Μήτσο, η ευλογία είναι ΚΑΙ δική μας!

Αρκετές φορές, ειδικά την τελευταία σεζόν της καριέρας του, ο Δημήτρης Διαμαντίδης δήλωσε ευλογημένος που φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού και χαρούμενος γιατί μέσω του μπάσκετ γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους και έζησε καταστάσεις που δεν μπορούσε να φανταστεί. Ασφαλώς και δεν θα διαφωνήσω, αλλά αυτό που έχω να του πω είναι: «Μήτσο, η ευλογία ήταν και δική μας»!

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Ό,τι και να πει κανείς για την εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods στο κλειστό του ΟΑΚΑ για αυτόν τον τεράστιο αθλητή είναι λίγο. Όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν στις εξέδρες και όσοι την παρακολούθησαν από την τηλεόραση, θα κρατήσουν για πάντα στο μυαλό τους αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, που όμοιες τους δεν έχουν υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα. Και αυτό ήταν το ΣΩΣΤΟ για τον μεγαλύτερο αθλητή που φόρεσε ποτέ την φανέλα του συλλόγου. Προσωπικά, δεν ξέρω τι παραπάνω να προσθέσω στα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τα όσα έγιναν το βράδυ του Σαββάτου, με αποκορύφωμα την απόσυρση της φανέλας με το Νο 13, που κοσμεί πλέον την οροφή του κλειστού, δίπλα στο Νο4 του Φραγκίσκου Αλβέρτη!

Αυτό που κρατάω από τον Δημήτρη Διαμαντίδη ως τελευταία (μη αγωνιστική) ανάμνηση είναι η ταπεινότητά του, αφού ακόμη και στη βραδιά που ήταν αφιερωμένη σ’ αυτόν, δεν μίλησε για τον εαυτό του, αλλά για τους… άλλους, κάνοντας ξεχωριστή αναφορά στον Κώστα Πιλαφίδη (τον προπονητή που του έδειξε τον δρόμο), αλλά και τους αφανείς ήρωες της ομάδας, τον κ. Σάββα, τον κ. Πάρη κτλ… Ξεχωριστή εικόνα η παρουσία ανθρώπων κάθε ηλικίας, με την πλειονότητα να φοράει τη φανέλα με το 13 στην πλάτη. Άλλωστε, εδώ και καιρό η 17η Σεπτεμβρίου 2016 ήταν μια ημερομηνία «καρφιτσωμένη» στο ημερολόγιο ως «ΒΡΑΔΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ». Και ουδείς μπορούσε να λείπει!

Για να επιστρέψω στα περί… ευλογίας, θεωρώ ευλογημένο όποιον καταφέρνει να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης όχι μόνο πραγματοποίησε όσα δεν ονειρεύτηκε και δεν φαντάστηκε (όπως είπε ο ίδιος), αλλά πέρασε στην ιστορία, όντας ΜΥΘΟΣ. Η επιρροή του ήταν τέτοια, που «ανάγκασε» τον μεγάλο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να πει ότι ο 3D είναι το ίδιο το μπάσκετ, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να προσθέτει ότι αν ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είναι άνθρωπος, θα ήταν ο Διαμαντίδης.

Όσο για εμάς, θεωρώ ότι η γενιά των 40+, αλλά και η αμέσως επόμενη, είμαστε τυχεροί τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τον αθλητισμό. Γιατί; Διότι «γνωρίσαμε» κάποιους εκ των κορυφαίων και θα έχουμε να διηγούμαστε στα παιδιά και τα εγγόνια μας μερικές από τις TOP στιγμές του ελληνικού αθλητισμού! Και σε ό,τι αφορά προσωπικά τον Δημήτρη Διαμαντίδη, αν ο ίδιος θεωρεί εαυτόν ευλογημένο, το ίδιο λέμε κι εμείς για τους εαυτούς μας. Γιατί είχαμε την τύχη να ζήσουμε ΟΛΕΣ τις στιγμές ΤΟΥ, να μάθουμε να βλέπουμε με διαφορετικό τρόπο το άθλημα, αλλά και να πάρουμε μαθήματα που δεν αφορούν το μπάσκετ, αλλά τη ζωή. Και τον ευχαριστούμε από καρδιάς για ΟΛΑ!