Έχασε το μυαλό της η ΑΕΚ, μπορεί πρόκριση αν κρύψει τις αδυναμίες της

Παρά το εντυπωσιακό μπάσιμο και το 2-0 υπέρ της μόλις στο 14ο λεπτό, ήθελα να δω την διαχείριση της ΑΕΚ, γι' αυτό και παρακολουθώντας μαζί με τον διευθυντή του σταθμού το ματς, του λέω "περίμενε, ΑΕΚ είμαστε". Παρά το γεγονός πως ήλπζα, πως τέτοια φαινόμενα θα μπορούσαν να περιοριστούν τουλάχιστον για τώρα, αλλά όχι να εξαλειφθούν, πάντοτε έχεις το φόβο, από όσα έχουν συμβεί την περασμένη διετία. Ο Νίκολιτς κατέβασε μια ενδεκάδα για να γίνει αφεντικό στο ματς, διαχειρίστηκε σχετικά καλά το δεύτερο μέρος τις αλλαγές, σβήνοντας το ματς, αλλά θα μου επιτρέψει κανείς να σημειώσω πως κι εκείνος έπαθε ένα ημίωρο μπλακ-άουτ, σαν αυτό που υπέστη η Ένωση. Διότι όσα σημάδια ανάκαμψης κι αν φάνηκαν στα δύο πρώτα παιχνίδια με την Μπερ Σεβά, όφειλε να ξέρει πως μέσα σε σύντομο διάστημα, δεν σβήνουν όλα, ειδικά όταν πας με τη συντριπτική πλειοψηφία ποδοσφαιριστών που έχουν υποστεί πολλές και οδυνηρές ανατροπές σε βάρος τους. Στο 2-0 υπέρ σου, ακόμα και γίνεται από το 15' ή πολύ περισσότερο αν γίνει από το 15' , προσπαθείς να πάρεις το μικρότερο δυνατό ρίσκο.

Μια φάση που έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές, με την ΑΕΚ ψηλά δηλαδή και έναν αριστερό μπακ, να καλύπτει κάποιον, ήρθε το 1-2.. Δεν της συνέβη πρώτη φορά άλλωστε τα τελευταία χρόνια. Η ομάδα του Νίκολιτς μπορεί να δέχτηκε ένα ακόμα φτηνό γκολ, από ένα κόρνερ που δεν έπρεπε να έχει παραχωρήσει ποτέ, αλλά η εικόνα είναι πως σε φάση μετάβασης έφαγε φάσεις, όπως αυτό το σουτ του Κακουλή, που έβγαλε με διπλή προσπάθεια ο Στρακόσια και άλλο ένα που κόντραρε στον Μουκουντί. Η Ένωση μετά το 1-2, απλά έπρεπε να δώσει την μπάλα στον αντίπαλο, να προσπαθήσει εκείνος να τη βρει οργανωμένη, επέμεινε να παίρνει αχρείαστα ρίσκα, ανεβάζοντας πολλά μέτρα την ομάδα και ακόμα και αν δεν δέχτηκε το δεύτερο γκολ, από μετάβαση, δέχτηκε τέτοιες φάσεις πολύ. Προς το τέλος του ημιχρόνου, ο Μαρίν γύρισε να παίξει στα χαφ, για να μην υπάρξει κίνδυνος για τον Μάνταλο, να ρισκάρει μια ακόμα, αλλά η ζημιά έγινε. Άλλη διαχείριση για μια ρεβάνς, που θα παίξεις με νίκη στο πρώτο παιχνίδι και αλλιώς μια ρεβάνς, που οφείλεις να κερδίσεις. Αυτή τη στιγμή. η πρόκριση είναι ο μόνος στόχος.

Παρά το ονειρικό ξεκίνημα λοιπόν των Μάνταλου και Περέιρα, ο τρόπος που διαχειρίστηκε η ΑΕΚ το προβάδισμα της, έσβησε την ιδανική εκκίνηση. Εκθέτοντας την ομάδα με όλη την τετράδα της άμυνας ψηλά σε μια προσπάθεια να πνίξει τον αντίπαλο, η Ένωση εκτέθηκε, γιατί ενθουσιάστηκε και επέστρεψε στα περσινά. Εκτέθηκε γιατί μια απλά γρήγορη ομάδα που έχει εύκολο το γκολ, βρέθηκε να της γυρίζει το ματς σε ένα τέταρτο και μέχρι το φινάλε του ημιχρόνου και λόγω της ψυχολογίας, ήταν εκείνη που έμοιαζε να μοιάζει πιθανότερη για ένα γκολ ακόμα. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη και με το πέρασμα του Πινέδα στο δεύτερο μέρος, τουλάχιστον συμμαζεύτηκε αρκετά η κατάσταση, αφού ούτε η Ένωση πήρε ρίσκα, ούτε και οι Κύπριοι με εξαίρεση μια κεφαλιά του Κβιλιτάια, απείλησαν σοβαρά.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που θεωρώ πως είναι ξεκάθαρα: Για να μπορέσει να έχει αντίκρισμα ο σχηματισμός του Νίκολιτς και να έχει σοβαρές πιθανότητες ν' αλλάξει πραγματικά επίπεδο η ΑΕΚ, οφείλει να πάρει πρώτα έναν πολύ καλό δεξιό μπακ, αν δεν επαρκεί ο Πενράις να πάρει και αριστερό και έναν πολύ καλό παίκτη στο έξι που θα της κάνει μεγάλη διαφορά. Μέσα στο παιχνίδι, τα χαφ ήταν υποχρεωμένα σε πολλές περιπτώσεις να δώσουν βοήθειες στα ανεπαρκή μπακ για το επίπεδο ΑΕΚ, με αποτέλεσμα, μετά να δημιουργούνται κενά. Κι αν αυτό δεν τις κόστισε, με κάποιο γκολ απόψε, είναι πιθανό να συμβεί στη συνέχεια. Επίσης η ομάδα μπορεί να μην πληρώσει (αυτό ευχόμαστε τουλάχιστον σε αυτό το γύρο) αυτή την μίνι-ανατροπή, αλλά και στην επόμενη φάση και στην League Phase, αν τελικά τα καταφέρει, η πίστα θα αλλάξει. Επίσης τα δύο χρόνια μετά το νταμπλ, οι αντίπαλοι της Ένωσης έχουν διαβάσει καλά τις αδυναμίες της. Δεν μπορεί να είναι ενθαρρυντικό για μια ομάδα και φυσικά χωρίς να είναι αυτό δική του ευθύνη, ίσα-ίσα, ο καλύτερος παίκτης να είναι ο 34χρονος σε λίγες μέρες αρχηγός της και ένας παίκτης που τώρα προσπαθεί να δείξει τον καλό του εαυτό, μετά από μια κάκιστη περσινή χρονιά. Η ΑΕΚ έχασε κατά κράτος μετά το πρώτο τέταρτο, μέχρι να ισορροπήσει στο 60 και μετά αρκετές μάχες. Το να βλέπεις τον Περέιρα, να κλατάρει στο φινάλε και στο ματς της Ουγγαρίας και σήμερα, δείχνει το πρόσωπο ενός επαγγελματίας αλλά αναδεικνύει και τον κίνδυνο πως εύκολα μπορείς να τους χάσεις και αυτούς πολύ νωρίς. Η ΑΕΚ, πέρα από τον Γιόβιτς, θέλει και άλλον επιθετικό, ενώ και η εικόνα του Λιούμπισιτς, παρά την ευκαιρία που πήρε σήμερα, δεν ήταν καθόλου πειστική. Για να μην το λησμονήσω φυσικά και έναν διαφορετικού τύπου στόπερ, από αυτούς που διαθέτει η Ένωση αυτή τη στιγμή. Όλα αυτά ταυτόχρονα, ενώ προπονητής και τεχνικός διευθυντής, θα πρέπει να σκεφτεί πως δεν μπορεί το ρόστερ να επιβαρύνεται με παίκτες που αν δεν μπορούν να υπηρετήσουν αυτό που θέλει, τότε θα πρέπει να βρεθεί τρόπος η ΑΕΚ ν' απαλλαγεί από εκείνους.

Ο Ριμπάλτα, σε δηλώσεις του πριν τον αγώνα, είπε πως για να επιτευχθεί ο δικός του στόχος, θα χρειαστούν δύο μεταγραφικές περίοδοι και μίλησε για κάποια τουλάχιστον ακόμα μεταγραφή. Είναι κατανοητό και θεμιτό, πως δεν μπορεί να έχει τον διαθέσιμο χώρο που θα ήθελε, αν δεν αποχωρήσουν παίκτες, αλλά η Ένωση είναι φανερό πως φωνάζει για αναβάθμιση. Ναι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, αλλά και η Ένωση σε επίπεδο ευρωπαίκών προκρίσεων έχει δεχτεί δυνατά πλήγματα την τελευταία πενταετία. Δεν αποτελεί και το όνειρο των οπαδών της, να γίνονται θρίλερ τα ματς την Μπερ Σεβά, ούτε να επιστρέφει ο αντίπαλος σου σε ένα τέταρτο, ενώ προηγείσαι με 2-0 απέναντι σε κυπριακή ομάδα, όσο και αν έχουν εξελιχθεί. Επίσης, δική μου λογική είναι πως ποτέ δεν μπορείς να κοιτάς, αν ο εγχώριος ανταγωνισμός, τα καταφέρνει καλύτερα ή χειρότερα.