H AEK του νταμπλ δεν υφίσταται και το καλοκαίρι πρέπει να χτιστεί καινούρια

Η διαχείριση της επόμενης ημέρας μετά από μια πολύ βαριά ήττα, είναι πάντοτε δύσκολη και ειδικά όταν βρίσκεσαι προς το φινάλε της σεζόν, πολύ πιο περίπλοκη. Μπορεί πολλοί για παράδειγμα, να πιστεύουν πως το λάδι στο καντήλι του Ματίας Αλμέιδα έχει εξαντληθεί, αλλά από την άλλη θα ήταν παράλογο, να μην του επιτρέψεις να ολοκληρώσει τη χρονιά. Από τη στιγμή μάλιστα που τέτοιο θέμα τέθηκε μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό, οι δύο πλευρές έλυσαν τις όποιες «παρερμηνείες» μεταξύ τους και συνέχισαν. Η αλήθεια είναι πως οι πέντε σερί νίκες, δεν προμήνυαν τη χθεσινή καταστροφή, που αν είχαν γίνει λογικά πράγματα από την πλευρά του προπονητή και η απόδοση των ποδοσφαιριστών του βρισκόταν σε αξιοπρεπή επίπεδα, δεν θα μιλούσαμε για μια ταπείνωση, αλλά για μια ήττα που θα έδινε μεγάλο προβάδισμα στον Ολυμπιακό ενόψει της ρεβάνς, για το Κύπελλο. Μέχρι εκεί.

Για να μπορέσει η ΑΕΚ να περπατήσει ψηλότερα και χωρίς σκαμπανεβάσματα τέτοιου μεγέθους, με αποκλεισμούς από ομάδες τύπου Νόα, με χαμένες ευκαιρίες για να περάσεις σε league phase ευρωπαϊκών διοργανώσεων τύπου Αντβέρπ, αλλά και για να αποφεύγεις διασυρμούς από μια ομάδα που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένας απλό συνδιεκδικητής τίτλων, αλλά ως η έβδομη ομάδα της league phase του Europa, πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαρες αποφάσεις και το κυριότερο, ποιοτικότατη αναβάθμιση του ρόστερ. Κι ένας προπονητής που θα αποτελεί ξεκάθαρα δική του επιλογή, με πλήρη επίγνωση και ζύγισμα όλων των παραμέτρων. Δεν ξέρω αν αυτός θα είναι ο Αλμέιδα ή κάποιος άλλος, αλλά θα πρέπει αυτόν που θα επιλέξει ο Μάριος Ηλιόπουλος να τον στηρίξει με την ψυχή του και με πολλά χρήματα.

Πρώτα από όλα όμως οφείλει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ να δει την πραγματικότητα κατάματα. Να δρα αποφασιστικά και χωρίς να επηρεάζεται από ανθρώπους της προηγούμενης τάξης πραγμάτων. Δεν ξέρω για παράδειγμα, αν θα είχε βγει ή όχι μια απομάκρυνση του Αλμέιδα, ύστερα από τον αποκλεισμό από τη Νόα. Αλλά σίγουρα θα είχαν εκτιμήσει οι οπαδοί της ΑΕΚ, πως υπάρχει ένας άνθρωπος που θέλει αποτελέσματα και αποτυχίες σε επίπεδο ανόδου του στατους της ομάδας αλλά και του οικονομικού οφέλους που θα έχει από την Ευρώπη, είναι πράγματα μη διαπραγματεύσιμα ακόμα και με τον καλύτερο προπονητή του κόσμου. Μάλιστα ο Ηλιόπουλος στην απόφασή του, να κρατήσει πρόσφατα τον Αλμέιδα, μοιάζει να το έκανε, για να μην έρθει σε ρήξη με τη μερίδα του κόσμου που έχει τον Αλμέιδα ψηλά, πολλές φορές και λανθασμένα, ψηλότερα και από την ίδια την ομάδα.

Το πρώτο λοιπόν που οφείλει να κάνει ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ, είναι να φανεί έμπρακτα πως παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Αν συνεχίσει και μετά το καλοκαίρι με τον Αλμέιδα, να δείξει έμπρακτα και με μεταγραφές πως τον στηρίζει 100%. Το ίδιο και με οποιονδήποτε άλλον.



Η ΑΕΚ χρειάζεται τουλάχιστον σε κομβικές θέσεις 5-6 με παίκτες από το πάνω ράφι. Τουλάχιστον δύο ακραία μπακ και μια ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα, έναν χαφ που θα μπορεί να δίνει όσα δεν μπορούν οι Σιμάνσκι και Γιόνσον, έναν πολύ δυνατό σέντερ φορ και τουλάχιστον ένα ακόμα σπουδαίο εξτρέμ που θα κάνει τη διαφορά. Δεν ξέρω τι χρήματα θα δαπανηθούν, αλλά ξεκινάμε με αυτές τις σημαντικές προσθήκες και μετά κουβεντιάζουμε για πινελιές. Ταυτόχρονα οφείλει σε συνεργασία με τον Ριμπάλτα να προετοιμαστεί από τώρα, με λίστες που θα έχουν πολύ σπουδαίο ονόματα και βέβαια, σε περίπτωση που έχει αποφασίσει να μην συνεχίσει με τον Πελάδο, να βρει τον κατάλληλο προπονητή που θα ταιριάζει με το όραμα που ισχυρίζεται πως έχει για την ΑΕΚ.

Ταυτόχρονα σημασία έχει η ΑΕΚ ν’ αποφασίσει πως υπάρχουν παίκτες που προσέφεραν και θα το εκτιμάει αυτό κάθε Ενωσίτης, αλλά υπάρχουν παίκτες που έχουν κάνει τον κύκλο τους. Η Ένωση οφείλει από τώρα και στο εξής να αποφεύγει παραμονές ποδοσφαιριστών που ολοφάνερα αμέσως μετά το νταμπλ, δεν είχαν κάτι επιπλέον να προσφέρουν. Η ΑΕΚ οφείλει να πάψει να είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, ως προς τον διαχωρισμό της αναγνώρισης της προσφοράς κάποιου παίκτη, με τη δυνατότητα να προσφέρει περαιτέρω.

Για τα οκτώ συν ένα παιχνίδια που απομένουν, η ΑΕΚ οφείλει πρώτιστα να διαφυλάξει τη δεύτερη θέση. Αν καταφέρει και διατηρήσει μπαίνοντας στα playoffs, δηλαδή μετά τις δύο αγωνιστικές που απομένουν για την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου, τις διαφορές που έχει με τους από κάτω της, τότε θα μπορούμε να κάνουμε ρεαλιστική κουβέντα για τον τίτλο.

Επειδή στην ΑΕΚ έχουμε ζήσει πολλά, κλείνω με αυτό που έχει τη μέγιστη σημασία. Ακόμα και στο ιδανικότερο σενάριο που η Ένωση θα έπαιρνε τον τίτλο, η παρουσία της στην Ευρώπη και αναφέρομαι στις league phase των διοργανώσεων είναι κάτι μη διαπραγματεύσιμο πλέον. Γι’ αυτό οφείλει πρώτον να έχει πέντε με έξι μεταγραφές ακριβές και διαφοράς, από το πάνω ράφι, ήδη έτοιμες να προσφέρουν άμεσα στις μάχες του καλοκαιριού, η προετοιμασία να γίνει με όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες από τον βασικό κορμό και βέβαια να αποφευχθούν στραπάτσα τύπου Αντβέρπ και ακόμα περισσότερο τύπου Νόα ή Βελέζ. Κι αυτό θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο είτε μιλάμε για τον Αλμέιδα, είτε για οποιονδήποτε άλλον προπονητή.