Είχαμε δει και με το Καζακστάν, στα play-off του path C για την πρόκριση στην τελική φάση για το προηγούμενο EURO, την Εθνική να βάζει τέσσερα γκολ στο ημίχρονο. Αλλά η ποιότητα, οι συνεργασίες και η ακρίβεια με την οποία εκτελούσαν αυτά που έβγαζαν σαν ομάδα, οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κόντρα στη Λευκορωσία, είναι κάτι που δύσκολα συναντά σε Εθνική ομάδα, ειδικά αν αυτή, δεν έχει δουλέψει αρκετά χρόνια μαζί. Δεν μπορείς να το δεις, σε αυτό το σημείο της σεζόν, εδώ που τα λέμε, ούτε στους συλλόγους, όπου οι παίκτες δουλεύουν μαζί καθημερινά.
Όμως αυτή η φουρνιά, έχει τους δικούς της ρυθμούς, τους δικούς της κώδικες συνεργασίας και πάνω απ’ όλα γουστάρουν να παίζουν μαζί για το εθνόσημο. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλά χορταστικό, αλλά ασυνήθιστο, όχι απλά για το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά και για ομάδες που με μεγάλη άνεση και κυνισμό, εξασφαλίζουν τις προκρίσεις στα Παγκόσμια Κύπελλα. Σαν υπερδυνάμεις, ή σαν υπολογίσιμες δυνάμεις. Το πολύ ενθαρρυντικό, που σε οδηγεί, θέλοντας και μη, να πιστεύεις όλο και περισσότερο σε αυτή την ομάδα, είναι πως οι καταιγιστικές εμφανίσεις, είναι σχεδόν συνεχόμενες.
Ο Γιοβάνοβιτς, δικαιολογημένα, υποστηρίζει πως τα πιο δύσκολα παιχνίδια, είναι αυτά του Σεπτέμβρη, όταν αρκετοί ή κάποιοι ποδοσφαιριστές, δεν βρίσκονται φυσικά όχι απλά στην καλύτερη τους κατάσταση, αλλά μπορεί να μην έχουν πάρει καν μπροστά. Όμως αυτή η γενιά της Εθνικής έχει όλο το πακέτο. Έχει έναν πολύ σταθερό τερματοφύλακα, πολύ επιθετικά ακραία μπακ, που μπορούν να προσδώσουν άλλη διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, μέσους και ακραίους επιθετικούς που έχουν σημαντική ως πρωταγωνιστική παρουσία σε πολύ σημαντικούς ευρωπαϊκούς συλλόγους.
Μα κυρίως έναν επιθετικό, που αυτή τη στιγμή, μοιάζει ασταμάτητος και έχει ανεβάσει το παιχνίδι του σε άλλο επίπεδο και μαζί, εκτοξεύει, το επιθετικό status της Εθνικής μας, που έχει κι άλλες σπουδαίες λύσεις για την κορυφή, αλλά ο Παυλίδης είναι κάτι που δύσκολα συναντάς. Η απλότητα με την οποία μοιράζει τις ασίστ για τους συμπαίκτες του, αλλά και η ικανότητα του να πλασάρεται μέσα στην αντίπαλη περιοχή, κάνει παιχνίδια που κάποτε έμοιαζαν εξαιρετικά περίπλοκα, να καθαρίζουν πλέον πολύ εύκολα. Όπως βέβαια στην ίδια κατηγορία σε επίπεδο κλάσης αυτή τη στιγμή, βρίσκεται ο Χρήστος Τζόλης που έβαλε και αυτός το λιθαράκι του στην ευρεία νίκη.
Κι επειδή οι διαφορές τερμάτων παίζουν τεράστιο ρόλο στα προκριματικά του Μουντιάλ, το μπάσιμο με το ευρύ 5-1 αποτελεί μια πολύ καλή παρακαταθήκη, αλλά τα σπουδαία έρχονται την Δευτέρα με την αναμέτρηση κόντρα στη Δανία. H ισοπαλία τους μέσα στην έδρα τους με τη Σκωτία, θα τους αναγκάσει σίγουρα να πάρουν περισσότερα ρίσκα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ο τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, μας ανοίγει την όρεξη. Αλλά τα σπουδαία και τα καθοριστικά είναι μπροστά μας και εκεί θα πρέπει οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, να δείξουν την ίδια ορμή, αλλά και το καθαρό μυαλό. Αυτή η ομάδα, δεν έχει από κανένα να ζηλέψει τίποτα και μπορεί να πάρει αυτό το πολυπόθητο εισιτήριο, για να επιστρέψει σε Μουντιάλ, για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια.