπε να υπάρξει, στη μείωση του σκορ, έπρεπε να είναι πιο επιθετική ή τουλάχιστον ένα φρεσκάρισμα της επίθεσης να έχει ετοιμαστεί πριν τη μείωση του σκορ, ώστε βάζοντας μέσα νωρίτερα Κοϊτά και Ελίασον να αποτελειώσεις έναν αντίπαλο που βρισκόταν στα σκοινιά. Αντίθετα οι αλλαγές έγιναν και πάλι στους γνωστούς χρόνους που πλέον αποτελεί συνήθεια και το αποτέλεσμα ήταν αυτήν τη φορά η ήττα από τον ΠΑΟΚ.

Φυσικά τα προβλήματα της ΑΕΚ δεν αρχίζουν oύτε τελειώνουν με τον προπονητή. Είναι και πάνω από την αναστάτωση που μπορεί να φέρει μια αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η Ένωση μοιάζει να έχει αποκοπεί εντελώς από ένα κομμάτι του κόσμου της, που θέλει να εκφράζει τα παράπονά του και δικαίως. Ο νέος ιδιοκτήτης άκουσε τις φωνές εκείνων που ήθελαν να διατηρηθεί στην τεχνική ηγεσία ο Αλμέιδα και η παρτίδα για να σώσει τη χρονιά δεν έχει αρχίσει καθόλου καλά. Είχα προειδοποιήσει από την αρθρογραφία μου μετά τον αποκλεισμό από τη Νόα πως ο υπήρχε σοβαρός κίνδυνος ο νέος ιδιοκτήτης να καεί ως κεφάλαιο για την ΑΕΚ από τη διατήρηση του προπονητή. Τώρα που μοιάζει ακόμα και ο τελευταίος στόχος, της κατάκτησης του τίτλου, σχεδόν ανέφικτος και μπαίνει σε ζωηρή αμφιβολία ακόμα και η 2η θέση, η πίεση για τον ίδιο θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Αλμέιδα, το επισημαίνω ξανά. Από τη στιγμή, όμως, που μια σχέση, ακόμα και συνεργασίας, έχει στραβώσει πάρα πολύ, με όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν επιχειρήσεις να την κουκουλώσεις, το αποτέλεσμα, θα είναι το χειρότερο δυνατό. Επιπλέον, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε κάποια στιγμή γιατί η ομάδα δεν ενισχύθηκε όπως θα έπρεπε από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, αλλά και την άποψη του προπονητή.

Ξέρω ότι μόλις περάσει η φουρτούνα, θα αρχίσουν πάλι τα γραπτά περί αισιοδοξίας, περί της χρονιάς, πριν από τη σεζόν του νταμπλ και τα λοιπά. Εκτός από το ότι αυτό δείχνει μεγάλη αδιαφορία για το πώς είναι αυτήν τη στιγμή αυτός που είναι πρώτος σε σύγκριση με το καλοκαίρι του 2022, προκαλεί ένα πάγιο πρόβλημα που υπάρχει στον οργανισμό της ΑΕΚ και για αυτό η Ένωση δεν απογειώθηκε μετά τους δύο τίτλους. Και αυτή είναι η συνήθεια, να κρύβονται όλα τα κακώς κείμενα, πίσω από την κουρτίνα ή το χαλί, βάλτε ό,τι θέλετε!

Y.Γ.: Φυσικά ο Μπρινιόλι φέρει μεγάλη ευθύνη στο δεύτερο γκολ και στο πρώτο θα μπορούσε, με βάση τις προδιαγραφές που έχει να αντιδράσει καλύτερα. Όμως προηγείται πάλι η κάκιστη θέση του Ρότα, ενώ και ο Γκατσίνοβιτς δεν προλαβαίνει να μαζευτεί για να μην καλύπτει τον Ζίβκοβιτς στο 2-2.

Υ.Γ.1: Η ΑΕΚ όφειλε να έχει αξιολογήσει καλύτερα και το τι έγινε προς το φινάλε του Κυπέλλου στην κανονική διάρκεια στην Τούμπα, αλλά και τι συνέβη μετά το 0-2, όταν ο ΠΑΟΚ μείωσε και στο τέλος θα μπορούσε να έχει ισοφαρίσει στο ματς του πρωταθλήματος.